Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_εγώ μιλάω για δύναμη

Όλα ξέρω γιατί γίνονται
και πώς λειτουργούν,
το μυαλό μου με βοήθησε
να καταλαβαίνω,
οι ευαίσθητοι αμύνονται
στη ζωή και αργούν,
κι η λαχτάρα τους συνήθισε
να πατάει το φρένο.

Όλα ξέρω τι σημαίνουν
και τι εννοούν,
το μυαλό μου με συντόνισε
στο καινούργιο μήκος,
οι ευαίσθητοι παθαίνουν
και παρανοούν,
λες κι ο κόσμος το κανόνισε
να γλιτώνει ο λύκος.

  Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της αγάπης ισοδύναμη,
και ζητάω προτεραιότητα,
φύση, θέση, κι ιδιότητα.

Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της ελπίδας ισοδύναμη,
και γυρνάω στην αθωότητα,
την παλιά μου την ταυτότητα.

Μουσική - Ερμηνεία : Δήμητρα Γαλάνη
Στίχοι: Λίνα .Νικολακοπούλου




Καιρό ήθελα ν' ακούσω αυτό το τραγούδι. 
Εκείνος μιλούσε για "δυνάμει" και για "ενεργεία"
για "φύσει" και για "θέσει"
για την ενδελέχεια του κόσμου
ότι ο κόσμος έχει εντός του τον σκοπό του...
Και το μυαλό του τον βοήθησε να καταλαβαίνει...
πώς λειτουργούν, τι εννοούν και τι σημαίνουν.

Καιρό ήθελα ν' ακούσω αυτό το τραγούδι,
2.300 χρόνια - πάνω κάτω-
Ίσως και κείνου να του άρεσε...
καθώς οι αθώοι αυτού του κόσμου 
τον αποχαιρετούν και γυρίζουν 


Σχόλια

  1. Ανώνυμος17/6/15, 8:00 μ.μ.

    Γράψατε κ. Ραβάνη τη φράση "για την ενδελέχεια του κόσμου"...
    Μπορεί να μην κατενόησα επαρκώς..
    Μήπως θέλατε να γράψετε: "για την εΝΤελέχεια του κόσμου";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι.. επαρκώς ανεγνώσατε και κατενοήσατε.
      Στην συγκεκριμένη γραμμή αναφέρομαι στο ενδελεχώς έχειν... στο αδιάλειπτο του κόσμου.. στην μακρά συνεχή πορεία... θυτών και θυμάτων...
      Η απο κάτω σειρά αναφέρεται στον σκοπό. Τα δύο συνδέονται, σε βαθμό που ν' αναρωτιέται κανείς για τον σκοπό του κόσμου ...
      Σας ευχαριστώ. Ίσως η ποιητική μου γραφή να μην είναι η καλύτερη και ίσως η φιλοσοφική μου προσέγγιση να μην είναι η σαφέστερη.
      Το κατά δύναμιν...

      Διαγραφή
    2. Και επειδή οι ποιητές ή όσοι τέλος πάντων γράφουν ποιητικά, όπως έχω υποστηρίξει και παλαιότερα είναι πολύ πρακτικοί και εμπειρικοί άνθρωποι, αν και δεν τους φαίνεται ούτε και το διατυμπανίζουν άλλωστε.. θα σας δώσω κι ένα πρακτικό παράδειγμα:
      Σκεφτείτε λ.χ. το μπούλινγκ που τόσο πολύ καταδικάστηκε από όλους προσφάτως, και αναλογιστείτε πόσα θύματα διαφόρων ειδών μπούλινγκ προστιθενται καθημερινά σ' αυτήν την αδιάλειπτη μακρά πορεία.
      Αν τα σκεφτείτε αυτά... ίσως να κάνετε και το βήμα να αναρωτηθείτε για τον σκοπό.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός