 |
| π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος) |
Άνθρωπος του Θεού δεν δηλώνεις, φαίνεσαι. Έχουμε κουραστεί από τους "δήθεν". Από αυτούς που αυτοπροβάλλονται έστω και «ταπεινώ τω τρόπω». Εκείνους που πίσω από το χαμόγελο κρύβουν ακονισμένα για κατάκριση και «ιερές» μάχες δόντια.
Όλους αυτούς που χρησιμοποιούν την εκκλησία για να διαμορφώσουν ένα προφίλ πνευματικότητας ώστε να εξασφαλίσουν την αίσθηση δύναμης που δεν βρήκαν στο κόσμο.
Ή εκείνους που με το ένδυμα του ζηλωτή και ορθόδοξου «αγωνιστή» προσπάθησαν να καλύψουν την επιθετικότητα τους.** (προδημοσίευση : από το νέο προς έκδοση βιβλίο)
πηγή: σελίδα f/b π. Χαράλαμπου
Βρε ποιον μου θυμίζει...ποιον μου θυμίζει....
ΑπάντησηΔιαγραφήπάτερ, σού μοιάζει;
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως με την κατάλληλη σοφιστεία απο-δομούνται τα πάντα!
Τίποτα δεν μπορεί να μείνει όρθιο.
Γερά καλάμια να υπάρχουν, να γράφουν με ακονισμένα ξυράφια
και όλα μπορούν προσωρινά να τα μηδενίσουν.
Γι αυτό τόνιζε ο Πατροκοσμάς
ότι το κακό θα έρθει από τους μορφωμένους.
Το βλέπουμε μπροστά μας σήμερα.
(Δεν αναφέρομαι στον π. Λίβυο. Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο.
Γενικα τοποθετήθηκα)
Η περιγραφή που κάνει,πολύ.
ΔιαγραφήΟ ίδιος όχι.Είμαι πολύ πιο όμορφος!
Σας ευχαριστώ για αυτό το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου δίνει την ευκαιρία ν' αναπτύξω κι εγώ την γενική μου τοποθέτηση.
Αν θέλετε, λάβετε υπόψη σας στον προβληματισμό σας ότι η ανθρωπότητα όσες φορές ματοκυλίστηκε (βλ. παγκόσμιοι, τοπικοί, θρησκευτικοί, οικονομικοί πόλεμοι) και όσες τώρα ματοκυλιέται (βλ.Τζιχαντιστές και αποκεφαλισμούς), όσες φορές δηλαδή βούλιαξε στο Κακό, αλλά και το κακό που υπάρχει και συντηρείται στην μικροκλίμακα των καθημερινών σχέσεων, αυτό δεν έγινε εξ αιτίας της γνώσης... αλλά αιτιακός παράγοντας ήταν και είναι πάντα η ΠΑΡΑΝΟΙΑ. Το Κακό οδηγείται από τους κάθε λογής παρανοϊκούς... που θεοποιούν και ειδωλοποιούν τον εαυτό τους, την θέση τους, την ατομικότητά τους ή κάποια ιδεολογία ή κάποια αλήθεια μέσα στην οποία αυτή η ατομικότητα βρίσκει θαλπωρή και δικαιολόγηση... ίσως κάποιοι από αυτούς να είχαν μια κάποια μόρφωση,
Ε, και;
Ας πούμε την αλήθεια για να ξέρουμε τι μας γίνεται επιτέλους : ΔΕΝ είναι αυτό το χαρακτηριστικό που φέρει το κακό στον κόσμο. Όποιος εξισώνει και ονομάζει την Γνώση = Κακό, , όχι μόνο δεν ξέρει την φύση του κακού αλλά άθελά του το διαιωνίζει κιόλας.
Το κακό δεν συνδέεται με την γνώση αλλά με το παθολογικό Εγώ. Το βασικό είναι να προφυλαχθεί, να ξεχωρίσει, να διασωθεί το κύρος και να περιχαρακωθεί ένα Εγώ.
Μετά βεβαίως μπορούν να επικαλούνται και να κατασκευάζουν διάφορες λογικοφανείς εξηγήσεις... περί εχθρών, απειλών, Εβραίων, μορφωμένων, ομοφυλοφύλων, χαφιέδων, γραφιάδων, γερών καλαμιών κλπ.
Το βασικό για το παρανοϊκό άτομο ή συλλογικότητα είναι πάση θυσία να μην βγει από την παράνοιά του.. γιατί έξοδος από την παράνοια σημαίνει παύω να σταυρώνω τους άλλους, αλλά ανοίγομαι σ' αυτούς, τους περιχωρώ (κυκλωτικά) και ανεβαίνω εγώ στον Σταυρό (αφ' υψηλού).
Ο Σταυρός όμως ... είναι πραγματική αποδόμηση του ψεύδους και αυτό φέρνει μεγάλο πόνο...
Έτσι λειτουργούν τα πράγματα...και τα ποιητικά και τα άλλα τα θεωρητικά αλλά και τα απολύτως καθημερινά στην πραγματικότητα και στην αλήθεια τους και όχι στην σοφιστεία ή στην κακομοιριά του λόγου.
Ωραία λόγια κ.Ραβάνη. Ακριβώς με τα ίδια λόγια ο ένας ιδεολογικός αντίπαλος, καρφώνει τον άλλον και άκρη δεν βρίσκεται, αιώνες αιώνων τώρα. Δεν υπάρχει ελπίδα συνεννόησης. Τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί,, αγαπητέ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί;
Προβληματισμούς ανταλλάσσουμε και απόψεις πάνω στην ζωή και στον κόσμο... από πότε έγινε κι αυτό ΠΡΟΒΛΗΜΑ; Από πότε κι αυτό έγινε ΕΠΙΛΉΨΙΜΟ ή κάτι ΥΠΟΠΤΟ;
Από την θέση που βρίσκομαι... με τα μέσα που διαθέτω μόνο τα λόγια μου μπορώ να σας στείλω... έπεα πτερόεντα (φτερωτά λόγια) που θα έλεγε κι ο Όμηρος.... άλλο τι δεν μπορώ.
Γιατί αυτό δεν σας είναι αρκετό;
Γιατί θα πρέπει εδώ, εμείς, και τώρα να λύσουμε τα προβλήματα του κόσμου;
Ποιός μας εξουσιοδότησε γι' αυτό;
Από πού αντλούμε αυτή την ματαιοδοξία;
Δεν καταλάβατε το πνεύμα των λόγων μου. Δεν είναι ματαιοδοξία κ. Ραβάνη. Είναι συνειδηποίηση των τεράστιων αδυναμιών μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγχωρείτε. Δεκτό.
ΔιαγραφήΜην το βλέπετε προσωπικά... δεν εννοώ ότι εσείς είστε ματαιόδοξος.
Και να σας πω κάτι : η ζωή με έμαθε να δέχομαι τις φοβερές αδυναμίες μου και τις ελλείψεις μου.. τις απίστευτες, τις τεράστιες ολιγωρίες μου, και τα μεγάλα λάθη...
Είναι μέρος της ενηλικίωσής μας αυτό.
Να αποδεχόμαστε τον ρυθμό του κόσμου. Να κάνουμε ειρήνη με τις αδυναμίες μας.
Είναι μέρος της μετανοίας μας.
Να είστε καλά.
Υπάρχει ελπίδα.