Εκτεταμένες και σοβαρότατες ανασκαφές
φέραν στο φως, εκτός των άλλων -
οχυρωματικά, αποθηκευτικά και υδραγωγεία-
Έναν τάφον
κόρης ευγενούς οίκου της Περγάμου,
τμήματα του σκελετού,
ολόκληρο το κρανίο,
διάδημα χρυσό ανθέων λεμονιάς,
δακτυλίδι με λίθο πολύτιμο, μεγάλο,
αγγεία διαφόρων μεγεθών
για λάδι κι αρώματα.
Ανασυρθήκαν, καταγραφήκαν όλα
και φυλάσσονται.
Χάθηκε δια παντός
το ύφασμα το λεπτότατο,
το χρυσοκεντημένο με τους μαιάνδρους,
τα κλαδιά, τέχνημα του έναστρου πνοή,
με τ' άπειρα και θαυμαστά υφάδια
που εφάπτοταν και τύλιγε το σώμα στη σιωπή του.
Το είδε για μια στιγμή,
ο εργάτης κείνος που πρώτος γκρέμισε την είσοδο του τάφου
κι όπως χύμηξε το φως στο αιώνιο σκοτάδι,
κι όπως κινήθηκε δειλά στο μέρος που κείτοταν η κόρη,
ο αέρας του
ή στ' απαλό φύσημα της ανάσας του,
δεν ήτο έτοιμος,
δεν τ' άγγιξε,
ούτε φωνή δεν πρόλαβε να βγάλει,
διαλύθηκε δια παντός, το χάρμα των οφθαλμών του.
Υφάσματα της εποχής εκείνης δεν σώζονται σε Μουσεία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου