Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_πρωτογενές πλεόνασμα


Ενόσω η χώρα οδεύει προς την κορυφαία δημοκρατική διαδικασία της έκφρασης της λαϊκής ετυμηγορίας.... κορυφαία, λέγω, και όσον αφορά στα διλήμματα,  και όσον αφορά στα διακυβεύματα και την οικονομική συγκυρία, κορυφώθηκε και η ντοματοπαραγωγή των ντοματιών του κήπου μας...
Εδώ και δύο μήνες τρώμε καθημερινά ωραιότατες ντοματοσαλάτες..  χώρια οι ντομάτες γεμιστές, χώρια οι ντομάτες τριμμένες στον τρίφτη για σάλτσες και κρίθινα παξιμάδια....
Χώρια ότι γέμισα ότι βαζάκι και τάπερ είχαμε στο σπίτι με ντοματάδα και τα φύλαξα στην κατάψυξη, με πρόβλεψη για τον χειμώνα....
Βαρέθηκα να μαζεύω, να κόβω, να τρίβω και να αλέθω (πανεύκολα στο διαβολάκι) ντομάτες...
Βαρέθηκα να παράγω πρωτογενή πλεονάσματα...
Και δεν αναφέρομαι σε πρωτογενή πλεονάσματα μαϊμού, δημιουργικής λογιστικής, σαν αυτά που μας έβαλαν στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και καλά ξεμπερδέματα ...
Αναφέρομαι στα πραγματικά  πρωτογενή πλεονάσματα που πριν λίγες δεκαετίες βρίσκονταν και παράγονταν σε κάθε αγροτόσπιτο της ελληνικής υπαίθρου....
Βέβαια, χρειάστηκε να κάνουμε κάποιες θυσίες π.χ. σκάψιμο, φύτεμα, καθημερινό πότισμα με σύστημα,  και κάποιες επενδύσεις π.χ. τοποθέτηση καλαμιών για να στηριχτούν, λίπανση με κοπριά από τις κατσίκες μας και κάποιες υπερβάσεις π.χ. να αντιμετωπίζουμε με στωικότητα και κατανόηση έναν πολύπειρο γείτονα ο οποίος κάθε τόσο ερχόταν και κατηγορούσε τις ντομάτες μας... ότι δεν ήταν καλό σόι...
Το βασικό όμως είναι ότι παρήχθη το ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ...
Τόσο πλεόνασμα που σήμερα άρχισα και τις εξαγωγές : μια τσάντα ντομάτες στην κυρία Ελευθερία... μια τσάντα στην κυρία Βαλεντίνα... και έπεται συνέχεια... με πρωτογενή κρεμμύδια..

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που δόθηκε στην δημοσιότητα;
Όχι, δεν θα το διαβάσω... 68 σελίδες ... Τι πλεονασμός!!





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός