Είναι κάτι γραπτά στο διαδίκτυο, και όχι μόνο, που μοιάζουν με εκείνους τους δρόμους που είναι γεμάτοι ταμπέλες.
Σε κάθε βήμα, σε κάθε αράδα, σε κάθε πρόταση...
Όλο ταμπέλες, δεξιά κι αριστερά και μπρος κι άλλες που κοιτούν στον ουρανό κι άλλες κοιτούν τα πίσω.
Ταμπέλες, ταμπελίτσες, ταμπελάρες....που κραυγάζουν...
Και όλες για καλό σκοπό...για την διάδοση των ιδεών, για τον σωστό προσανατολισμό της σκέψης ... για να ξέρεις που πας... πώς να τοποθετηθείς, πώς να καθορίσεις και πώς να καθορισθείς, πού έχει λακκούβα ο δρόμος, τι κλήση έχει η παρεπόμενη στροφή και τι εκείνη που ήδη πέρασες, αν τα ελάφια έχουν κέρατα, εάν τα βενζινάδικα έχουν λάδια, στα πόσα χιλιόμετρα θα συναντήσεις τον γκρεμό και στα πόσα θα βρεθείς στο ρέμα.... τόσοι κίνδυνοι, τόσες φράξιες, τόσες δύσκολες πολυσύλλαβες λέξεις.... τόση θολούρα.... τόση κατανάλωση υλικών και θορύβων.
Μια ταμπέλα όμως, είναι κάτι το σοβαρό, βεβαίως, ... πρέπει να το λάβεις σοβαρά υπόψη σου...
Για τον σωστό προσανατολισμό και αυτο-καθορισμό σου....
Ποιός, ποιόν, πού, τι .. μαίνονται οι πόλεμοι των ιδεών, των τάξεων και των λέξεων...
Λύκε, λύκε είσαι εδώ;
Μπου!!
Και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις, βρίσκεσαι όχι στο στόμα του κακού λύκου αλλά ήδη βαθιά μέσα στην κοιλιά του...
Η σκέψη σου έχει μεταφερθεί στο στομάχι κάποιου αχόρταγου γραφιά ταμπελών... κι εκεί, προσανατολισμένη σωστά, έχει, επιτέλους, ακινητοποιηθεί και αφομοιωθεί.
Το ίδιο συμβαίνει και με πάσα την ενημέρωση...
Γιατί αυτοί που μπήγουν μια ταμπελίτσα στον δρόμο της σκέψης σου, ξέρουν πάντα καλύτερα τα μέρη αυτά.... είναι πιο ενημερωμένοι και το διαφημίζουν, δηλαδή... απ' αυτό ζουν οι άνθρωποι, τρέφονται από τις καταποθείσες, ακίνητες σκέψεις....
Εν τω μεταξύ εσύ διατηρείς ακόμα την ψευδαίσθηση της κίνησης...
Το ίδιο συμβαίνει και με πάσα την κοινωνία της πληροφορίας...
Σχεδόν μετάνιωσες που ξεκίνησες το ταξίδι....
Τι ταξίδι δηλαδή, μια χαψιά σε κάνανε, κι ακόμα τους τρέχουνε τα σάλια....
Μια χαψιά....
Στρωμένος είναι ο κόσμος από λεωφόρους τίγκα στις ταμπέλες με τα διάφορα ονόματα....
Γι' αυτό σας λέω : Μακριά από τις ταμπέλες που ορθώνονται.... προτιμάτε τους απλούς παράδρομους που κάπου πάνε και καταλήγουν ανεμπόδιστα....
Αφήστε την σκέψη σας να πάει πεζή.
Ας περιπλανηθεί, ας πλανηθεί, σε μέρη όπου πια δεν υπάρχει κανείς για να ξέρει καλύτερα.... Ρωτήστε, ίσως, κανέναν περαστικό... κάποιον που θα σας πει : δεν είμαι από δω, φίλε...
Τρομάξτε αυθεντικά, σκεπτόμενος ότι χαθήκατε...
Κι αν βρείτε καμιά ξεχασμένη ταμπέλα στον δρόμο σας, μην την πάρετε τόσο σοβαρά, είναι για να σταματήσετε για τσιγάρο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου