Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_επιστολές σ' ένα φίλο

Φίλε Μιχάλη,

σε χαιρετώ.
Σου γράφω από το υπόγειο.
Μην αναστατώνεσαι....Δεν άλλαξε τίποτα. Όλα όπως τα ήξερες. Ο κόσμος παραμένει γυρισμένος ανάποδα, σα μια χελώνα με το καυκί της στο χώμα και τα κοντόχοντρα φολιδωτά ποδαράκια της να πλατσουρίζουν γελοία στο κενό....
Μαθαίνω τα νέα σου από τα παλιά.
Εγώ, χάνω τα δόντια μου. Ξέρεις πώς γίνεται αυτό... αρχίζει σιγά σιγά και μια ωραία πρωία κι ενώ ο ήλιος ψηλά μεσουρανεί, σηκώνεσαι και τα μάγουλά σου έχουν βουλιάξει κι ενώ όλοι μιλούν με ευφράδεια, εσύ μιλάς φαφούτικα... βέβαια προσπαθώ να το κρύβω κάπως, μιλάω λιγότερο, δεν έχω και τίποτα να πω..... αλλά ο άνθρωπος που έχει χάσει τα δόντια του φαίνεται, φίλε μου....
Σε λίγο καιρό θα έχω χάσει και τον λίγο ουρανίσκο μου.
Έχεις χαιρετισμούς από τον μαύρο υπηρέτη τον Ομάρ....
Του είπα να μου φτιάξει ένα μαύρο καφέ κι ακόμα περιμένω....Θα πάω να τον φτιάξω μόνη μου.

Καλά ταξίδια!!

ΥΓ . Ξέχασα να σου πω ότι έχουμε στην κυβέρνηση "Πρώτη Φορά Αριστερά" (ΠΦΑ)....
Ελευθερία ανάπηρη σου τάζουν πάλι...
 

Σχόλια

  1. Ανώνυμος10/8/15, 3:56 μ.μ.

    Ο Χαραλαμπίδης δεν υπάρχει πιά..τον πάτησε το τρένο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για την ακρίβεια ΠΦΟΚΤΑ(Πρώτη Φορά Όχι Και Τόσο Αριστερά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υστερόγραφο

    Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
    – καθώς διαβάστηκε –
    ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
    Πριν διαβαστεί
    όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
    αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

    Η διαθήκη μου για σένα και για σε
    χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
    από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους.
    Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
    ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
    εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
    τη νέα βουή στα δάση
    τον άνεμο τον σκότωσαν –
    τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα
    ποιος είναι αυτός που πνίγει.

    Και συ λοιπόν
    στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
    από φωνή
    από τροφή
    από άλογο
    από σπίτι
    στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

    Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

    Μιχάλης Κατσαρός (1919-1998) , συλ. Κατά Σαδδουκαίων, 1953

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός