Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_ο καινούργιος

Όταν πάλε ποτέ,  ως άνθρωπος κι εγώ,  είχα οικονομικάς  δοσοληψίας με τας τράπεζας και ηναγκαζόμην, ούτως ειπείν , να εισέρχομαι και να εξέρχομαι των υάλινων κλωβών των θυρών των, υπακούοντας ταις φωνητικαίς εντολαίς αοράτων και αόκνων κυριών ωθήσατε εμπρός, σύρατε την πόρτα πίσω σας, αναμένετε,  πατήσατε το κομβίον έμπροσθέν σας...  και επειδή  άμα τη εισχωρήσει μου, συνήθως επερίμενα ουκ ολίγην ώραν,  κραδαίνουσα  μικρόν τεμάχιον χάρτου αναγράφοντος αριθμόν τινα,  ανά χείρας, ίνα έλθει και με η σειρά μου, ασκούσα ενδελεχώς την τέχνην της παρατηρήσεως των  ανθρωπίνων ουρών που ίσταντο έμπροσθεν απανθρωπίνων γκισέδων, εισέτι δε φαινομενολογούσα περί της  παραστάσεως, ήτις  εξετυλίσετο ενώπιόν μου εις όλον το μήκος και το πλάτος της αιθούσης, εις κλιμακοστάσια και ανελκυστήρας,  εις γραφεία και οθόνας, νοερώς  εσκεπτόμην περί των τραπεζιτικών.
Εις μιαν εξ αυτών των επισκέψεών μου και εις στιγμήν πλήξεως αφορήτου, συνέγραψα εν μικρόν ποίημα.

Το ιλαρόν εκείνο ποιηματάκι,  ενεθυμήθην , την προτεραίαν, ότε εις την Βουλήν των Ελλήνων συνεζητείτο ο καινούργιος Προϋπολογισμός του έτους 2016, τον οποίον συνέταξε και έφερε προς ψήφισιν η καινούργια κυβέρνησις της δευτέρας , πλην πρώτης Αριστεράς κυβερνήσεως.
Η ώρα περνούσε, οι βουλευταί ωμίλουν  κι εγώ έψαχνα εις τα κιτάπιά μου (μοντερνιστί: αρχεία) το ποίημα.
Όταν, εντέλει, ενευρέθη ήτο περασμένα μεσάνυχτα και ο καινούργιος προϋπολογισμός είχε ήδη ψηφισθεί...

Ιδού το περί ου ο λόγος, ποίημα:

Ο υπάλληλος τραπέζης ο καινούργιος
η εξυπηρέτηση και η υπόσχεση
σαν η απόλαυση και σαν η ελπίδα
στο πρόσωπό του όλα.

Όλος ο νέος κόσμος
του επιχειρείν, του διατηρείν
του διασταυρώνειν, του ελέγχειν
του γαμείν,

φρεσκοφτιαγμένος, αρωματισμένος
κουρεμένος ως αρμόζει,
με περιποιημένους τους όνυχας
το μπλε και το γκρι
δίνουν έναν τόνο σοβαρότητος
και το γυαλί έναν τόνο ειλικρινείας.

Εργάζεται επιμελώς
εργάζεται αναμφιβόλως
εργάζεται συνειδητώς
εργάζεται απαρεγκλίτως
εκπαιδευθείς
εργάζεται
για να ζήσει το παιδί,
ένας κοπρίτης κόσμος


Σχόλια

  1. Ανώνυμος7/12/15, 11:52 π.μ.

    πάλε το πάλαι!
    πάντα το πάλαι!
    καταφύγιον το πάλαι!
    κρησφύγετον το πάλαι!

    παλαίφατος χρησμός το πάλαι!

    παλαιοηώκαινοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο δαίμων της αφής που φωλιάζει στα tablet;
    Ή μήπως μια ασύνειδη ορθογραφική παραδρομή, φανέρωση μιας εποχής άγριας πάλης;
    Ποιος ξέρει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος7/12/15, 8:35 μ.μ.

    Αναγνωρίζετε το λάθος αλλά..παρόλα αυτά, δεν
    το διορθώνετε; Ενδιαφέρουσα στάση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι, είναι ενδιαφέρον...
    Μπορεί κανείς να διορθώσει τα λάθη του;
    Να τα κάνει να μην υπάρχουν;
    Το πιο πολύ που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα συγκεφαλαιώνουμε...
    Αυτό μου φαίνεται ότι μοιάζει περισσότερο με τη ζωή! Δε νομίζετε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος8/12/15, 7:34 μ.μ.

    Τα ορθογραφικά του λάθη, μπορεί να τα διορθώσει εύκολα.
    Τα λάθη της κοινωνικοπολιτικοθρησκευτικής συμπεριφοράς είναι δύσκολο να διορθωθούν.
    Και αν διορθωθούν, οι παρενέργειές-συνέπειές τους, δεν απαλείφονται από τις συνειδήσεις εκείνων που τα εισέπραξαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός