- Με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένη,
ποτέ δεν λέει ένα Ευχαριστώ....
είπε και βγήκε απ' το δωμάτιο
κι αποσύρθηκε.
Μιλούσε λίγο
γελούσε σπάνια
και φρόντιζε,
με ακρίβεια υπαλλήλου δημοσίου
αχ! τόσα χρόνια
φρόντιζε να είναι εντάξει όλα,
τα φάρμακά της, τα ψώνια, οι λογαριασμοί,
τα ρούχα του πάντα καθαρά,
τα μαλλιά του χτενισμένα
μια χωρίστρα στο πλάι, πάντα.
Ποτέ του δεν ξυρίστηκε.
Ο τρίτος γιος.
Κι εκείνη
μηδέποτε εν οργασμώ
μηδέποτε εν εξάλλω ευδαιμονία
μηδέποτε εν πλήρη απογνώσει επιθυμούσα
μηδέποτε πληρούσα και πληρούμενη
μηδέποτε ανοίγουσα
μηδέποτε χαρίεσσα
μηδέποτε μητέρα
εκείνη με τους πέντε γιούς και με την μια κόρη
που δεν φιλήθηκε ποτέ
(μα, τι καταλαβαίνουνε όταν φιλιούνται, με ρώτησε μια μέρα,
που έβλεπε ένα σήριαλ)
που δεν απλοποιήθηκε
που δεν αποποιήθηκε ποτέ το πέος της εξουσίας της
για να εισέλθει ως είναι,
Γυναίκα και υπέρλαμπρη
με άστρο το αιδοίο της
με την πληγή της ύπαρξης κατακόκκινη
αθώα και σφαδάζουσα,
ο Ουρανός εντός της
και να ραγίσει, να σχιστεί το καταπέτασμα
και οι πέτρινοι τοίχοι του σπιτιού,
χοντροί, όσο ένα μπράτσο αντρικό
και στέρεοι, όσο τα ψέματα των ανθρώπων,
να σωριαστούνε θρίμματα
και πάνω τους να χορέψει
παντάννασα, πανευλόγητη
Εκείνη Μάνα,
γεννώντας όλα τα παιδιά της γης
χωρίς σταματημό
Χριστούγεννα του κόσμου
Δόξα, δόξα εν Υψίστοις
χωρίς καμιά ανάπαυλα
Ευχαριστώ, ευχαριστώ Σε
Γιε μου
Άκουγα, πάνω στο δωμάτιο, τα βήματα του τρίτου γιου
και η ταπείνωση βαριά βούλιαζε
ολόκληρο το σπίτι.
ποτέ δεν λέει ένα Ευχαριστώ....
είπε και βγήκε απ' το δωμάτιο
κι αποσύρθηκε.
Μιλούσε λίγο
γελούσε σπάνια
και φρόντιζε,
με ακρίβεια υπαλλήλου δημοσίου
αχ! τόσα χρόνια
φρόντιζε να είναι εντάξει όλα,
τα φάρμακά της, τα ψώνια, οι λογαριασμοί,
τα ρούχα του πάντα καθαρά,
τα μαλλιά του χτενισμένα
μια χωρίστρα στο πλάι, πάντα.
Ποτέ του δεν ξυρίστηκε.
Ο τρίτος γιος.
Κι εκείνη
μηδέποτε εν οργασμώ
μηδέποτε εν εξάλλω ευδαιμονία
μηδέποτε εν πλήρη απογνώσει επιθυμούσα
μηδέποτε πληρούσα και πληρούμενη
μηδέποτε ανοίγουσα
μηδέποτε χαρίεσσα
μηδέποτε μητέρα
εκείνη με τους πέντε γιούς και με την μια κόρη
που δεν φιλήθηκε ποτέ
(μα, τι καταλαβαίνουνε όταν φιλιούνται, με ρώτησε μια μέρα,
που έβλεπε ένα σήριαλ)
που δεν απλοποιήθηκε
που δεν αποποιήθηκε ποτέ το πέος της εξουσίας της
για να εισέλθει ως είναι,
Γυναίκα και υπέρλαμπρη
με άστρο το αιδοίο της
με την πληγή της ύπαρξης κατακόκκινη
αθώα και σφαδάζουσα,
ο Ουρανός εντός της
και να ραγίσει, να σχιστεί το καταπέτασμα
και οι πέτρινοι τοίχοι του σπιτιού,
χοντροί, όσο ένα μπράτσο αντρικό
και στέρεοι, όσο τα ψέματα των ανθρώπων,
να σωριαστούνε θρίμματα
και πάνω τους να χορέψει
παντάννασα, πανευλόγητη
Εκείνη Μάνα,
γεννώντας όλα τα παιδιά της γης
χωρίς σταματημό
Χριστούγεννα του κόσμου
Δόξα, δόξα εν Υψίστοις
χωρίς καμιά ανάπαυλα
Ευχαριστώ, ευχαριστώ Σε
Γιε μου
Άκουγα, πάνω στο δωμάτιο, τα βήματα του τρίτου γιου
και η ταπείνωση βαριά βούλιαζε
ολόκληρο το σπίτι.
Πράγματι...μηδέποτε πληρούσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά Χριστούγεννα!