Σ’ ένα φιλί
στην άκρη των χειλιών
στο πρώτο φίλημα εκεί
μετέωρη να μείνει
η ζωή μου
στου κόσμου την αγχόνη,
χωρίς γη, χωρίς τίποτα
να την κρατά, να την ενώνει
μ’ ότι υπάρχει
μόνο ο στρόβιλος μιας δίνης
Και σ’ ένα άγγιγμα
στην άκρη των δακτύλων
στο πρώτο άγγιγμα εκεί
τεντωμένο να μείνει
το κορμί μου
στο τέλος του μυαλού, μια χορδή,
χωρίς τίποτα
να το κρατά, να το ενώνει
μ’ ότι υπάρχει
μόνο το ρίγος μιας στιγμής
Και κει στην ακρότατη την άκρη των ματιών
σ’ ένα βλέμμα φτερωμένη
η ψυχή μου
μια πληγή, μια οδύνη
από το ύψος του βουνού
στο πέταγμά της η εξαίσια σιωπή
να σκορπάει ότι υπάρχει κι ότι ήμουν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου