Σάββατο βράδυ...
τίποτα δεν μπαίνει στη θέση του...
υποβάλλω την παραίτησή μου...
πάνω σε μια στίβα χαρτιά, φακέλα και βιβλία....
Αύριο, ίσως;;
Ανασηκώνω τους ώμους και φεύγω σφυρίζοντας ...
μέσα στη βουή του δρόμου/ήταν να'βρω το όνειρό μου....
*-*-*
Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να βρω το όνειρό μου...
να το βρω και να το χάσω
και ούτε πια που θα το φτάσω
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
και ήταν η χαρά του κόσμου
η χαρά που μας ματώνει
σαν η πιο μεγάλη πόρνη
Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
πουλιά που έχουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση
Και άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα.
Στίχοι : Δημήτρης Παπανικολάου
Μουσική : Δημήτρης Κανελόπουλος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου