Δεν συμβαίνει κάθε μέρα....
Αν και πηγαινοέρχομαι Χανιά - Ρέθυμνο - Χανιά, σχεδόν κάθε μέρα εδω και τρία χρόνια με τα υπεραστικά λεωφορεία του τοπικού ΚΤΕΛ, ποτέ μα ποτέ δεν έτυχε τύχη αγαθή ν' ακουστεί από τα ηχεία κάποιου, από τα υπερσύγχρονα (ομολογουμένως) λεωφορεία, ένα κομμάτι κλασικής μουσικής. Το είδος για τις συγκεκριμένες διαδρομές και τα συγκεκριμένα μέσα είναι.... ανύπαρκτο.
Έτσι, όταν σήμερα από τύχη αγαθή (επαλαμβάνω) - ή μήπως ήταν ένα κακόγουστο αστείο κάποιας βασανισμένης ψυχής μουσικού περασμένων αιώνων; - ακούστηκε από τα ηχεία το Adagio in g minor του Αlbinoni, εγώ είχα ήδη καθίσει λίγες θέσεις πίσω από τον οδηγό και είχαμε ξεκινήσει..... και σκεφτόμουν διάφορα....και...
Θε μου! σκέφτηκα, τι ωραία..... Πραγματικά δεν συμβαίνει κάθε μέρα : Νοέμβρης, η θάλασσα χαριτωμένη, ο ήλιος δράκος του μεσημεριού, η γνωστή διαδρομή μου.... και αυτή η μουσική η αγαπημένη....
Θαύμασα κι αφέθηκα. Πρέπει να είχε μόλις φτάσει στο 3.40 (άκου παρακάτω) κι ακούω :
"Τι μαλακίες είναι αυτές;"
"Τι μαλακίες είναι αυτές;"
Κι αμέσως μετά από τα ενσωματωμένα ηχεία που είναι τοποθετημένα μαζί τις παροχές κλιματισμού, ξεχύθηκαν μπερδεμένες συχνότητες, κομμάτια από λόγια, γρατζουνίσματα, ραδιοφωνικά ρινίσματα πάνω στο κεφάλι μου και όταν κάπου σταθεροποιήθηκε η αναζήτηση ακούστηκε μια λαϊκή αοιδός: Είμαι αλλού ξεπέρασέ το / Είμαι αλλού κατάλαβέ το ....
Μ' αυτή τη σειρά νομίζω... ή ήταν πρώτα το "κατάλαβέ το" και μετά το "ξεπέρασέ το"; Δεν θυμάμαι....
Πώς να το ξεπεράσω η δόλια η επιβάτις.
Απλώς το υπέστην.
Έσκυψα λίγο και κοίταξα τον οδηγό.
Ένας νέος άντρας με γαλάζιο μακό κολλητό μπλουζάκι, όλο νευρώνες τα χέρια του στο τιμόνι, όλο μύες το σώμα του, με την σιγουριά των ορμονών του, με το επαγγελματικό ύφος του κυρίαρχου της ασφάλτου, με το κοντο- κουρεμένο αφελές κεφάλι του, με το περιποιημένο φιλάρεσκο γένι του.
Ένας νέος άντρας με τα ακούσματά του, τους δικούς τους έρωτες, τις κατακτήσεις του, τις επιβεβαιώσεις και τις βεβαιότητές του, τις μαγκιές και τις νίκες του. Όλα πάνω του απέπνεαν μια σιγουριά....δύναμη και ταχύτητα ... μια ζωϊκή ορμή, που άγγιζε την ασέβεια.
Τόσο αταίριαστα όλα αυτά με την σιγανή μουσική που μ' αρέσει.
Τόσο αταίριαστα όλα αυτά με την σιγανή μουσική που μ' αρέσει.
Ας είναι, είπα, ξεπέρασέ το, που λέει και το τραγούδι.
Είναι καλύτερα έτσι. Αυτό ταιριάζει στον κόσμο που ζεις, στον μεσήλικα, ηττημένο κόσμο σου. Κατάλαβέ το.
Ακολούθησαν κι άλλα παρόμοια άσματα.
Ποτέ όμως ξανά ένα adagio minore.
Δεν σου συμβαίνει κάθε μέρα.
Ακολούθησαν κι άλλα παρόμοια άσματα.
Ποτέ όμως ξανά ένα adagio minore.
Δεν σου συμβαίνει κάθε μέρα.
Αγαπητή μας Ελένη γιατί αποσύρετε το παράθυρο με το ωραιότατο κομμάτι του adagio g minor?
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν τόσο όμορφα να σελαγίζουν οι νότες στα γραφόμενά σας διαβάζοντας τα!
Καλό σας βράδυ.
Αγαπητέ σχολιαστή,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν το απέσυρα, λίγο το έσπρωξα προς τα κάτω.
Κατανοώ την δυσαρέσκειά σας λόγω του μεγέθους του κειμένου του Sherrad, αλλά το έβαλα γιατί νομίζω ότι κάτι έχει να πει ο φιλόσοφος άνθρωπος...
Ε;
Προσπαθώ εδώ και αρκετή ώρα να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου για να μπορέσω να γράψω μια απάντηση... τίποτα! Φαίνεται ηττήθηκα κι εγώ από την τριάδα της ιστορίας. Γι' αυτό λοιπόν αφήνω τα υψηλά νοήματα να πάνε στην ευχή αφού δε θέλουν να μου κάνουν την χάρη και σου προτείνω το εξής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν αρκετές φορητές συσκευές που έχουν τη δυνατότητα αναπαραγωγής όποιας μουσικής επιλέξεις εσύ να βάλεις σε αυτές. Επίσης υπάρχουν ωραιότατα ακουστικά, τα οποία λειτουργούν και λίγο σαν ωτασπίδες απομονώνοντας τους εξωτερικούς ήχους κι έτσι δε χρειάζεται να βάζεις τη μουσική σε εκκωφαντικά ντεσιμπέλ για να ακούσεις αυτό που επιθυμείς.
Στο συνιστώ ανεπιφύλακτα. Δοκιμασμένο για αρκετά χρόνια στη διαδρομή Κηφισιά - Ομόνοια, συνήθως με τη συνοδεία κάποιου βιβλίου. Ναι, θα έχανες την έκπληξη να ακούσεις το adagio του Albinoni στα ηχεία του ΚΤΕΛ, αλλά από την άλλη θα γλίτωνες και τον φίλο μας με τον "κομψό" του χαρακτηρισμό. Επίσης ως παρενέργεια, μπορεί να διαπιστώσεις και μια κρυφή αίσθηση χαράς, ότι δεν ηττήθηκες ακόμα, έστω κι αν ξέρεις ότι είναι ψέμα.
Παρεμπιπτόντως, αν συμφωνήσουμε ότι ο κόσμος σου είναι ηττημένος -που δε συμφωνώ- να ξέρεις ότι δε φταίει το μεσήλικο της ηλικίας για αυτό.
Αν τυχόν θέλεις περισσότερες πληροφορίες (ποια συσκευή, πόσο πως και τι) επί του θέματος, πες το μου εδώ και θα σου τις στείλω δια μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας.
Ήλος
Καλέ μου Ήλε σ' ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, γνωρίζω ότι υπάρχουν αυτά τα συστήματα και έχω δει να τα χρησιμοποιούν. Παλιότερα τα έβλεπα τις σπάνιες φορές που ερχόμουν στην Αθήνα, στο μετρό ας πούμε, και με παραξένευε το γεγονός ότι όλοι κυκλοφορούσαν με ακουστικά στα αυτιά τους. Τώρα αυτό έχει έρθει και στην "ωραία επαρχία".
Για μένα οι διαδρομές με το λεωφορείο είναι ένας χώρος μελέτης. Σχεδόν ένα επιπλέον τρίωρο μάθημα. Πολλές φορές εφαρμόζω αυτά που μαθαίνω στο Παν/μιο στους ανθρώπους που συναντώ στα λεωφορεία και στους σταθμούς που περιμένω. Λέω για παράδειγμα : να μια σχέση δούλου-κυρίου ή να πώς σχηματίζεται μια αμυντική ή επιθετική στάση, πώς περιφρουρείται και αναπαράγεται η εγωπάθεια, η αντικειμενικοποίηση κλπ.
Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους, κάθε άνθρωπος είναι ένας ολόκληρος κόσμος.
Πιστεύω οτι δεν υπάρχει πιο εύ-λογο και πιο φαντασμαγορικό πλάσμα από τον άνθρωπο.
Μουσική ακούω και μάλιστα πάρα πολύ, στο σπίτι συνέχεια ακόμα και όταν διαβάζω, αλλά όχι στο δρόμο.
Όσο για τον ηττημένο κόσμο μου, δεν είναι τόσο φοβερό.
Θα έλεγα ότι το επέλεξα, από ένα σημείο και μετά δεν θα άντεχα να βρίσκομαι μαζί με τους κυρίαρχους και τους νικητές.
Τι μου ήρθε τώρα; Οι αφίσες των πολιτικών σε προεκλογική περίοδο... ιδίως αυτή του Χρυσοχοϊδη που ποζάρει ως Καίσαρας με τα χέρια σταυρωμένα σε μια στάση σιγουριάς και υπερηφάνειας.
Με συγκινείς που διατίθεσαι να μου δώσεις πληροφορίες για τα ηλεκτρονικά, για τα οποία έχω μαύρα μεσάνυχτα, η αλήθεια είναι...
Στη διάθεσή σου, αν μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι. Μόνο για το facebook μη με ρωτήσεις, είναι κάτι που αρνούμαι πεισματικά να ενδώσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς την εν λόγω αφίσα την έχουν γλυτώσει τα ματάκια μου από το να την αντικρίσουν. Δεν κυκλοφορώ και πολύ άλλωστε. Δε μπορώ ωστόσο να ξεχάσω το βλέμμα μακρινού (κυρίως ως προς τις αντιλήψεις) πολιτευόμενου συγγενή μου, όταν αρνήθηκα ρητά να προσφέρω "υπηρεσίες" διαφήμισής του μετά από προτροπή θείου μου. Ούτε κι όταν μία και μόνη φορά βρέθηκα παρευρισκόμενος σε ακροατήριό του.
Εμένα πάλι μου έρχεται στον νου η φράση του δαιμονισμένου προς τον Χριστό, "τι εμοί και σοι;".
Μην κάνεις λοιπόν τέτοιου είδους συγκρίσεις σε πράγματα που δεν έχουν τίποτα κοινό για να συγκριθούν μεταξύ τους. Δε μας έλεγαν στα μαθηματικά ότι δε γίνεται να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα;
Ήλος