Τι αναστάτωση κι αυτή....
Εμ, βέβαια εδώ τα χειμωνιάτικα κατεβάζεις και γίνεται χαμός στο σπίτι. Πόσο μάλλον να πρέπει να μετακινηθούν από τα γραφεία τους στην Βουλή ολόκληροι πρώην πρωθυπουργοί, αρχηγοί κοινοβουλευτικών ομάδων, πρόεδροι, γραμματείς και λοιποί, που ως γνωστόν τους είχαμε καρφώσει στο πάτωμα.
Άντε τώρα να τους ξεκαρφώσεις. Μια αντίσταση όσο να'ναι θα την έχεις.
Και δικαιολογημένα θα δυσανασχετούν, άντε να κάνεις ρολά τα χαλιά, να ξεκρεμάσεις τους πίνακες, να μαζέψεις τις φωτο των οικογενειακών και άλλων ιστορικών στιγμών, τα διπλώματα και τα πτυχία, κάποιον πρόγονο με τις μουστάκες του... να φέρεις το μπλακ εντ ντέκερ για να ξεβιδώσεις από την πόρτα το ταμπελάκι και τόσα άλλα άκρως δυσάρεστα και κάπως ταπεινωτικά, δεν βρίσκετε;
Μπαίνεις φυσιολογικά σε μια διερώτηση: μήπως δεν ταιριάζουν οι κουρτίνες με τον καναπέ, μήπως θα έπρεπε να φωνάξεις και κανένα ντεκορατέρ για μια πιο επαγγελματική άποψη... κι ο φωτισμός... ο φωτισμός δεν σε κολακεύει καθόλου... η θέα.. προς τα πού πέφτει η Ακρόπολη από εδώ;
Στους διαδρόμους, στις σκάλες και στα ανσασέρ, επικρατεί ένας συνωστισμός : γραμματείς πάνε κι έρχονται, δακτυλογράφοι συναντιώνται στις εισόδους κουτουλάνε και ρίχνουν κάτω τα χαρτιά τους, σύμβουλοι κοιτιούνται με συγκεκαλυμμένο και συναδελφικό μίσος, τεχνικοί τοποθετούν νέα συστήματα, κομπιουτεράδες φορτώνουν τις νέες μνήμες....
Δύσκολο πράγμα να είσαι αναγκασμένος να αφήσεις το γραφείο σου στην Βουλή, το Μέγαρο στου Μαξίμου... την θέση σου στο τιμόνι της χώρας...
Ενώ ασυγκρίτως ευκολότερο είναι να αφήνουν οι άλλοι τις δουλειές τους και τις ζωές τους.
Να τους πείθεις γι' αυτό, να τους βρίζεις που δεν συμμετέχουν στην πρόκληση για την επανεκκίνηση της χώρας, να το απαιτείς να γίνει και μάλιστα γρήγορα...
Τόσο γρήγορα όσο συμβαίνει ένας ξαφνικός θάνατος κι ενώ μένουν όλα στη θέση τους απείραχτα εσύ λείπεις.
Κάτι για "λιτό βίο" που ακούστηκε, μου φάνηκε ως το πιο βαρύ και φιλοσοφημένο πράγμα που έχω ακούσει τελευταία από πολιτικό και δη οικονομολόγο...
Πώς θα είναι να μετακομίζεις στα πλαίσια του "λιτού βίου";
Σκέφτομαι ότι, ίσως, όταν είναι για να μετακομίσεις, θα πρέπει τα πράγματά σου να χωράνε σε ένα σακίδιο... να φοράς μαλακά παπούτσια και με μια κίνηση του κεφαλιού να κλείνεις ήσυχα πίσω σου την πόρτα.
Και όταν θα βγεις στο δρόμο, γρήγορα κανείς να μην μπορεί να σε ξεχωρίσει από το πλήθος που θα βαδίζει γύρω σου ακατάπαυστα.
ΕΓΡΑΨΕ ΡΑΒΑΝΗ " Δύσκολο πράγμα να είσαι αναγκασμένος να αφήσεις το γραφείο σου στην Βουλή, το Μέγαρο στου Μαξίμου... την θέση σου στο τιμόνι της χώρας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ ασυγκρίτως ευκολότερο είναι να αφήνουν οι άλλοι τις δουλειές τους και τις ζωές τους.
Να τους πείθεις γι' αυτό, να τους βρίζεις που δεν συμμετέχουν στην πρόκληση για την επανεκκίνηση της χώρας, να το απαιτείς να γίνει και μάλιστα γρήγορα...
Τόσο γρήγορα όσο συμβαίνει ένας ξαφνικός θάνατος κι ενώ μένουν όλα στη θέση τους απείραχτα εσύ λείπεις."
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ.