_Θυσία

Το χάσμα βαθύ κι ολοένα μεγαλώνει 
δεν γεμίζει πιά 
με τα πλαστικά άνθη των θρησκειών, των φυλών, των ιδεολογιών,
των θεωριών, των φαντασιώσεων. 
Η οχυρωματική γραμμή, τα έργα, οι τάφροι, τα τείχη
που ορθώθηκαν  δεν αντέχουν στην έφοδο του εχθρού
και η φρουρά είναι τυφλή. Δεν βλέπει. 

Δεν είναι η ήττα που φοβίζει. Την περίμενα. 
Εκεί που συντελείται η αναμέτρηση είναι ο απολογισμός
που μετρά και δικαιώνει τη ζωή, 
εκεί που γεννιέται η άβυσσος. 
Κι είναι σαν κάποιος άγγελος να τράβηξε με μιάς τη κουρτίνα
και με δέος αντίκρυσα κάτω απ' τα πόδια μου το κενό της αβύσσου. 
Η τελευταία ευλογία. Ο μετεωρισμός. 

Μάταια γύρεψα το κλειδί του μεγάλου αινίγματος. 

Χλωρή είχα την  η ψυχή μου όταν αφέθηκα

για πρώτη φορά 

πίστεψα, απίστησα,

αγάπησα, μίσησα,

έλπισα απελπίστηκα. 

Σπάσανε όλα τα κλαδιά 

κρατήθηκα   απ' τον αφρισμένο χείμαρο σε απόκρημνη όχθη.

Η ευπρεπής στάση ενώπιον του κενού

είναι η μεταφυσική γενναιότητα 

κι όχι μικρόνοοι απατεώνες 

κι όχι παρηγορητικοί μύθοι. 

Απόγνωση. 

 

Αν υπάρχει ακόμα ελπίδα...

η ελπίδα αυτή θα πρέπει να χτιστεί στην αλήθεια. 

Μακριά από ξέφτια δόξας, αναγνώρισης και γοήτρου

δεν έγινε γι' αυτά η θυσία. 

Τόσο εξαντλημένη, τόσο παρασιτική, 

τσακισμένη

Η περίσταση του ξεπεσμού
το ξερίζωμα των αισθημάτων
η φτωχειά της ζωής.
Σύντομα κανείς εκεί που περπατώ

δεν θα μπορεί να περπατά

είναι γλυστερό το έδαφος

ο δρόμος στενός 

στρωμένος με πάγο 

στην άκρη του γκρεμού. 

Η εκκίνηση δόθηκε. 
Ακούστε
Όταν θα μπορείτε ν' ακούτε
στον ήχο των μυλόπετρων
τα κόκκαλα της εποχής των διχασμών που σπάνε
θεός και κόσμος
φύση και ιστορία
πίστη και γνώση
θεωρία και πράξη
ηθική και αμαρτία
άτομο και όλο
όλος ο σπαραγμός 
ο τρόμος του κενού
όταν θα αναδυθεί 
η ύπαρξη στην πληρότητά της 

Ω, το δέος!
γι' αυτό έγινε η Θυσία. 
Μέσα στον χαλασμό
γίνεται ο κόσμος.