Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_εκλογικά, τουριστικά και άλλα



Oι εκλογές θα γίνουν σε λίγες μέρες κι έτσι όλη αυτή η ακατάσχετη βλακεία που διεκδικεί παντοίω τρόπω την προσοχή μας θα ανασχεθεί έστω προσωρινά, έστω για λίγο, καθώς οι υποψήφιοι και τα επιτελεία τους θα πρέπει με σοβαρότητα να εξετάσουν το μήνυμα που θα τους έχει στείλει ο "σοφός" ελληνικός λαός.
Μετά μπορούν με τους γνωστούς και δοκιμασμένους τρόπους να συνεχίσουν να βλακεύονται και να τον αποβλακώνουν.
Τους διαφεύγει τούτο : το πέρασμά τους από τον λεγόμενο "δημόσιο στίβο" τους καθιστά αυτομάτως μνημεία μιας ολόκληρης  εποχής.
Χθες, ένας μισθωμένος διανομέας μου έφερε ή καλύτερα μου πέταξε στα μούτρα -γιατί όχι δηλαδή, είναι καλύτερα τα δικά μου μούτρα από τα δικά του; -  μια χούφτα φυλλάδια  του ΠΟΤΑΜΙΟΥ στο οποίο εμφανίζονταν οι τοπικοί υποψήφιοι βουλευτές. Κάτω από τις περιποιημένες φωτογραφίες τους βρίσκονταν τα ακόμα πιο περιποιημένα βιογραφικά τους τα οποία διάβασα. Και μου φάνηκε σα να στεκόταν ο υποψήφιος εμπρός μου και  μου αραδιάζε τους τίτλους των πτυχίων του, τις γλώσσες που μιλάει, τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές του διατριβές, τις συμμετοχές του σε συνέδρια, διοικητικά συμβούλια, πολιτιστικούς συλλόγους, επιτροπές, ΜΚΟ, αθλητικά σωματεία - τουτέστιν είναι άνθρωπος της εποχής, της πιάτσας, της κοινωνίας, είναι ο επιτυχημένος... επιτέλους μπόρεσε να φτιάξει ένα βιογραφικό βαρβάτο (θυμήθηκα τα νεαρά παιδιά που μαζεύουν πυρετωδώς βεβαιώσεις από ημερίδες και σεμινάρια και ονειρεύονται μια θέση σε κάποια επιχείρηση) ... στο τέλος ή κάπου στη μέση δεν παρέλειψε να μου υπενθυμίσει την πολύ επιτυχημένη οικογενειακή του κατάσταση που αποτελείτο από σύζυγο -κατά περίπτωση άνδρα ή γυναίκα- μορφωμένο επίσης, γόνο καλής οικογενείας και μερικά παιδάκια, ένας μάλιστα έλεγε ότι θα γίνει μπαμπάς σε λίγους μήνες... μη νομίζουμε δηλαδή ότι δεν δρομολογήθηκε κι αυτό ή ότι είναι τζούφιος...
Ναι, στεκόταν εμπρός μου, χωρίς να ντρέπεται που είναι .... τόσο καλός, τόσο άφθαρτος, τόσο βέβαιος για τον εαυτό του, για τις ικανότητές του και για την πορεία του τόπου...
Η κατεδάφιση δεν αφορά διόλου τον ίδιο. Αυτός θωρακισμένος μέσα στην ιδεολογία του εαυτού του παραμένει, αισιόδοξος, δυνατός, σίγουρος... αφορά κάποιους άλλους τους οποίους αυτός θα πολιτευτεί για να σώσει.... διότι οι δυνατοί προχωρούν μπροστά, ηγεμονεύουν , χειρίζονται και καθοδηγούν το κοπάδι.
Αυτά στεκόταν μπροστά μου και μου έλεγε.
Σε μένα που δεν έχω κανένα πτυχίο, που είμαι εντελώς αποτυχημένη σε κάθε τομέα της ζωής, που τίποτα και κανέναν δεν κατέχω,  που κανείς δεν με γνωρίζει και όσοι με γνωρίζουν αν δεν με βρίζουν κατάμουτρα, απλώς με ανέχονται και επιπλέον τα μούτρα μου είναι εντελώς ανάξια να τυπωθούν σε φυλλάδια..

Σε λίγη ώρα ένας άλλος διανομέας κατά τον ίδιο τρόπο μου πέταξε τα φυλλάδια ενός σουβλατζίδικου και το βράδυ σε μια τηλεοπτική εκπομπή άκουσα έναν άλλο υποψήφιο της Ν.Δ., ο οποίος σε ερώτηση του δημοσιογράφου "γιατί να σας ψηφίσει ο ψηφοφόρος της Ν.Δ κύριε τάδε μου;" απάντησε: "Διότι είμαι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στο χώρο του τουρισμού, είμαι μάχιμος και θέλω να κάνω καλό στον τόπο"....

Στέκομαι και κοιτάζω, σαν τουρίστας στις πυραμίδες της Αιγύπτου, τέτοια μνημειώδη μνημεία του ατομοκεντρισμού μιας εποχής που δεν λέει να πεθάνει...

(τα ονόματα των δύο κομμάτων είναι εντελώς ενδεικτικά, θα μπορούσαν να είναι τα ονόματα και των άλλων κομμάτων, απλώς δεν ήθελα να γράψω ένα μακρυνάρι για όλους και γιατί βιάζομαι....)



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός