Ένας μοτοσικλετιστής γλιστράει και πέφτει από την μοτοσικλέτα του. Ο ανυποψίαστος ποδηλάτης που έρχεται πίσω του, σταματάει για να τον βοηθήσει. Αστυνομικοί συλλαμβάνουν τον ποδηλάτη.
Αυτό είναι το χρονικό της σύλληψης του Χριστόδουλου Ξηρού που έγινε πριν λίγες ώρες.
Ο Διοικητής της ΕΛΑΣ δέχεται τα συγχαρητήρια του πολιτικού προϊσταμένου του κ. Κικίλια.
Ο πληροφοριοδότης περιμένει να εισπράξει τα χρήματα της επικήρυξης (1.000.000 Ευρώ).
Οι τηλεπαρουσιαστές ανήγγειλαν την είδηση χαριεντιζόμενοι μεταξύ τους, σχολιάζουν : "Ο Ξηρός προδόθηκε από την ανθρωπιά του!"... Τι βλάκας!
Η πρώτη επιτυχία του έτους της ΕΛΑΣ! Εκλογές έρχονται....
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή στον πόλεμο όλα επιτρέπονται.
Μια κοινωνία σε γενικευμένο πόλεμο, λοιπόν, όπου όλα τα όπλα νομιμοποιούνται, δια της αντιστροφής τους: ο μοτοσικλετιστής που γλιστράει μπορεί και να μην γλιστράει, η γυναίκα που κακοποιείται μπορεί και να μην κακοποιείται, ο άνθρωπος που ληστεύεται μπορεί και να μην ληστεύεται, ο φτωχός που ζητιανεύει μπορεί και να μην είναι φτωχός.
Όλα μπορεί να είναι και να μην είναι. Στο τέλος τίποτα δεν είναι. Τίποτα δεν έχει αξία. Ούτε ο άνθρωπος που πέφτει, ούτε αυτός που αδικείται, ούτε αυτός που λέει ψέματα ούτε αυτός που λέει αλήθεια.
Το νόημα κάθε κατάστασης που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου και διεκδικεί την πραγματικότητα μπορεί και να μην είναι η πραγματικότητα...
Τι θα σε βοηθήσει να αποφασίσεις; Πώς θα πράξεις σε κάθε δεδομένη περίπτωση; Ποιό είναι το κριτήριο;
Το ασφαλές κριτήριο που προβάλλει το νομιμοποιημένο σύστημα στο οποίο ζούμε είναι η ατομική σου επιβίωση, ο εαυτός σου, η ασφάλεια και το ατομικό σου συμφέρον. Αν και Τι σε νοιάζει εσένα;
Υπό αυτές τις συνθήκες, η μεγαλύτερη βλακεία είναι να τρέξεις να βοηθήσεις, να το παίξεις καλός Σαμαρείτης...να δώσεις την θέση σου στην σωσίβια λέμβο σε κάποιον άλλον, να θυσιαστείς.
Έτσι προχωράμε στην κόλαση που οι ίδιοι φτιάχνουμε. Αγιάζοντας τα μέσα από τους σκοπούς που εμείς οι ίδιοι θέτουμε, μπερδεύοντας την ανθρωπιά με την βλακεία και συνδέοντας την αδιαφορία με την επιβίωση.
Το γεγονός ότι πρόκειται για έναν τρομοκράτη είναι η λογική επίφαση, το όχημα για να περάσει κάτι ουσιαστικότερο : ο βλάκας που βοήθησε, οι έξυπνοι που τον παγίδεψαν. Εσύ πρόσεξε να μην πέσεις στις καθημερινές παγίδες που σου στήνουν όλοι, μη σε προδώσει η ανθρωπιά σου!
Το γεγονός ότι πρόκειται για έναν τρομοκράτη είναι η λογική επίφαση, το όχημα για να περάσει κάτι ουσιαστικότερο : ο βλάκας που βοήθησε, οι έξυπνοι που τον παγίδεψαν. Εσύ πρόσεξε να μην πέσεις στις καθημερινές παγίδες που σου στήνουν όλοι, μη σε προδώσει η ανθρωπιά σου!
Σβήνουν σιγά σιγά τα φώτα της γιορτής.
Ακόμα προσπαθούμε να χωνέψουμε τα μελομακάρονα, τις γαλοπούλες, τα
αγαπησιάρικα μηνύματα, το πνεύμα των Χριστουγέννων που μας έπεσε βαρύ!
Εμένα μ' ενοχλεί αυτή η σύλληψη.
Εμενα πάλι γιατί μου φαίνεται αυτός ο Ξηρός, δικός τους ολότελα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι όλο το σκηνικό της σύλληψής του,
ένα γελοίο, προεκλογικό σκηνικό, κακοπαιγμένου θεάτρου;
Αγαπητέ Ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήο Ξηρός και ο κάθε τέτοιος άνθρωπος μπορεί να είναι ή μπορεί και να μην είναι "δικός τους" δηλαδή βαλτός ή πληρωμένος.
Εγώ δεν ξέρω να πω εάν είναι και τι είναι. Πολύ περισσότερο δεν θέλω να δικαιώσω τις πρακτικές είτε του Ξηρού (και των περί αυτώ) είτε των διωκτών του... Η μεταξύ τους διαμάχη δεν με αφορά διόλου, διότι έχω μια εντελώς άλλη αντίληψη περί της πολιτικής, της δημοκρατίας, του αγώνα και του τρόμου...
Διαπίστωσα όμως στην σκηνοθεσία της σύλληψής του μια πλευρά που με αφορά και που ίσως αφορά και όλους εμάς που απλώς παρακολουθούμε άλλο ένα γεγονός της επικαιρότητος από τους δείκτες των τηλεοράσεών μας. Θα έλεγα μάλιστα ότι η υπόρρητη αυτή πλευρά παρομοιάζει με εκείνες που ενυπάρχουν (πάντα) σε κινηματογραφικές παραγωγές τύπου Τζέιμς Μποντ ή Σταλόνε.
Ποτέ δεν είναι μόνο εικόνες - γεγονότα, παραταγμένα και ασύνδετα, πάντα υπάρχουν ένα, δύο ή και περισσότερα βαθύτερα νοήματα. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί και στον πιό απαίδευτο ανθρώπινο εγκέφαλο η πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από σλάιτς τα οποία πέφτουν το ένα πίσω από το άλλο. Είναι κάτι από το οποίο μπορούμε να συνάγουμε συμπεράσματα, να λάβουμε διδάγματα, να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που μέχρι τώρα είμαστε.
Γνώμη μου είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση, ο τρόπος που σκηνοθετήθηκε η όλη επιχείρηση, εκτός από τα πρακτικά οφέλη (δηλ. την σύλληψη), θέτει εν αμφιβόλω την αυθόρμητη ανθρώπινη αντίδραση να σταματάμε την πορεία μας (όποια και είναι αυτή) και βοηθάμε κάποιον που βλέπουμε ότι πέφτει.
Αυτό με ενόχλησε.