Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_πίσω στη κανονικότητα και εμπρός στη κενότητα



Τίποτα  δεν είναι όπως  πριν...
Άπαξ και η Βουλή δεν έχει Ζωή ... είναι σαν γιαούρτι με 0 λιπαρά, σαν κρέμα γάλακτος χωρίς την κρέμα.
Ο νέος Πρόεδρος πάντως ( -τι σου είναι το μυαλό τ΄ ανθρώπου! Ο Βούτσης  μου θυμίζει έναν μπακάλη που είχαμε παλιά στη γειτονιά μας, με την άσπρη ποδιά του και την μπακάλικη φωνή να διαλαλεί την περίφημη βαρελίσια φέτα του, ξακουστή για την μαλακότητά της : δεν είναι φέτα, κύριε.... βούτυρο είναι, λέμεεε!!! και προς επίρρωση των λεγομένων βουτούσε το χοντροδάκτυλό του στο βαρέλι) , το   είπε καθαρά κατά την τελετή παράδοσης - παραλαβής, μιλώντας με νόημα για την Βουλή των Ελλήνων  : δεν είμαστε ΜΚΟ, δεν είμαστε Ινστιτούτο Μελετών και Έρευνας... είμαστε η Βουλή των Ελλήνων, τελεία και παύλα...
Κι εμείς μένουμε με την απορία : δηλαδή τι είναι η Βουλή των Ελλήνων;
Αλλά για να μην  βολοδέρνουμε για πολύ μέσα στην αμηχανία της ταυτολογίας (τρίγωνο είναι αυτό που έχει τρεις γωνίες) σήμερα, και καθώς τα κανάλια προσπαθούν να σβήσουν από την μνήμη μας τη ασυμβίβαστη Ζωή, φτιάχνοντας το προφίλ του νέου - συμβατικού Προέδρου, μάθαμε ότι η Βουλή είναι όλων των Ελλήνων.... και ότι είναι όργανο ελεγκτικό και νομοθετικό. 

Πίσω στη Κανονικότητα.....αν δεν το παρατηρήσατε, αυτή είναι η λέξη που φορέθηκε περισσότερο κατά την συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης....
Να επιστρέψει η χώρα στην κανονικότητα.... 
και
Εμπρός στη Κενότητα.....κύμβαλα κομψευόμενα και αλαλάζοντα, κούφιοι και επηρμένοι εθνοσωτήρες....που γνωρίζουν καλά ότι,  αλλού,  σε άλλες ανεξέλεγκτες και εκτός νόμου συνεδριάσεις, κρίνονται οι τύχες των εθνών και οι ζωές των ανθρώπων....
Αλλού το κενό βαρέλι λαμβάνει τα περιεχόμενά του. 
Για να τα λάβει όμως, πρέπει πρώτα να είναι κενό, ήτοι βαρέλι είναι το βαρέλι και Βουλή είναι η Βουλή....τίποτα το καινό, καμία πληροφορία, καμία έρευνα, καμιά μελέτη.... καμιά έκπληξη...κάτι να σε βαράει κατακούτελα... ένας φρέσκος αέρας
Αυτοί απλώς επιτελούν....
Πέρασε η ώρα.... σε λίγο θα μιλήσει ο πρωθυπουργός, θα ψηφίσουν, θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, θα λήξει η συνεδρίαση... Τι βαρεμάρα!
Αναπολώ τον μπακάλη μου.....
Όχι, δεν είναι φέτα, κύριοι... βούτυρο είναι λέμεεε!!! 
Αναπολώ την Ζωή....
Πώς είπατε, κύριε;....

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός