_φτου!

Το ραντεβού μου ήταν για τις πέντε. Περίμενα, ως συνήθως, χαζεύοντας ένα τεράστιο ενυδρείο, που έχει  οκτώ ψάρια.. τα μέτρησα πολλές φορές καθώς κολυμπούσαν αργά μέσα στη βουβαμάρα τους... και  την υποβρύχια διακόσμηση του προθαλάμου.  Δεν βιαζόμουν, τι άλλο είχα να κάνω; Τίποτα.
Βγήκε μια κυρία με τον έβηφο γιό της που κρατούσε το μάγουλό του και μπήκα στις έξι παρά είκοσι.
- Γειά σου γιατρέ....
- Καλώς τηνε... Πώς τα πήγαμε;
- Μια χαρά...
Κουβέντα για την καθυστέρηση. Δεν με νοιάζει και πολύ ο χρόνος.... 
Έκατσα στην οδοντιατρική πολυθρόνα, απόλυτα ήρεμη.
Απέναντι, στο ύψος των ματιών μια έγχρωμη τηλεόραση, προτεταμένη πάνω σε έναν μαύρο βραχίωνα και πάντα ανοιχτή συνοδεύει όλες τις οδοντιατρικές πράξεις: εξαγωγές, σφραγίσματα, απονευρώσεις, μασέλες, ναρκώσεις, αποστήματα, πύα, αίματα... σιδεράκια. 
Είμαι σίγουρη ότι την ανοίγει όταν μπαίνει στο ιατρείο του πριν ακόμα αποστειρώσει τα εργαλεία του.... ίσως και να μην κλείνει καθόλου, να μένει εκεί, ανοιχτή όλη τη νύχτα, να παίζει απέναντι στα ορθάνοιχτα μάτια των ψαριών που κοιμούνται....
- Δεν σε πονούσαν οι εξαγωγές που κάναμε την προηγούμενη βδομάδα;... ήταν κάμποσες, μου είπε ενώ περνούσε στο λαιμό μου ένα αλυσιδάκι και μια πετσέτα.
- Εντάξει... γιατρέ.
Το εξέλαβε ως επιβεβαίωση της χειρουργικής του δεινότητας και αυτόματα ένα πλαστικό κυπελάκι δίπλα μου γέμισε νερό.
Άνοιξε τον προβολέα στοχεύοντας το στόμα μου...
- Για να δούμε τι θα κάνουμε σήμερα, είπε...
Αυτός χώθηκε μέσα στο στόμα μου κι εγώ καρφώθηκα απέναντι στην τηλεόραση.
Ερχόταν ο Ολαντ.... σε απευθείας σύνδεση.
Όλη η δόξα και όλη η χάρη.
Θωρακισμένα αμάξια, κόκκινα χαλιά, φωταγωγημένα κτίρια, σωματοφύλακες, τσολιάδες, σημαίες, τρομπόνια, αξιωματικοί.... πρόεδροι επί προέδρων, χαιρετούρες... σύμβολα που κάτι συμβολίζουν.
Ο Καμμένος σφικτός, ζωσμένος την εθνική υπερηφάνεια...ως εκ της θέσεώς του, του κυβερνητικού εταίρου και υπουργού Εθνικής Αμύνης...
Ο Τσίπρας χαλαρός, έτοιμος να κάνει μια τούμπα...ως εκ της θέσεώς του, του πρωθυπουργού της πρώτης φοράς...
Του Προέδρου της Δημοκρατίας μου φάνηκε να γυαλίζει η μύτη του... ως εκ της θέσεώς του, του εγγυητή του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Και γενικά όλα μου φαίνονταν πολύ περιποιημένα.
- Χμ... εδώ έχεις μια κουφάλα, μου είπε σκαλίζοντας με ένα μυτερό εργαλείο... θέλει σφράγισμα.
Τι λες; να ξεκινήσουμε χωρίς νάρκωση και να δούμε;
- Εντάξει, γιατρέ.... του είπα μπουκωμένη με ένα σωληνάκι που με ρουφούσε και μ' έγδερνε.
Έβαλε μπρος τον τροχό την στιγμή που παιάνιζε ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας, Allons enfants de la Patrie....
Δούλευε προσηλωμένος....

Κάποιοι αναλυτές, καθισμένοι στα πάνελ άρχισαν περισπουδάστως, να αναλύουν την επίσκεψη... την θέση της Γαλλίας στην Ευρώπη, την ιστορική στιγμή και τις σχέσεις των δύο χωρών, τις δεσμεύσεις σε κοινά ευρωπαϊκά "ιδεώδη"... κάτι είπαν για τον πόλεμο και το προσφυγικό και για τις γαλλικές πολυεθνικές που θα πρέπει, τώρα που έφτιαξε το επενδυτικό κλίμα και η χώρα επανήλθε στην ομαλότητα, να έρθουν να επενδύσουν στην ωραία μας αποικία...

Ξεχάστηκα... σ' αυτό το σουρεάλ ιατρείο... με τα ψάρια, την τηλεόραση, τα μύρια εργαλεία...
- Δεν πονάς, ε;
- Όχι, γιατρέ, εντάξει....
Συνέχισε να σκαλίζει,  να τροχίζει,  να πιέζει...


Δεν χρειάστηκε ούτε νάρκωση να μου κάνει...
Τελειώσαμε, σχεδόν απόλυτα συντονισμένοι με την λήξη της απευθείας μετάδοσης.
"Περνάμε τώρα στο κανονικό μας πρόγραμμα"...διαφημίσεις...

- Φτύσε, με διέταξε.
- Φτου!

Κλείσαμε το επόμενο ραντεβού.
Θα τα σφραγίσω όλα, γιατρέ...
Θα βάλω καινούργια δόντια.
Κάποτε θα αποκτήσω ένα ωραίο χαμόγελο και θα μπορώ να χαμογελάω
μ' όλα αυτά.
Φτου!