Δεν έσβησε.
Μένει εκεί ένα μουτζουρωμένο ποίημα.
Αυτό δηλαδή που είναι τα πραγματικά ποιήματα.
Όλη η φιλοσοφία και η ποίηση σε τρεις γραμμές...
Θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο;
Θα μπορούσε να ήταν ένα καθαρό ποίημα;
Μια καθαρή Ιδέα;
Ένας Έρωτας στην καθαρότητά του;
Όλη η ανθρώπινη οδύνη και το μεγαλείο βρίσκεται στις μουτζουρωμένες μας υπάρξεις, στη γεγονότητά μας, στην ιστορικότητα και στο βραχύ του βίου μας, στην αισθητικότητα και στην περιορισμένη δυνατότητά μας να φτάσουμε εκεί που δεν μπορούμε, να πούμε αυτό που δεν λέγεται, να γράψουμε, να ζήσουμε, το τέλειο ποίημα.
Είμαστε άνθρωποι,
άνθρωποι καρδιά μου....
αυτή είναι η πραγματικότητά μας
και μέσα της μπορούμε ήδη να υποψιαστούμε ψήγματα της Ουσίας μας
και μέσα της μπορούμε ήδη να δούμε, αχνά να περιγράφεται ο δρόμος μας, οι σπείρες και οι κύκλοι του...
Δεν έσβησε....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου