Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Ο ΠτΔ και το ινιακό οστούν της Αγ. Ελένης

corpus-1024x661
Τι είναι σεβαστό αλλά κείται εκτός κρατικής εμπλοκής σε ένα κανονικό κοσμικό φιλελεύθερο κράτος
• Η έλευση των λειψάνων της Αγίας Ελένης.
• Το τμήμα της κάρας (ινιακό οστούν, βρεγματικό οστούν, οφθαλμικές κόγχες, ρινικά οστά, θραύσματα) και το μεγαλύτερο τμήμα του υπόλοιπου σώματος που θα εκτεθούν σε προσκύνημα.
• Οι εσωτερικές έριδες και διαφωνίες στη ΔΙΣ ως προς την αυθεντικότητα των λειψάνων.
• Η μεγάλης κλίμακας διοργάνωση της Αποστολικής Διακονίας με χορηγούς Ellinair – Mouzenidis Group, ΟΤΕ και ΕΛΤΑ.
• Τα πλήθη πιστών που θα συρρεύσουν.
Τι δεν αρμόζει σε ένα κοσμικό φιλελεύθερο κράτος
• Η υποδοχή των λειψάνων με τιμές αρχηγού κράτους.
• Ο δικός μας αρχηγός πολιτειακός άρχοντας που θα σταθεί σε στάση προσοχής για να υποδεχτεί τον οριζοντιωμένο ομόλογό του.
• Τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, οι άνδρες της Ασφάλειας και της Αντιτρομοκρατικής.
• Το κόκκινο χαλί στο αεροδρόμιο.
• Η ανάμιξη κρατικών υπηρεσιών, υπουργείων και δημόσιων οργανισμών σε θρησκευτικές τελετές, ιδίως προσκυνηματικού χαρακτήρα.
• Η πομπώδης δήλωση κρατικού θρησκευτικού φρονήματος.
Τι κυρίως μας αφορά
• Η γονυκλισία θεσμών και ιδίως του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα μπροστά σε λείψανα και κάρες.
• Η ολοένα και συχνότερη υπόμνηση πως ζούμε σε ένα θρησκευόμενο κράτος και σε όποιον αρέσει.
Και εν ολίγοις
Τα πραγματικά λείψανα κινδυνεύουν να γίνουν ο παρ’ ολίγον φιλελευθερισμός του αρχηγού της ΝΔ και κυρίως η βαρέως ασθενούσα (ήδη περίπου σε κωματώδη κατάσταση) κυβερνητική πρόθεση διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας.


Πηγή : αντίφωνο -το blog του Κωστή Παπαϊωάννου,  περί ανέμων και δικαιωμάτων
Advertisements

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_αν αυτή είναι η πολιτική

 Δεν θα το επιδιώξω, αλλά θα εκμεταλλευτώ αυτή τη καταπληκτική συγκυρία : ώρα απογευματινή, μάθημα σε σπίτι, σε κεντρική πλατεία, σε κεντρικό χωριό, από κάτω τα καφενεία και είχα εντοπίσει καθώς πήγαινα ασυνήθιστες κινήσεις, μια αναταραχή και μια κυρία, άγνωστη σε μένα,  με χρώμα μαλλιών σε ώριμη μελιτζάνα να περιφέρεται μαζί με μια φίλη της που δεν είχε τίποτε το αξιοσημείωτο. Εγώ πρόσεξα την μελιτζανί.  Το μάθημα κυλούσε ανάμεσα σε απογοητεύσεις και προσπάθειες, οι ήχοι  της πλατείας γνωστοί και γι αυτό ανήκουστοι  έφταναν αλλά και δεν έφταναν σ'αυτιά μου, ίσως αν πρόσεχα έξω να έφταναν, αλλά εγώ πρόσεχα μέσα.  Οι ήχοι αλλάζουν. Ξέρω την αλλαγή των μικροφωνικών στις μικρές πλατείες των χωριών.  Τέλος μαθήματος. Η προεκλογική συγκέντρωση στα μισά. Έμεινα να ακούσω κι εγώ. Παράγγειλα όπως κάνω πάντα μια τσικουδιά και τι ανανέωση προσώπων, κινήσεων, χρωμάτων. Ίδιες ιδέες ή καλύτερα καμία ιδέα... χωρίς ιδέες. Το απόγευμα όμως δεν έχασε σε τίποτα την ομορφιά του Απρίλη του.  Το κόμμα,