_για την επιτομή της ευκολίας

Η επιτομή όλων των ευκολιών της εποχής είναι,  ασφαλώς, το Facebook και το Twitter και τα συναφή.
Αποτελούν ένα διαρκές, εύκολο, άμεσα διαθέσιμο μέσο παροχέτευσης των στιγμών μας.
Κάτι που είδες,  κάτι που σκέφτηκες,  κάτι που σε θύμωσε, κάτι που σου συνέβη.. διάφορα κάτι βρίσκουν μια δίοδο εκτόνωσης... ρίχνεις το κάτι σου στο σωρό των κάτι,  χωρίς δεύτερη σκέψη,  χωρίς συγκρατημό, αυτόματα, με μια ευκολία απερίγραπτη και κυρίως ικανή να σου παρέχει τεράστια, επίσης στιγμιαία απόλαυση. Κατά τον ίδιο τρόπο σωρρεύονται οι στιγμές των άλλων....




Καθίστανται έτσι,  τα μέσα αυτά, "φίλτατα" (like -ed),  ένα στοματικό υποκατάστατο ενός "στήθους" που μπορούμε να έχουμε παντού και πάντα μαζί μας, ακριβώς για να μας παρέχει μέσα από την βεβαίωση των φευγαλέων στιγμών μας, την σταθερότητα μιας ύπαρξης που μπορεί και να μην υπάρχει ως μια καθ'ολοκληρία ύπαρξη κατ'έναντι του θανάτου  μας.

 Αυτή η στοματικότητα μαζί με την πρωκτικότητα που εκφράζεται με χαλύβδινο έλεγχο της ζωής από τα διάφορα κυριαρχικά κέντρα (οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά, πληροφόρησης, , life style κλπ), είναι αρκετά για την δημιουργία ενός πανίσχυρου πλέγματος ικανού να καθηλώνει και τους πιο υποψιασμένους από εμάς, σε μια ψευδαισθητική παιδαριωδία.

Τα άλλα περί επικοινωνίας, πληροφόρησης κλπ... είναι οι κατ'αντιστοιχία της καταστατικής ευκολίας των μέσων αυτών, εκλογικεύσεις που κρύβουν την επίσης καταστατική, σισύφεια  δυσκολία που ως άνθρωποι έχουμε, να αποκαλύψουμε τον και να αποκαλυφθούμε στον κόσμο...


Υγ. Μέχρι και οι πολιτικοί, αυτοί οι ελαχιστότατοι μετριότατοι υπάλληλοι της καθημερινής αφασίας μας, νιώθουν πως απαντώντας γρήγορα με εύστοχα  twit στους πολιτικούς τους ανταγωνιστές διασώζουν την πολιτική τους ύπαρξη από την πολύ σοβαρή περίπτωση να μην λένε και να μην κάνουν πολιτική.