Όλες οι φλέβες της ήταν καμένες.
Το ξέρατε εσείς ότι καίγονται οι φλέβες;
Η κόρη της δίπλα της είχε αποκάμει...
Ας την ξεκουράσει ο Θεός....
Την έφεραν πάνω σε φορείο αργά ένα απόγευμα στο θάλαμο της ΒΠ.
Μια γριούλα σε καταστολή, με άσπρα μαλλιά και χωνεμένο σώμα. Μαζί της ήταν η κόρη της κι ο εγγονός της , ένας πανύψηλος και ευτραφής άντρας γύρω στα 40,
κινιότανε με άνεση, μιλούσε με σιγουριά μεγαλόφωνα
Ποιός να ήτανε;
Της πέρασαν ορούς, καθετήρες και το ρινογαστρικό σωληνάκι στερεωμένο με γάζες και τσιρότα στην μύτη κάνοντάς την να φαίνεται μακρύτερη πράγμα που θα ήταν αστείο σε άλλη περίπτωση' το σωληνάκι αυτό καταλήγει στο στομάχι και μέσω αυτού με μια μεγάλη σύριγγα μπορείς να περάσεις διάφορα υγρά, τσάι, γάλα μέχρι και αραιωμένη κοτόσουπα ενώ ο ασθενής, αν δεν είναι αναίσθητος, σε κοιτάζει με μάτια γουρλωμένα.
Η κόρη της ήταν τρομαγμένη κι αμίλητη.
Την επομένη η άρρωστη σε μια έξαρση τράβηξε με δύναμη το σωληνάκι απ' τη μύτη της και το ξήλωσε... οι φλέβες της έσπασαν, πρήστηκαν τα χέρια της... και μετά βυθίστηκε σε λήθαργο.
Ειδοποίησαν εκείνον και ήρθε φορώντας μια άσπρη ιατρική ρόμπα. Μπήκε στο θάλαμο, όπως την πρώτη φορά, χωρίς να δώσει καμία σημασία σε όλους εμάς τους άλλους..
Επικοινώνησε αμέσως με ομολόγους του από το χειρουργικό τμήμα και σε λίγο κατέφθασαν τρεις άντρες ντυμένοι στα πράσινα. Μας έβγαλαν έξω απ το θάλαμο κακην κακώς και μια νοσηλεύτρια μπήκε βιαστικά τραβώντας ένα μικρο τροχήλατο μεταλλικό πάγκο φορτωμένο με διάφορα.
Θα ανοίξουν την μηριαία αρτηρία....δεν έχει φλέβες πια...
Του είπα να μην το κάνει..
Πέρασε αρκετή ώρα.
Βγήκαν οι άντρες και πίσω τους η νοσηλεύτρια κυλώντας τον μεταλλικό πάγκο με τις βελόνες, τα σύρματα, τους σωλήνες, τους συγκτήρες και τα αίματα παντού...
Εκείνος είχε εξαφανιστεί.
Μπήκαμε πάλι μέσα και ο καθένας πήγε στον άρρωστο του.
Εκείνη, η κόρη της, εξουθενωμένη πήγε και έκατσε σε μια καρέκλα δίπλα της, το ρινογαστρικό σωληνάκι είχε και πάλι τοποθετηθεί στη θέση του και είχε στερεωθεί γερά με τσιρότα που κάλυπταν σχεδόν όλο το πρόσωπό της.
Της χαιδεψε το κεφάλι που ήτανε γερμένο στο πλάι με τα μάτια κλειστά.
Του είπα ότι θέλεις να γυρίσεις στο σπίτι...
Του είπα να μην το κάνει...
Την άκουσα να λέει.
Ποιος ήτανε;
Το ξέρατε εσείς ότι καίγονται οι φλέβες;
Η κόρη της δίπλα της είχε αποκάμει...
Ας την ξεκουράσει ο Θεός....
Την έφεραν πάνω σε φορείο αργά ένα απόγευμα στο θάλαμο της ΒΠ.
Μια γριούλα σε καταστολή, με άσπρα μαλλιά και χωνεμένο σώμα. Μαζί της ήταν η κόρη της κι ο εγγονός της , ένας πανύψηλος και ευτραφής άντρας γύρω στα 40,
κινιότανε με άνεση, μιλούσε με σιγουριά μεγαλόφωνα
Ποιός να ήτανε;
Της πέρασαν ορούς, καθετήρες και το ρινογαστρικό σωληνάκι στερεωμένο με γάζες και τσιρότα στην μύτη κάνοντάς την να φαίνεται μακρύτερη πράγμα που θα ήταν αστείο σε άλλη περίπτωση' το σωληνάκι αυτό καταλήγει στο στομάχι και μέσω αυτού με μια μεγάλη σύριγγα μπορείς να περάσεις διάφορα υγρά, τσάι, γάλα μέχρι και αραιωμένη κοτόσουπα ενώ ο ασθενής, αν δεν είναι αναίσθητος, σε κοιτάζει με μάτια γουρλωμένα.
Η κόρη της ήταν τρομαγμένη κι αμίλητη.
Την επομένη η άρρωστη σε μια έξαρση τράβηξε με δύναμη το σωληνάκι απ' τη μύτη της και το ξήλωσε... οι φλέβες της έσπασαν, πρήστηκαν τα χέρια της... και μετά βυθίστηκε σε λήθαργο.
Ειδοποίησαν εκείνον και ήρθε φορώντας μια άσπρη ιατρική ρόμπα. Μπήκε στο θάλαμο, όπως την πρώτη φορά, χωρίς να δώσει καμία σημασία σε όλους εμάς τους άλλους..
Επικοινώνησε αμέσως με ομολόγους του από το χειρουργικό τμήμα και σε λίγο κατέφθασαν τρεις άντρες ντυμένοι στα πράσινα. Μας έβγαλαν έξω απ το θάλαμο κακην κακώς και μια νοσηλεύτρια μπήκε βιαστικά τραβώντας ένα μικρο τροχήλατο μεταλλικό πάγκο φορτωμένο με διάφορα.
Θα ανοίξουν την μηριαία αρτηρία....δεν έχει φλέβες πια...
Του είπα να μην το κάνει..
Πέρασε αρκετή ώρα.
Βγήκαν οι άντρες και πίσω τους η νοσηλεύτρια κυλώντας τον μεταλλικό πάγκο με τις βελόνες, τα σύρματα, τους σωλήνες, τους συγκτήρες και τα αίματα παντού...
Εκείνος είχε εξαφανιστεί.
Μπήκαμε πάλι μέσα και ο καθένας πήγε στον άρρωστο του.
Εκείνη, η κόρη της, εξουθενωμένη πήγε και έκατσε σε μια καρέκλα δίπλα της, το ρινογαστρικό σωληνάκι είχε και πάλι τοποθετηθεί στη θέση του και είχε στερεωθεί γερά με τσιρότα που κάλυπταν σχεδόν όλο το πρόσωπό της.
Της χαιδεψε το κεφάλι που ήτανε γερμένο στο πλάι με τα μάτια κλειστά.
Του είπα ότι θέλεις να γυρίσεις στο σπίτι...
Του είπα να μην το κάνει...
Την άκουσα να λέει.
Ποιος ήτανε;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου