Ποιος σε κάλεσε;
Ποιό κλάμα μου σιωπηλό σ'έφερε μες τη νύχτα;
Γλυκιά ταραχή κι όνειρο
Τα χείλη σου στον λαιμό μου
Και λόγια ολόφωτα
Κι ο κόσμος να γέρνει ελαφρά στο πλάι το κεφάλι
Να μειδιά σαν βρέφος
Αιώνιος κι ολοκαίνουργιος.
Δεν ήθελα να ταραχτώ -όνειρο ήταν-
μες τη νυχτιά, στο άχαρο κρεβάτι.
Εσύ όμως να έρχεσαι
Να έρχεσαι ακαλέστο
Να νιώθω στ' όνειρο πως ζω και πάλι.
Ποιό κλάμα μου σιωπηλό σ'έφερε μες τη νύχτα;
Γλυκιά ταραχή κι όνειρο
Τα χείλη σου στον λαιμό μου
Και λόγια ολόφωτα
Κι ο κόσμος να γέρνει ελαφρά στο πλάι το κεφάλι
Να μειδιά σαν βρέφος
Αιώνιος κι ολοκαίνουργιος.
Δεν ήθελα να ταραχτώ -όνειρο ήταν-
μες τη νυχτιά, στο άχαρο κρεβάτι.
Εσύ όμως να έρχεσαι
Να έρχεσαι ακαλέστο
Να νιώθω στ' όνειρο πως ζω και πάλι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου