Μακράν η πιο ενδιαφέρουσα, ακόμη και από την πορεία της λεγόμενης "αξιολόγησης" , συζήτηση που μπορεί να παρακολουθησει κάποιος αυτές τις μέρες, λίγο πριν το Πάσχα, είναι αυτή για την αφή του Αγίου Φωτός στα Ιεροσόλυμα.
Το ενδιαφέρον της δεν βρίσκεται στα επιχειρήματα που ανταλλάσσουν οι αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά στην παλαιότητά της.
Ο Αριστοτέλης αναφέρει στο Περί ζώων μορίων, ότι όταν κάποιοι ξένοι θέλησαν να συναντήσουν τον Ηράκλειτο, εκείνος δεν τους υποδέχθηκε στην εστία του σπιτιού του όπου έκαιγε η φωτιά προς τιμήν της Εστίας, αλλά τον βρήκαν να κάθεται στη κουζίνα και να ανακατεύει τη φωτιά στο μαγκάλι όπου εψηνε το φαΐ του. Τότε εκείνος, καθώς τους είδε να κοντοστέκονται, τους κάλεσε να μπουν μέσα λέγοντας "υπάρχουν κι εδώ θεοί".
Τι ήθελε να πει ο σοφός απο την Έφεσο, ήδη από τον 6ο π.Χ αιώνα;
Και γιατί ο Αριστοτέλης παραθέτει το γεγονός αυτό σε ένα βιβλίο του για την ζωολογία;
Προφανώς ότι η έννοια, αλλά καλύτερα το να μπορείς να αισθάνεσαι το ιερό, την ιερότητα του κόσμου, δεν είναι κάτι τοπικά και χρονικά περιορισμένο, δεν οριοθετείται στον βωμό της Εστίας, γιατί κάθε φωτιά είναι ιερή.
Η ιερότητα, που για τον Ηρακλειτο συνδέεται με τον κοσμικό Λόγο, βρίσκεται παντού και ιδίως εκεί που δεν την αναζητούν οι άνθρωποι, στα μικρά, στα ασήμαντα πράγματα που συναντάμε και χρησιμοποιούμε κάθε μέρα.
Κι ο Αριστοτέλης από την μεριά του κάνει αυτή την αναφορά, για να υπογραμμίσει ότι η χαρά που συνοδεύει την κατά πνεύμα ζωή του επιστήμονα θεωρητικού, δεν βρίσκεται μόνο στην θεωρία των υψηλών ιδεών και των άστρων ή των ουράνιων σωμάτων, αλλά σε κάθε είδους ζώα ακόμα και στα πιο μικρά και κατώτερα όντα και για τούτο η έρευνα είναι πρώτα απ' όλα τρόπος ζωής και ηθική στάση.
Αυτά για τον Ηράκλειτο και τον Αριστοτέλη.
Για μας εδώ τώρα, μπορούμε να κουβεντιάζουμε για το αν η αφή του Αγίου Φωτός είναι παγανιστικό κατάλοιπο ή όχι. Για το αν ο Πατριάρχης ελέγχεται πριν μπει στο κουβούκλιο και από ποιούς. Για το αν τα κεριά έχουν την τάδε ή την δείνα χημική σύσταση. Για το αν συρρέει πλήθος κόσμου και πόσος, κατά τα πρότυπα των γραφείων γενικού τουρισμού. Για το πόσο κοστίζει η αεροπορική μεταφορά και ποιός πληρώνει. Για την παράδοση και το πατροπαράδοτο έθιμο. Για τα δικαιώματα της μιας ή της άλλης θρησκευτικής ταυτότητας και το πως αυτά κατοχυρώνονται και διασφαλίζονται μέσα στον σύγχρονο γενικότερο ανταγωνισμο των θρησκευτικών ταυτοτήτων. Για την σύνδεση κοσμικής εξουσίας και επίσημης εκκλησιαστικής ηγεσίας.
Μπορούμε να κουβεντιάζουμε για τα πάντα, κάνοντας δηλώσεις στα κανάλια και εκδίδοντας ανακοινώσεις από τα Γραφεία Τύπου... κι έχει κι αυτό την ενδεικτική σημασία του και την αξία του.
Είναι όμως η παλαιότητα της συζήτησης, αυτή που μας προειδοποιεί και πρεπει να μας κινητοποιεί για το ότι, τόσο η ιερότητα όσο και η χαρά που την συνοδεύει, μπορεί να καταστρέφονται, όταν για τους δικούς μας λόγους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, την παγιώνουμε και την παγιδεύουμε μέσα δόγματα και πρακτικές θεάματος και μαζικής προπαγάνδας, που υπάρχουν μόνο και μόνο για να μας υπενθυμίζουν την χαμένη μας ικανότητα και την αδυναμία μας να την αντικρίζουμε στο κάθε τι....
Κι αυτό δυστυχώς ισχύει τόσο για τους πολέμιους τους "θαύματος" της αφής του Αγίου Φωτός όσο και για τους υπέρμαχους ομολόγους τους, αφήνοντας εντέλει στο σκότος την ζωή των ανθρώπων και τις τύχες τους στα χέρια των πολεμοκάπηλων και των εμπόρων.
Το ενδιαφέρον της δεν βρίσκεται στα επιχειρήματα που ανταλλάσσουν οι αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά στην παλαιότητά της.
Ο Αριστοτέλης αναφέρει στο Περί ζώων μορίων, ότι όταν κάποιοι ξένοι θέλησαν να συναντήσουν τον Ηράκλειτο, εκείνος δεν τους υποδέχθηκε στην εστία του σπιτιού του όπου έκαιγε η φωτιά προς τιμήν της Εστίας, αλλά τον βρήκαν να κάθεται στη κουζίνα και να ανακατεύει τη φωτιά στο μαγκάλι όπου εψηνε το φαΐ του. Τότε εκείνος, καθώς τους είδε να κοντοστέκονται, τους κάλεσε να μπουν μέσα λέγοντας "υπάρχουν κι εδώ θεοί".
Τι ήθελε να πει ο σοφός απο την Έφεσο, ήδη από τον 6ο π.Χ αιώνα;
Και γιατί ο Αριστοτέλης παραθέτει το γεγονός αυτό σε ένα βιβλίο του για την ζωολογία;
Προφανώς ότι η έννοια, αλλά καλύτερα το να μπορείς να αισθάνεσαι το ιερό, την ιερότητα του κόσμου, δεν είναι κάτι τοπικά και χρονικά περιορισμένο, δεν οριοθετείται στον βωμό της Εστίας, γιατί κάθε φωτιά είναι ιερή.
Η ιερότητα, που για τον Ηρακλειτο συνδέεται με τον κοσμικό Λόγο, βρίσκεται παντού και ιδίως εκεί που δεν την αναζητούν οι άνθρωποι, στα μικρά, στα ασήμαντα πράγματα που συναντάμε και χρησιμοποιούμε κάθε μέρα.
Κι ο Αριστοτέλης από την μεριά του κάνει αυτή την αναφορά, για να υπογραμμίσει ότι η χαρά που συνοδεύει την κατά πνεύμα ζωή του επιστήμονα θεωρητικού, δεν βρίσκεται μόνο στην θεωρία των υψηλών ιδεών και των άστρων ή των ουράνιων σωμάτων, αλλά σε κάθε είδους ζώα ακόμα και στα πιο μικρά και κατώτερα όντα και για τούτο η έρευνα είναι πρώτα απ' όλα τρόπος ζωής και ηθική στάση.
Αυτά για τον Ηράκλειτο και τον Αριστοτέλη.
Για μας εδώ τώρα, μπορούμε να κουβεντιάζουμε για το αν η αφή του Αγίου Φωτός είναι παγανιστικό κατάλοιπο ή όχι. Για το αν ο Πατριάρχης ελέγχεται πριν μπει στο κουβούκλιο και από ποιούς. Για το αν τα κεριά έχουν την τάδε ή την δείνα χημική σύσταση. Για το αν συρρέει πλήθος κόσμου και πόσος, κατά τα πρότυπα των γραφείων γενικού τουρισμού. Για το πόσο κοστίζει η αεροπορική μεταφορά και ποιός πληρώνει. Για την παράδοση και το πατροπαράδοτο έθιμο. Για τα δικαιώματα της μιας ή της άλλης θρησκευτικής ταυτότητας και το πως αυτά κατοχυρώνονται και διασφαλίζονται μέσα στον σύγχρονο γενικότερο ανταγωνισμο των θρησκευτικών ταυτοτήτων. Για την σύνδεση κοσμικής εξουσίας και επίσημης εκκλησιαστικής ηγεσίας.
Μπορούμε να κουβεντιάζουμε για τα πάντα, κάνοντας δηλώσεις στα κανάλια και εκδίδοντας ανακοινώσεις από τα Γραφεία Τύπου... κι έχει κι αυτό την ενδεικτική σημασία του και την αξία του.
Είναι όμως η παλαιότητα της συζήτησης, αυτή που μας προειδοποιεί και πρεπει να μας κινητοποιεί για το ότι, τόσο η ιερότητα όσο και η χαρά που την συνοδεύει, μπορεί να καταστρέφονται, όταν για τους δικούς μας λόγους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, την παγιώνουμε και την παγιδεύουμε μέσα δόγματα και πρακτικές θεάματος και μαζικής προπαγάνδας, που υπάρχουν μόνο και μόνο για να μας υπενθυμίζουν την χαμένη μας ικανότητα και την αδυναμία μας να την αντικρίζουμε στο κάθε τι....
Κι αυτό δυστυχώς ισχύει τόσο για τους πολέμιους τους "θαύματος" της αφής του Αγίου Φωτός όσο και για τους υπέρμαχους ομολόγους τους, αφήνοντας εντέλει στο σκότος την ζωή των ανθρώπων και τις τύχες τους στα χέρια των πολεμοκάπηλων και των εμπόρων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου