_αν ήμουν ένα πορτοκαλί ακτινίδιο

Δυστυχισμένο πορτοκαλί ακτινίδιο, εγώ αν ήμουνα στην θέση σου θα αυτοκτονούσα... θα στριμωχνόμουν σε μια γωνιά του καφασιού ή στον πάτο, έτσι που να πεθάνω από ασφυξία.... ή θα πηδούσα από την καρότσα του αγροτικού που θα με μετέφερε,  στον δρόμο να γίνω λιώμα... ή θα χωνώμουν βαθιά  στο ψυγείο της λαχαναγοράς  ώστε να ξεπαγιάσω και να κοκαλώσω.... ή θα κατρακυλούσα από τον πάγκο της γκαλερί φρούτων και λαχανικών του super-yper-market, όπου θα κατέληγα, και θα κρυβόμουν σε μια σκοτεινή γωνιά -ναι, υπάρχουν τέτοιες γωνιές και στα πιο καλοφωτισμένα και καλοβαλμένα μαγαζιά- κι εκεί θα ζάρωνα σιγά σιγά και θα σάπιζα ήσυχα, ενώ μια αδιόρατη δυσοσμία που κανείς δεν θα μπορούσε να πει από που ερχόταν, θα κρεμότανε για καιρό πάνω στα τζάμια της βιτρίνας με τα κρέατα και τις συκωταριές.

Δυστυχισμένο πορτοκαλί ακτινίδιο, εγώ αν ήμουνα στην θέση σου θα είχα τόσο πολύ θυμώσει με την αναίδεια αυτών που με κατασκεύασαν κι έγινα σ'αυτά τα χάλια, πορτοκαλί σαν πορτοκάλι, ενώ εγώ ήμουν καφέ χνουδωτό απ έξω, κι από μέσα πράσινο, ένα όμορφο πράσινο λαμπερό και απαλό που όταν το θυμάμαι κλαίω...που χώθηκαν στα μύχια της σάρκας μου,  των αγγείων μου, του dna μου,  εκεί που λέει ότι θα γίνω ακτινίδιο κι όχι πορτοκάλι ή ντομάτα, ενώ ήμουν ακόμα ένας απροστάτευτος σπόρος και εκεί με τα μικρο- εργαλεία ακριβείας τους και με την μικρο-λογική τους, με "πείραξαν" , με άλλαξαν τόσο πολύ που να μην ξέρω πιά τι στο διάβολο είμαι,  άλλο να δείχνω απ' έξω κι άλλο να είμαι  από μέσα...., θα είχα τόσο πολύ θυμώσει με την παραφροσύνη όλων αυτών που διοχέτευαν για μήνες φυτοφάρμακα στις φλέβες της μάνας μου όσο να μεγαλώσω αρκετά και να με κόψουν, για να γίνω εξαγώγιμο προϊόν,  για να πιάσω καλή τιμή στις αγορές του εξωτερικού που είναι πολύ απαιτητικές και ψάχνουν το καινούργιο και το εντυπωσιακό,  για να φαίνομαι εξωτικό -αφού και τα εξωτικά πράγματα  τελειώσανε-  στους καταναλωτές, για να φέρω συνάλλαγμα,  για να γίνει ανταγωνιστική η εθνική οικονομία και το εθνικό όραμα της ανάπτυξης να γίνει πράξη, και  να διοργανωθεί με μεγάλη επιτυχία η   εμπορική έκθεση φρούτων και λαχανικών fresco..., τόσο πολύ θα είχα θυμώσει που θα με δείχνανε στις τηλεοράσεις, διπλα μου κομπορρημονούντες για το καινοτόμο επίτευγμά τους οι τεχνολόγοι και ταριχευτές της ζωής, που σήμερα την ώρα που θα έφτανε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αποστόλου στα εγκαίνια της έκθεσης  και κάποιος μητροπολίτης θα ψέλλιζε τον αγιασμό των εγκαινίων, ενώ γύρω οι παράγοντες της αγοράς φρέσκιοι κι αυτοί και αρωματισμένοι, όπως ταιριάζει στην περίσταση, θα έκαναν με το μυαλό τους νοητικές προσθέσεις και μετατροπές των ισιτιμιών συναλλάγματος, χαμογελώντας ταυτόχρονα με σιγουριά στις κάμερες και στα φλας των φωτογράφων...
Θα είχα τόσο πολύ θυμώσει, εγώ ένα βιολογικό ρομπότ του άφρονος ανθρώπου,  προορισμένο να φαγωθεί από κάποιον ευρωπαίο ή αμερικανό στην διάρκεια της κρουαζιέρας του στην Μεσόγειο....
Θα είχα τόσο πολύ θυμώσει... που σχεδόν  θα έπαυα να είμαι δυστυχισμένο, γιατί εγώ, ένα πειραγμένο,  γενετικά τροποποιημένο, πορτοκαλί ακτινίδιο,  έλαχε να επιβεβαιώσω σήμερα αυτό που είπε πριν τόσα χρόνια ο Ντοστογιέφσκι στους Αδελφούς Καραμαζώφ, "χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται"...