Δεν ξέρω αν μ' εννοείτε...
Μιλάω τόση ώρα μόνη μου... είναι σα να μιλάω στον αέρα.
Θα σας πω κι αυτό το τελευταίο και θα φύγω... πέρασε κι η ώρα.
Καθώς ερχόμουν, συνάντησα έναν παλιό γνωστό μου.
Είπαμε τα γνωστά... τι κάνεις, πόσο καιρό έχω να σε δω... και τα λοιπά.
Κάποια στιγμή με ρώτησε αν εξακολουθώ να γράφω.
Ναι, του απάντησα.
Γράφεις πολύ ωραία... θα ήθελα να 'γραφα κι εγώ έτσι, μου είπε κι αναστέναξε.
Ναι, βέβαια.... Στο εύχομαι, του είπα, αν θέλεις....
Τι παράξενος που είναι ο κόσμος!
Φεύγοντας πήγε να με χαιρετήσει δια χειραψίας που λένε... κι άπλωσε το χέρι του.
Απλώς του χαμογέλασα...
Απομακρυνθήκαμε.
Πώς γίνεται, σκέφτηκα, να θέλει να γράφει και να μην παρατηρεί.
Πώς γίνεται να μην είδε ότι δεν έχω χέρια;
Δεν ξέρω εάν μ' εννοείτε....
Η παρατηρητικότητα, ξέρετε, είναι από τα βασικά, όπως και το να προσέχεις τι λες ....
Αν και σεις μου λέτε να μη προσέχω τι λέω....
Δεν συμφωνώ καθόλου.
Να παρατηρείς, να προσέχεις τι λες και τι εύχεσαι, είναι τα βασικά.... μετά έρχονται όλα τ' άλλα.
Θα συμφωνείτε, φαντάζομαι, κι εσείς...
Απόλυτα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν φτάνει μόνο να παρατηρείς, αλλά πρέπει να διαθέτεις και την ικανότητα να κρίνεις ορθά, δηλαδή δίκαια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνταξει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλυτερο,σιωπα σε αυτους που δεν σε δεχονται
Και μιλα σε αυτους που εχουν καλη διαθεση και αγαθη προθεση να σε δεχθουν.
Δεν τεριαζεις με ολους.
Καλο βραδυ!π
Καλή εβδομάδα π !
ΑπάντησηΔιαγραφή