Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_όπως τ' άκουσα


Σάββατο απόγευμα. 
Κεντρικό δελτίο ειδήσεων στον ΑΛΦΑ
Έχω ήδη χάσει τις εσωτερικές
οπότε πηδάω κατ' ευθείαν στις εξωτερικές 
ειδήσεις (ή σε κάποιες απ' αυτές...) 
Ακούω τον άψογα ξυρισμένο, 
κοστουμαρισμένο, γραβατωμένο
δημοσιογράφο, 
με ύφος ελαφρά χαρωπό
και  επαγγελματικά ουδέτερο 
να λέει :

Είδηση 1η 

Νεκρός από σφαίρες αστυνομικών στο Περού, οικοδόμος που αντιστάθηκε στην έξωση της οικογένειάς του....
Έμενε σε ένα μικρό σπίτι μαζί με τα επτά παιδιά και τα επτά εγγόνια του.... οι συγγενείς του συνελήφθησαν.... 

Είδηση 2η 


Ο  αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και η πρώτη κυρία Μισέλ βγήκαν από το Λευκό Οίκο για να μοιράσουν λιχουδιές στα παιδιά που μεταμφιέστηκαν για το Χάλογουιν.
Ο Ομπάμα ντυμένος casual , χαιρέτησε τα μικρά και μεγαλύτερα παιδιά που ήταν ντυμένα από αγριομέλισσες, Μπατμαν, Μάγοι του Οζ μέχρι καρχαρίες!
Η Μισέλ στάθηκε δίπλα στον πρόεδρο μοιράζοντας λιχουδιές φορώντας ένα δερμάτινο σακάκι, λευκό ζιβάγκο πουλόβερ και μαύρο παντελόνι. Οι λιχουδιές βεβαίως της Πρώτης Κυρίας ήταν στο πνεύμα της μεγάλης πρωτοβουλίας που έχει αναλάβει σχετικά με την υγιεινή διατροφή κυρίως των παιδιών.
Μαύρη γλυκόριζα, ζελέ από πορτοκάλι και μανταρίνι, φασόλια, καλαμπόκι και μπισκότα βουτύρου.

Είδηση 3η  
Στο Τόκιο με φαντασμαγορικές εκδηλώσεις γιόρτασαν τα 40 χρόνια της κούκλας Hello Kitty. 
Mε την ευκαιρία μαθαίνουμε ότι : 

Λίγα είναι τα κορίτσια του «δυτικού κόσμου» που δεν γνωρίζουν τη συμπαθή φιγούρα της Hello Kitty, που μας ήρθε από την Ιαπωνία πριν από 40 χρόνια και έκτοτε την συναντάμε σε τσάντες, πορτοφόλια, κοκαλάκια για τα μαλλιά, τετράδια και κασετίνες και χίλια δυο άλλα προϊόντα που απευθύνονται σε μικρά - ή και μεγαλύτερα κορίτσια...Επίσης ότι η εν λόγω φιγούρα είναι η πλέον διαδεδομένη στις βαπτιστικές κολεξιόν....
 


Είδηση 4η 


 
Tο δωμάτιο της Barbie επιστρέφει στο ξενοδοχείο «Hilton Buenos Aires», μετά από δέκα χρόνια με σκοπό να μεταφέρει το μότο της mattel «Με τη Barbie, όλα είναι πιθανά» στα κοριτσίστικα όνειρα. Το δωμάτιο βρίσκεται στον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου στον αριθμό 136. Η πόρτα του δωματίου που σε καλωσορίζει είναι ροζ όπως και όλα μέσα σ’ αυτό. Ροζ τοίχοι, ροζ κρεβάτια, κούκλες, μαξιλάρια, καλλυντικά, έπιπλα, ακόμα και διάδρομο για πασαρέλα διαθέτει το δωμάτιο, πάντα εμπνευσμένα από το «Ονειρικό Σπίτι της Barbie». Οι εκπλήξεις για τους θαυμαστές της Βarbie δεν σταματούν εδώ. Το Hilton Buenos Aires έχει ετοιμάσει και αρκετές δραστηριότητες πάντα με πρότυπο τη διασημότερη κούκλα στον κόσμο. Ένα spa με την υπογραφή της Barbie περιμένει τους μικρούς επισκέπτες καθώς και ένας μπουφές με την ονομασία «Barbie candy bar». To κόστος για ένα βράδυ είναι 140 δολάρια και οι κρατήσεις ήδη φτάνουν μέχρι τις αρχές του επόμενου έτους. 

Σάββατο κι απόβραδο....
Τι να καταλάβεις;
Ο κόσμος των φαντασμάτων γίνεται η πραγματικότητα. 
Στις αρχές της δεκαετίας του 80, το δόγμα "Θάτσερ - Ρήγκαν" έκανε δίχως ντροπή τα πρώτα του βήματα. 
Είχα ακούσει, τότε  : στο νέο κόσμο θα υπάρχουν μόνο νοικοκυριά...  Τίποτα άλλο. Ούτε κοινωνίες, ούτε πόλεις, ούτε χωριά, ούτε λαοί...

Σάββατο και ο μέσος οικογενειάρχης βαθιά, ενδόμυχα, κρυφά μέσα του, θα ήθελε να ζει μαζί με την οικογένεια Ομπάμα στο Λευκό Οίκο και να τρώει μπισκότα βουτύρου...
θα ήθελε να έχει για κορούλα του ή για γυναικούλα του μια   φιγούρα όπως η γατούλα Κίττυ.....
και θα ήθελε να ζει σε ένα ροζ δωμάτιο απ' όπου κανείς δεν θα μπορεί να τον σύρει, να τον πετάξει στο δρόμο, να τον κλωτσήσει, να τον βρίσει και στο τέλος να του φυτέψει μια σφαίρα στο τρομαγμένο του μυαλό....

Στο νέο κόσμο... δεν θα υπάρχουν ούτε νοικοκυριά... μόνο φαντάσματα για να ξορκίζουν την τρομερή πραγματικότητα....

Όπως τ' άκουσα :
"Περνάμε τώρα στην αθλητική επικαιρότητα....
Απ' όλους εμάς, να έχετε ένα καλό Σαββατόβραδο, γειά σας..."

Γειά σου
κι εσένα καλέ χαρωπέ κι ουδέτερε δημοσιογράφε....

Σχόλια

  1. Ανώνυμος3/11/14, 10:33 μ.μ.

    Τι όμορφα που αποτυπώνεται ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός στις φωτογραφίες.Ξεκινά ροζ και κουκλίστικα,συνεχίζει πιο πορτοκαλί με φαντάσματα και καταλήγει μαύρος προκειμένου να σου πάρει το σπίτι.Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε που έλεγε και μια διαφήμιση.
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3/11/14, 10:38 μ.μ.

    Νομίζω, αυτό που θα έπρεπε να μας βάλει σε καλή ανησυχία και σκέψη, είναι ότι ενώ κατηγορούμε έντονα το περιεχόμενο των τηλεοπτικών προγραμμάτων, ενώ γνωρίζουμε ποιοί και με ποιό σκοπό το κατευθύνουν, παρ' όλα ταύτα δεν κλείνουμε την τηλεόραση.

    Κάπου βρέθηκε γραμμένο σε έναν τοίχο αυτό το σύνθημα: «Εγχρωμη TV, ασπρόμαυρη ζωή».
    Κάποιος που το έχει γνωρίσει αυτό από προσωπική εμπειρία είπε, ότι η αιτία που παρακολουθούμε τηλεόραση είναι η άχαρη ζωή μας.

    Όσο περισσότερο Χάρη αποκτά ο άνθρωπος τόσο - φυσικά κι αβίαστα - λιγότερο τηλεόραση παρακολουθεί. Η ζωή Του, του προσφέρει καθημερινά ζωντανές εκπλήξεις ώστε να μη αισθάνεται πλέον καμμία ανάγκη άλλης "ψυχαγωγίας", ψεύτικης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @παπα - Κώστα,
    με την ευκαιρία, δεν θα έπρεπε οι κληρικοί να επαναστατήσουν (κυριολεκτικά το λέω) εναντίον όλων των καταναλωτικών συνηθειών που εισβάλουν στα εκκλησιαστικά μυστήρια;

    Μια τέτοια αντίσταση, θα την έβλεπα ως ένα ουσιαστικό κίνημα με πολλές απολήξεις εναντίον της καταναλωτικής και τηλεοπτικής δικτατορίας...
    Τι πιο φυσιολογικό για έναν κληρικό να μην δεχθεί να τελεσει ένα μυστήριο περιτριγυρισμένος από την hello kitty!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Aγαπητέ ανώνυμε,
    θεωρώ το κλείσιμο της τηλεόρασης αυτονόητο, πλέον.

    Εάν αναφέρομαι στο δελτίο ειδήσεων δεν είναι για την ποιότητα του τηλεοπτικού θεάματος. Θα μπορούσε να ήταν ένα άλλο θέαμα π.χ. μια ταινία της Μπάρμπι ή ένας αγώνας ποδοσφαίρου ή μια χυδαία θεατρική επιθεώρηση... το ίδιο δηλαδή ευτελή και εξευτελισμένα ως ψυχαγωγικά θεάματα.

    Εμένα αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ο ανθρωπολογικός τύπος του μέσου δυτικού τον οποίο περιφέρουν σ' αυτό το τρενάκι του τρόμου...όπου δόσεις τρόμου εναλλάσσονται από στιγμές αθωότητας - χαλάρωσης.
    Η δε χαλάρωση - αθωότητα δεν βρίσκεται πουθενά αλλού πλέον(στη φύση, στις σχέσεις των ανθρώπων, στη τέχνη κλπ) αλλά συνδέεται ευθέως με καταναλωτικές συνήθειες.

    Και κατά δεύτερο ότι όλα παρουσιάζονται ισοπεδωμένα, λες κι έχουν την ίδια αξία: ο νεκρός άνθρωπος, τα κολοκύθια του Ομπάμα, τα μπισκότα βουτύρου της Μισέλ... τα 140 δολάρια της ροζ σουίτας.
    Η ισοπέδωση αυτή είναι η βάση της αναλήθειας. Όταν όλα παρουσιάζονται "αντικειμενικά" τότε τίποτα δεν λαμβάνει την αξιολογική του σημασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος4/11/14, 9:33 π.μ.

    Δεν θα πετύχαινε τίποτα μια τέτοια κίνηση.Ή μάλλον θα έπρεπε να είναι η τελευταία από μια σειρά άλλων κινήσεων.Υποτίθεται ότι οι χριστιανοί αποκαλύπτουμε έναν άλλο τρόπο ζωής.Τα αγαθά είναι μέσα και όχι σκοπός.Αν λοιπόν αρχίσουμε,οι παπάδες κυρίως,να ζούμε έτσι,τότε και μόνο τότε,θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε κάτι παραπάνω.
    Πάντως,σε 300+ βαπτίσεις που έχω κάνει ούτε kitty είδα ούτε barbie.
    παπα-κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @παπα-Κώστα,
    εσύ ξέρεις καλύτερα την ζωή της εκκλησίας από εμένα και την διακονείς με τη ζωή σου.

    Ίσως αυτές είναι οι εικόνες του μέλλοντός μας... ίσως κι όχι!
    Με πραγματικό σεβασμό
    Ελ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός