Πιο πολύ και μέσα ακόμα
σ’αυτά που κάνω και που λέω κάθε μέρα
της νύχτας τις ώρες εγκυμονώ
Στο σκοτάδι εγώ ξυπνώ,
εγώ φέγγω.
εγώ φέγγω.
Και βλέπω καθαρά με ακρίβεια
μικροσκοπίου
σε ποια σημεία της ψυχής,
σε ποιες γωνιές του νου μου
με το τρομαχτικό της βουητό,
η μέρα τεράστιο αχόρταγο έντομο
άφησε τ’ αυγά της
ελπίζοντας να εκκολαφθούν
μικρές όμοιες μέρες
τυφλές, υγρές και μαλακές
με σώμα άτριχο, άφτερο και γλοιώδες
και κει να μείνουν όσο χρειαστεί…
Τις νύχτες λοιπόν ανασύρω
τις μικρές σκουληκιασμένες μέρες
από τις κρύπτες τους
τις συνθλίβω με το νύχι του αντίχειρα
στο στερέωμα του μυαλού μου
σκουπίζω τα υπολείμματα
και φέγγω στις νύχτες μου
μικρούς λαμπρούς θανάτους
και λέω έτσι θα ζω τις μέρες μου.
Επιλογές από τους Στοχασμούς, του Blaise Pascal:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Αν καθένας μας εξετάσει τις σκέψεις του, θα δει ότι όλες ασχολούνται με το παρελθόν ή το μέλλον. Σχεδόν ουδέποτε σκεφτόμαστε το παρόν ˙ και, αν το σκεφτούμε, σκοπός μας είναι να δανειστούμε το φως του για να προσπελάσουμε το μέλλον. Το παρόν δεν αποτελεί ποτέ σκοπό μας: το παρελθόν και το παρόν είναι μέσα μας ˙ μόνο το μέλλον αποτελεί
σκοπό μας. Ως εκ τούτου, δε ζούμε ποτέ, αλλά ελπίζουμε να ζήσουμε ˙ και, προδιατεθειμένοι μονίμως να ευτυχήσουμε, είναι μοιραίο να μην το επιτυγχάνουμε ποτέ.
- Ο άνθρωπος είναι ένα σύνολο από αντιθέσεις, που οφείλονται από τη μια μεριά στη θεία καταγωγή του κι από την άλλη στη κατάπτωσή του εξαιτίας της αμαρτίας. Είναι γεμάτος μικρότητα, αλλά και μεγαλείο. Γεμάτος δυστυχία, μα και ευτυχία. Δεσπότης των πάντων, και σκουλήκι της γης. Φορέας αληθειών και οχετός αβεβαιοτήτων. Είναι η δόξα, μα και η ατιμία του Σύμπαντος. Είναι χιμαιρικός και χαοτικός. Όλες αυτές οι αντιθέσεις αίρονται δια του Ιησού Χριστού.
- Τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης εξηγούνται μόνο δια του υπερφυσικού χαρακτήρα του ανθρώπου.
- Ο άνθρωπος είναι ένα δράμα σε τρεις πράξεις. Δημιουργία, πτώση, απολύτρωση.
- Το μεγαλείο του ανθρώπου οφείλεται στο Θεό. Η κατάπτωσή του στον Αδάμ. Η σωτηρία του στον Χριστό.
- Η ανθρώπινη φύση θέτει προβλήματα που μόνον η αποκάλυψη του Θεού μπορεί να τα διαφωτίσει. Χωρίς την αποκάλυψη του Θεού, ο άνθρωπος παραμένει ανεξήγητος και για τον ίδιο τον εαυτό του.
- Μόνον ο Θεός μπορεί να κάνει κατανοητό τον άνθρωπο στον εαυτό του.
@Αγαπητέ φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για το απόσπασμα από τους Στοχασμούς του Πασκάλ.
Νομίζω ότι ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος και εφευρέτης και μαθηματικός υπήρξε μια ξεχωριστή περίπτωση μέσα στους διανοούμενους της εποχής του.
Σ' αυτόν οφείλουμε την διάκριση (πραγματική κατά τη γνώμη μου) ανάμεσα στο Θεό των φιλοσόφων και τον Θεό του Αβραάμ.
Ο ίδιος ο Πασκάλ ασπάσθηκε την ύπαρξη του Θεού του Αβραάμ.
Κατά τη γνώμη μου εάν δεχθούμε την ύπαρξη του Θεού τότε αυτός δεν μπορεί παρά να είναι Ένας, είτε γι' αυτόν μιλάει ένας φιλόσοφος είτε ένας απλός πιστός.
Λέει όμως και κάτι ακόμα πιο ουσιώδες : ότι δεν μπορούμε να αποδεσμεύσουμε την εξήγηση του ανθρώπου από την εξήγηση του Θεού. Κάτι που κάνουν οι επιστήμες στις μέρες μας, επιδιώκοντας η κάθεμιά έναν αναγωγισμό που να δικαιώνει τις υποθέσεις της και τα πορίσματά της. Έτσι, η ψυχολογία εξαντλεί και εξηγεί τον άνθρωπο στα πλαίσια των ψυχολογικών θεωριών, η βιολογία στα πλαίσια του γονιδιώματος κ.ο.κ.
Όμως ποιός ξέρει να μας πει τι είναι τελικά ο άνθρωπος;
Ο άνθρωπος είναι κάτι που διαρκώς γίνεται. Και μόνο στο τέλος θα πάρουμε την απάντηση.