_οι παραπλανημένοι

Όλοι αυτοί οι σεισμοπαθείς , οι πλημμυροπαθείς,
οι πυροπαθείς, οι κεραυνόπληκτοι,
οι όπου γης παθόντες,
όλοι, τα θύματα των φυσικών καταστροφών
και των άλλων των μεγάλων συμφορών,
κακώς κλαίγονται στα παράθυρα
ζητώντας και φωνάζοντας την κρατική βοήθεια.

Κακώς διαμαρτύρονται σε κυβερνήσεις, υπουργούς και δημοσιογράφους,
οι δυστυχείς, οι παραπλανημένοι.

Με το Θεό, μ’ Aυτόν θα πρεπε να τα βάζουν.
Να βγαίνουνε στους δρόμους , να φωνάζουν
κρατώντας στα χέρια τους τα χαρτιά τους,
κραδαίνοντας τα συμβόλαια των περιουσιών,
τις συμφωνίες τους, τα πληρεξούσιά τους.

Να κάνουν διαδηλώσεις με συνθήματα,
ανίερα και ασεβή,
ταμπούρλα, καραμούζες και σημαίες
απεγνωσμένοι,
βουλιάζοντας στις λάσπες τους,
δείχνοντας τις πληγές τους,
κρατώντας στην αγκαλιά μικρά παιδιά,
σέρνοντας άρρωστα ζώα,
μπροστά στον Κύριο των δυνάμεων όλων
που τόσο σκληρά τους φέρθηκε,
ως άκαρδος πατέρας.

Να απαιτούν τα έργα ανακούφισης και λύτρωσης άμεσα ν’ αρχίσουν.
Έργα αναστήλωσης της ανυπεράσπιστης και εύθραυστης ζωής τους.
Να αντληθούν τα ύδατα τόσων πολλών δακρύων.
Να αναδασωθούν τα δάση των ελπίδων και να φτιαχτούνε κι άλλα.
Να ζητούν γενναία κονδύλια και χορηγίες εξ ουρανού
χρυσές ενίσχυσης της πίστης τους
Ει δυνατόν να στείλει τις στρατιές Του,
τους κυανούς αγγέλους Του,
τον ίδιο τον Υιό Του,
συντονισμένη και σωτήρια
εξ ουρανού παρέμβασις
στην έρμη τη ζωή τους.

Την κραταιά βοήθεια του Υψίστου
Να απαιτούν
Να απειλούν
Να εκλιπαρούν
Για να σωθούν από τη νέα συμφορά, πάλι να παραπλανευτούν,
Κάπως πάλι να ζήσουν.