Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στη θάλασσα να βρίζεις
την κάμαρα που σε γέννησε και τον Ξέρξη.
Στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
τα κεραμίδια θα γίνουνε τσιμέντο
τα ξύλα θα γίνουνε πέτρες
η αγάπη θα γίνει χρήμα.
Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο
την ίδια ώρα θ' αναστηθούμε.
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στη θάλασσα να βρίζεις
την κάμαρα που σε γέννησε και τον Ξέρξη.
Στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
τα κεραμίδια θα γίνουνε τσιμέντο
τα ξύλα θα γίνουνε πέτρες
η αγάπη θα γίνει χρήμα.
Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο
την ίδια ώρα θ' αναστηθούμε.
Ποίηση : Γιώργος Χρονάς
Μουσική : Γιάννης Μαρκόπουλος ("Ανεξάρτητα", 1975)
Ερμηνεία : Βίκυ Μοσχολιού.
ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την ερώτηση!
ΔιαγραφήΔεν ξέρω τι θέλει να πει ο ποιητής. Μακάρι να γνώριζα τον καλό ποιητή Γ. Χρονά.
Θα σας πω όμως πώς εγώ νιώθω ΑΥΤΟ, ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΟ το τραγούδι - ποίημά του, όπως φτάνει σε μένα με αυτή τη μουσική και μ' αυτή την ερμηνεία της Βίκυς Μοσχολιού.
Γυρίζω πάντα σ' αυτό... γιατί στα λόγια του, στον βηματισμό του ρυθμού του... στην δωρικότητα της έκφρασης βρίσκω συμπυκνωμένη όλη τη ζωή μου....
Γυρίζω σ'αυτό όταν έχω "πέσει" και βρίσκω τις αιτίες : την κάμαρα που με γέννησε... τον πάνοπλο Ξέρξη να ακτινοβολά στον ήλιο από το όρος Αιγάλεω έως την Σαλαμίνα και να με τυφλώνει... τους γέρους παντού με τα χοντρά ακατάλυτα χέρια τους... την θάλασσα... τον τρόπο που σαρώθηκαν όλα.
Την παρουσία του άλλου μέσα στην ερημία μου, την ερημία μας...
Γυρίζω όταν θέλω να πιστέψω ότι μέσα από την λήθη, κάποτε, κάποιο Σάββατο του Λαζάρου είναι δυνατόν, ναι μπορεί ... να αναστηθούμε στην αλήθεια μας.
Γυρίζω σ' αυτό γιατί είναι ο δικός μου προσωπικός "εθνικός" ύμνος.
.
!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή