Δεν θυμάμαι να παρέλασα ποτέ μου...ήμουν κακή μαθήτρια,
βλαξ και κοντή και χάλια μαύρα ήμουνα
επιπλέον ήμουν και μουγγή, ούτε ένα ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ δεν μπορούσα να φωνάξω.
Αχ! πώς θα 'θελα κάποτε κι εγώ να παρελάσω
εμπρός απ' την εξέδρα των επίσημων
κι ας παίζουν τα τραγούδια τους
κι ας με κοιτούν παράξενα
κι ας λένε κούφιες λέξεις
εγώ θα κάνω μια παρέλαση
κι ας έχω μαύρα χάλια
με το κουτσό μου βήμα, φορώντας τα τρύπια παντελόνια μου,
κι έχοντας σύρριζα κομμένα τα μαλλιά μου,
με ό,τι μ' αρνήθηκε η ζωή, και ό,τι έχασα μιλώντας για πράγματα που φαίνονται βλακείες,
κρατώντας για σημαία μου εσένα
και η κραυγή του απελευθερωτικού αγώνα να γδέρνει το λαιμό μου :
ΑΠΕΤΥΧΑ ΣΕ ΟΛΑ!
βλαξ και κοντή και χάλια μαύρα ήμουνα
επιπλέον ήμουν και μουγγή, ούτε ένα ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ δεν μπορούσα να φωνάξω.
Αχ! πώς θα 'θελα κάποτε κι εγώ να παρελάσω
εμπρός απ' την εξέδρα των επίσημων
κι ας παίζουν τα τραγούδια τους
κι ας με κοιτούν παράξενα
κι ας λένε κούφιες λέξεις
εγώ θα κάνω μια παρέλαση
κι ας έχω μαύρα χάλια
με το κουτσό μου βήμα, φορώντας τα τρύπια παντελόνια μου,
κι έχοντας σύρριζα κομμένα τα μαλλιά μου,
με ό,τι μ' αρνήθηκε η ζωή, και ό,τι έχασα μιλώντας για πράγματα που φαίνονται βλακείες,
κρατώντας για σημαία μου εσένα
και η κραυγή του απελευθερωτικού αγώνα να γδέρνει το λαιμό μου :
ΑΠΕΤΥΧΑ ΣΕ ΟΛΑ!
Eλένη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσε θέματα που ακουμπάνε τον πυρήνα της ύπαρξης
ΟΥΔΕΙΣ άνθρωπος μπορεί να κρίνει αλάθητα ούτε τους άλλους
ΟΥΤΕ- πολύ περισσότερο-
τον ΕΑΥΤΟΝ του.
Προσπαθώ αυτή την Αλήθεια
ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ να την θυμάμαι, επειδή ο κίνδυνος της ΠΛΑΝΗΣ
ελλοχεύει πάντα τεράστιος.
Καλημέρα!
Σήμερα είναι μια καινούργια μέρα!
Ας αφεθούμε στην αισθητική - συγκινησιακή πρόσληψη αυτού του γράφει ο καθείς...
Διαγραφήείναι ένας τρόπος να ζεις με τον κίνδυνο... εκ του ασφαλούς ... δίχως να κινδυνεύεις ο ίδιος.
Πάντοτε κινδυνεύει ο καθείς από ό,τι γράφει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι από το ό,τι διαβάζει.
Ρομφαία δίστομη ες αεί, ο εκπεμπόμενος λόγος.
Δεν υπάρχει ασφαλής ανάγνωση,
όπως δεν υπάρχει και καμία ασφάλεια στην πλάση.
Ο Θεός δεν έφτιαξε τέλειο αυτό τον κόσμο.
Μονάχα " καλόν λίαν" .τον έφτιαξε.
Με Σοφία και Αγάπη.
Ωραία λογοτεχνική θεωρία αν και όχι και τόσο καινοτόμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτος ο Πλάτωνας έκρινε ως επικίνδυνη την ποίηση για την Πολιτεία του και εξόρισε τους ποιητές.
Ένα κείμενο όμως έχει την δική του αυθυπαρξία... ανεξάρτητη από τον γράφοντα, ανεξάρτητη από τον αναγνώστη και την κοσμοθεωρία του και στόχος του δεν είναι να ταιριάξει στα μέτρα μας π.χ. να διαβάσουμε τον Σολωμό ή τον Κάλβο -πολύ περισσότερο τον Κάλβο- προτάσσοντας το δικό μας κοινωνικό, επαγγελματικό, ηθικό, θεολογικό ΕΓΩ.
Χρειάζεται να υπερβούμε αυτό το έρμο το ΕΓΩ και να μην βλέπουμε τα πάντα τόσο κοντόθωρα.
Χρειάζεται να υποβληθούμε σε ένα μικρό - τοσοδούλι - θάνατο, για να μπορέσει να λειτουργήσει το έργο.
Το λογοτεχνικό έργο έρχεται να μας πει κάτι για τον κόσμο, μιαν αλήθεια.
Ο όσο πιο αληθινός είναι ο λογοτέχνης, όσο πιο δουλεμένη η ψυχή και το χέρι του τόσο πιο διαχρονική αλήθεια μας προσφέρει.
Εάν θέλουμε...
Εάν θεωρούμε ότι την κατέχουμε στο τσεπάκι μας, τότε μπορούμε απλώς να συμβουλεύουμε.
" Ένα κείμενο όμως έχει την δική του αυθυπαρξία...
ΑπάντησηΔιαγραφήανεξάρτητη από τον γράφοντα, ανεξάρτητη από τον αναγνώστη" γράφεις Ελένη φιλτάτη.
Συχώρα με αλλά δεν τα πιστεύω αυτά που ισχυρίζονται πολλοί κουλτουριάρηδες φιλόλογοι.
Μου φαίνονται αστήρικτα λογικά και έωλα.
Αν δεν υπάρχει αναγνώστης- θεατής- αποδέκτης του έργου της τέχνης
δεν υπάρχει ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΔΕΝ υπάρχει νόημα.
Ο δημιουργός , όταν δημιουργεί βγάζει ένα νόημα ή συναίσθημα΄από μέσα του.
Ο αποδέκτης του έργου που αποκωδικοποιεί,
και προσλαμβάνει το όποιο έργο τέχνης, το εσωτερικεύει
δίνοντας τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ερμηνείες μέσα του.
Για μένα ΔΕΝ υπάρχει αυτόνομο έργο τέχνης.
Στο Σύμπαν συναντιώνται χειροπιαστά, το ανθρώπινο πρόσωπο και η Πλάση.
Και οι δυο πόλοι αυτοί, σε αέναη διαλεκτική σχέση.
Aγαπητέ,
Διαγραφήδύο ευκολίες καθιστούν... δύσκολη την συνομιλία ...
η πρώτη... η στρέβλωση του λόγου... πράγμα προσφιλές και κοινότυπο, στο οποίο περιπέσατε...
και η δεύτερη το να προσχωρούν και να χρησιμοποιούν κατηγορούμενα - κατηγορίες - χαρακτηρισμούς του τηλεοπτικού ΜΗ πολιτισμού (π.χ. κουλτουριάρηδες φιλόλογοι...).
Με αυτά έχω να πω τα εξής :
1) Δεν είπα ότι "δεν υπάρχει αναγνώστης" είπα ότι πρέπει για να κατανοήσουμε ένα έργο να υπερβούμε... να μετακινηθούμε από ένα ΕΓΩ που καλύπτει τα πάντα...
Είναι η αξία της λογοτεχνίας αυτή : το να μας διανοίγει, να μας κάνει πιο πλούσιους, να μας φέρνει κοντά σε πράγματα που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ, να φαρδαίνει τον κόσμο μας...
Εξάλλου, δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα εννούσα την μη ύπαρξη αναγνώστη...
2) Δεν είπα ότι το έργο είναι αυτόνομο. ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Κάθε έργο ανήκει εντάσσεται στην εποχή, στην γλώσσα, στο πλαίσιο που το παρήγαγε. π.χ. Τα ομηρικά έπη δεν μπορούμε να τα κατανοήσουμε εάν δεν τα εντάξουμε στο ηρωϊκό πρότυπο του μυκηναϊκού πολιτισμού και του ευρύτερου της αν. Μεσογείου. Ο επαρκής αναγνώστης των επών πρέπει να έχει πολλά υπόψη του.
Είπα ότι είναι ΑΥΘΥΠΑΡΚΤΟ, δηλαδή είναι ένας ζωντανός οργανισμός, με δική του ζωή, το δικό του σφιγμό, την γένεση, την φθορά και τον θάνατο... όπως ακριβώς αυθύπαρκτος οργανισμός είναι και η γλώσσα... αλλάζει, εμπλουτίζεται κλπ. με τους δικούς της κανόνες της γλωσσογένεσης και της γλωσσολογίας... που είναι ανεξάρτητοι από τους ομιλητές μιας συγκεκριμένης περιόδου.
3) Αυτό που ονομάζετε, πλάση με κεφαλαίο Π, να υποθέσω ότι περιλαμβάνει και πράγματα τόσο χειροπιαστά, όπως π.χ. το μυστήριο του κόσμου που γέννησε την ποίηση;
Εάν λοιπόν ανήκει κι αυτό στην πλάση με κεφαλαίο Π, τότε για να κατανοήσουμε την Ποίηση πρέπει να ανοιχτούμε στην μυστηριακή δομή του κόσμου και, αν θέλετε, αγαπητέ, εκεί βρίσκεται η πρόκληση και ο κίνδυνος και όχι στην πιθανή ανατροπή των ηθικοπλαστικών και άλλων πεποιθήσεών μας.
4) Ένα πράγμα το οποίο απεχθάνομαι είναι η ευκολία του χαρακτηρισμού. Αυτός είναι έτσι... αυτός είναι αλλιώς...
Προφανως δεν ξέρουμε τι κάνουμε όταν συνδέουμε με το συνδετικό ρήμα Είναι ένα υποκείμενο... ο κουλτουριάρης διανοούμενος, ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος, η πονηρή γυναίκα, ο άχρηστος φιλόσοφος, ο αγροίκος αγρότης... κ.ο.κ. όλα αυτά που σπάνε τον κόσμο σε χιλιάδες ασύνδετα κομματάκια ....
Δεν επιχειρώ να σας πείσω αγαπητέ.. προφανώς μιλάμε άλλη γλώσσα. Αντιθέτως θα ήμουν χαρούμενη εάν δεν σας έπειθα και παραμένατε στις αρχικές σας θέσεις.
Εάν επανέρχομαι είναι γιατί δεν μου αρέσει να παραποιούν τα όσα λέω μόνο και μόνο για να διευκολυνθούν.
Αγαπητέ κι αγνωστε αναγνώστη,
Διαγραφήεάν κάτι με χαρακτηρίζει είναι ότι καθυστερώ πολύ... πάνω στα πράγματα... ξανά και ξανά...από άλλη οπτική από άλλο πρίσμα, από άλλη γωνία... τίποτα στο ξώφαλτσο... είναι μια άλλη κουβέντα κι αυτή...
Έρχομαι λοιπόν να σου ζητήσω ΣΥΓΝΩΜΗ για το ύφος και το περιεχόμενο της απάντησής μου, τα οποία αμφότερα δεν σου άξιζαν.
Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε ζητήματα έκφρασης - γλώσσας- κατανόησής μου και μια ιδιαίτερη φόρτιση-φόρτο-φορτίο (αυτό νομίζω φάνηκε κι από το μακροσκελές της απάντησής μου) αυτές τις ημέρες... Όλα αυτά όμως, δεν αφορούν εσένα, που δεν γνωρίζω, και σε καμία περίπτωση, δεν σημαίνουν ότι δικαιούμαι να ισοπεδώνω κάποιον...
Το έχω υποστεί και ξέρω πολύ καλά πώς είναι....
Ασφαλώς και μπορούμε να διαφωνούμε... και να διατηρούμε τις μεταξύ μας διαφορετικές αντιλήψεις δίχως αυτό να γίνεται αιτία θλίψης...
Ζητώντας και πάλι να με συγχωρέσεις, εύχομαι καλές και γόνιμες αναγνώσεις...
Ευχαριστούμε για την απάντηση, κ. Ραβάνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσεγγίσατε με θεραπευτικό τρόπο την συζήτηση.
Εάν νομίζετε...
Διαγραφή