_ένα άσπρο πανί, στη μνήμη της κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη

Την βλέπω στο σκοτεινό κατάστρωμα του πλοίου  που περνά.

Νύχτα γίνεται πάντα το ταξίδι αυτό

Και φτάνει ξημερώματα…

Με τα μαλλιά μαζεμένα στο κεφάλι της

μια σακούλα με τα ρούχα στα πόδια της

και μαζεμένη χέρια πόδια και μια καρδιά ανάμεσα

μαζί με δηλητήρια και αγοραπωλησίες,

με στόμα μαζεμένο,

κόμπος στο λαιμό ο αιμάτινος λυγμός,

η λύσσα δεν βγαίνει από τα δόντια της

και  θάνατος στη μήτρα της ο προαιώνιος

και δάκρυα μαζεμένα στο κρανίο, μέρος μεγάλης μοίρας.

Ομίχλη και κούραση

ένα στεφάνι άρρωστο τριγύρω, στο σκοτεινό κατάστρωμα

όλοι οι καθρέφτες

όλοι οι πουριτανοί, οι θρήσκοι,

με δόξα οι φύλακες και τιμή οι έντιμοι,

τα ερπετά, οι μάσκες

έδειχναν  με το δάκτυλο μια γυναίκα.

Νύχτα γίνεται πάντα αυτό το ταξίδι.

Και φτάνει ξημερώματα

το πλοίο που μπαίνει στο λιμάνι,

στην σκοτεινή του αποβάθρα
Κι απλώνεται ξάφνου πλατύ ένα πανί, 
Γυναίκα
άπρο και ρόδινο,

        Είμαι η Κατερίνα Γκουλιώνη 

στο κέντρο και  στις άκρες
         αυτή είμαι
         κι έχω να πω πολλά

τινάζεται ψηλά στον καθαρό αέρα ξημερώματα

γεννιέται διάφανη και χάνεται

χωρίς την φυλακή της.

Μια γυναίκα, η κρατούμενη Κατερίνα Γκουλίωνη, 41 ετών   τοξικοεξαρτημένη, στις 18 Μαρτίου 2009 βρέθηκε νεκρή κάτω από «αδιευκρίνιστες» συνθήκες, κατά την μεταγωγή της στις φυλακές Νεαπόλεως Κρήτης.

 Δεν ξέρουμε γιατί, πώς, πότε, για ποιους λόγους η γυναίκα αυτή βρέθηκε στη φυλακή. 

Δεν ξέρουμε τις συνθήκες της ζωής της. 

Δεν ξέρουμε τα τραγικά αδιέξοδά της, την σκληρή της μοίρα, την κακή της τύχη. 

Δεν ξέρουμε αν κάποτε είχε όνειρα, αν κάποτε ήταν αθώα, αν είχε παιδικά μάτια και εφηβική καρδιά. 

Αδιευκρίνιστες οι συνθήκες της ζωής της. Σχεδόν ομιχλώδεις. Δύσκολο και κουραστικό να τις διακρίνει από την θέση της σύννομης, τακτοποιημένης ζωής του, ο μέσος άνθρωπος. Αποστρέφει το βλέμμα. 

Κουράστηκε κι αυτή να ζει στην ομίχλη, στο αδιευκρίνιστο σχήμα μιας σχεδόν ύπαρξης και θέλησε κάτι καθαρό, ευκρινές, ένα άσπρο πανί, κάτι που αν το κρεμάσεις σ’ ένα σύρμα, σ’ ένα κάγκελο να μπορούν να το δουν όλοι.

Η Κατερίνα Γκουλιώνη θέλησε να αντισταθεί στην βία και στις εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης των ελληνικών φυλακών. Πρωτοστάτησε στον αγώνα για την κατάργηση της απάνθρωπης κολπικής και πρωκτικής εξέτασης στην οποία υποβάλλονται, αναίτια, μέσα σε χλευασμούς και εξευτελισμούς  οι κρατούμενες γυναίκες. Για την βία αυτή, που συνθλίβει τις ρημαγμένες ανθρώπινες ζωές πίσω από τα κάγκελα, κανένα πάνελ, κανένα κανάλι, κανείς μεγαλόσχημος δημοσιογράφος δεν δίνει δεκάρα τσακιστή. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει.

Η Κατερίνα Γκουλιώνη έζησε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, πέθανε όμως για πολύ… ευκρινείς λόγους. 

Η Κατερίνα Γκουλιώνη άπλωσε ένα άσπρο πανί, για να μπορούμε να το βλέπουμε όλοι και να έχουμε δικαίωμα σε μια αυθεντική, μη τηλεοπτικά κατευθυνόμενη ανατριχίλα. Ίσως δε, κάποιοι από εμάς, αναρωτηθούμε κιόλας από ποιους πραγματικά κινδυνεύουν οι εκτός των τειχών ανυπεράσπιστες ζωές μας.