Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσαν οι προσφατες δηλώσεις του βουλευτή και τέως υπουργού κ. Νίκου Παρασκευόπουλου, όπως παλιότερα του κ. Φίλη.
Το γεγονός της νέας αυτής θύελλας ίσως να κάνει κάποιους άλλους σοβαρούς και νουνεχείς ανθρώπους να αποφασίσουν να ξεγράψουν τον λεγόμενο στίβο της πολιτικής από τον κατάλογο των ενδιαφερόντων τους για τις επόμενες τρεις τουλάχιστον δεκαετίες.... μετά τα ξαναλέμε.
Κάποια κυρία δημοσιογραφος πολιτική αναλύτρια που έτυχε να ακούσω χθες, στήριξε όλη την επιχειρηματολογία της σε τούτο ακριβώς: πρέπει ο κάθε κ. Νίκος Παρασκευόπουλος να μάθει ότι είναι άλλο πράγμα να λες την γνώμη σου σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον και άλλο να κάνεις πολιτική....
Τομή : ένθεν ο χώρος της πολιτικής πράξης-αποτελεσματικότητας, θετικότητας , και μακιαβελικής σκοπιμότητας κλπ. κακείθεν ο χώρος της χαλαρής και ανευθυνης ακαδημαϊκής σκέψης. Από δω ο χώρος της "ευθύνης" που ως τέτοια ανήκει στους ηγέτες, απο κει ο χώρος της παιδικής χαράς όπου μπορεί ο κάθε ακαδημαϊκός ή και καφενόβιος ελεύθερα να λέει την γνώμη του.
Η πολιτική όμως ως άσκηση εξουσίας οφείλει να είναι απαλλαγμένη από τετοιες παιδαριωδίες...
Τώρα, αν στον χώρο ευθύνης της υπεύθυνης πολιτικής μπορούν να ακούγονται τερατώδη ψέματα, ανακρίβειες, συκοφαντίες, μισές αλήθειες, κενές ρητορίες και να γίνονται κάθε είδους υπόγειες διευθετήσεις κλπ, για προεκλογικούς ή τέτοιους λόγους, αυτό θεωρείται μέρος θεμιτής επιδίωξης κατάληψης της εξουσίας. Αυτό είναι η πολιτική!
Τουτέστιν το πρόβλημα δεν είναι το περιεχόμενο των απόψεων Παρασκευόπουλου για την Χρυσή Αυγή, με τις οποίες ο καθένας μπορεί να διαφωνεί περισσότερο ή λιγότερο, αλλά ποιος έχει δικαίωμα λόγου και ως εκ τούτου συμμετοχής στα κοινά κι αν τελικά αυτό το δικαίωμα πάνω στο οποίο θεμελιώνεται η δημοκρατική παίδευση των πολιτών ανήκει σε κάποιους μηχανισμούς -εκλεγμένους ή διορισμένους, πάντως εντελώς αποστασιοποιημένους και αυτονομημένους- οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα (καλύτερα και από τους ακαδημαικούς, πόσο μάλλον από τον απλό φούρναρη της γειτονιάς) τι είναι σωστό να λέγεται και τι όχι.
Η πολιτική σταθερά αποψιλώνεται από την διαλογική σκέψη, την εκφορά του λόγου και την ατομική ευθύνη.... bye bye πολιτική!
Κι εν τω μεταξύ κάποιοι ψάχνουν να βρουν τους λόγους ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, με τον ίδιο τρόπο που ένας μύωπας ψαχνει να βρει τα γυαλιά μυωπίας που φοράει ήδη στο κεφάλι του.
Το γεγονός της νέας αυτής θύελλας ίσως να κάνει κάποιους άλλους σοβαρούς και νουνεχείς ανθρώπους να αποφασίσουν να ξεγράψουν τον λεγόμενο στίβο της πολιτικής από τον κατάλογο των ενδιαφερόντων τους για τις επόμενες τρεις τουλάχιστον δεκαετίες.... μετά τα ξαναλέμε.
Κάποια κυρία δημοσιογραφος πολιτική αναλύτρια που έτυχε να ακούσω χθες, στήριξε όλη την επιχειρηματολογία της σε τούτο ακριβώς: πρέπει ο κάθε κ. Νίκος Παρασκευόπουλος να μάθει ότι είναι άλλο πράγμα να λες την γνώμη σου σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον και άλλο να κάνεις πολιτική....
Τομή : ένθεν ο χώρος της πολιτικής πράξης-αποτελεσματικότητας, θετικότητας , και μακιαβελικής σκοπιμότητας κλπ. κακείθεν ο χώρος της χαλαρής και ανευθυνης ακαδημαϊκής σκέψης. Από δω ο χώρος της "ευθύνης" που ως τέτοια ανήκει στους ηγέτες, απο κει ο χώρος της παιδικής χαράς όπου μπορεί ο κάθε ακαδημαϊκός ή και καφενόβιος ελεύθερα να λέει την γνώμη του.
Η πολιτική όμως ως άσκηση εξουσίας οφείλει να είναι απαλλαγμένη από τετοιες παιδαριωδίες...
Τώρα, αν στον χώρο ευθύνης της υπεύθυνης πολιτικής μπορούν να ακούγονται τερατώδη ψέματα, ανακρίβειες, συκοφαντίες, μισές αλήθειες, κενές ρητορίες και να γίνονται κάθε είδους υπόγειες διευθετήσεις κλπ, για προεκλογικούς ή τέτοιους λόγους, αυτό θεωρείται μέρος θεμιτής επιδίωξης κατάληψης της εξουσίας. Αυτό είναι η πολιτική!
Τουτέστιν το πρόβλημα δεν είναι το περιεχόμενο των απόψεων Παρασκευόπουλου για την Χρυσή Αυγή, με τις οποίες ο καθένας μπορεί να διαφωνεί περισσότερο ή λιγότερο, αλλά ποιος έχει δικαίωμα λόγου και ως εκ τούτου συμμετοχής στα κοινά κι αν τελικά αυτό το δικαίωμα πάνω στο οποίο θεμελιώνεται η δημοκρατική παίδευση των πολιτών ανήκει σε κάποιους μηχανισμούς -εκλεγμένους ή διορισμένους, πάντως εντελώς αποστασιοποιημένους και αυτονομημένους- οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα (καλύτερα και από τους ακαδημαικούς, πόσο μάλλον από τον απλό φούρναρη της γειτονιάς) τι είναι σωστό να λέγεται και τι όχι.
Η πολιτική σταθερά αποψιλώνεται από την διαλογική σκέψη, την εκφορά του λόγου και την ατομική ευθύνη.... bye bye πολιτική!
Κι εν τω μεταξύ κάποιοι ψάχνουν να βρουν τους λόγους ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, με τον ίδιο τρόπο που ένας μύωπας ψαχνει να βρει τα γυαλιά μυωπίας που φοράει ήδη στο κεφάλι του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου