Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_"Σ'έχω κάνει Θεό"....

Αν κάποιος σας πει Σ' έχω κάνει Θεό.... ή Είσαι ο Θεός... κλπ,  θέλοντας με αυτό να σας δείξει την μεγάλη αγάπη του , πάρτε δρόμο να φύγετε και προτείνετέ του έναν καλό ψυχοθεραπευτή.
Κάντε όλα αυτά που περιγράφει ότι  κάνει ο "θεός", και αδυνατεί να εξηγήσει η ερωτευμένη αοιδός του λαϊκού άσματος (πρώτη εκτέλεση: Κατερίνα Στανίση), το οποίο παραθέτουμε προς τέρψιν των αναγνωστών,  σε opera version:





Αν, παρόλα αυτά αγνοήσετε τις προειδοποιήσεις και αποφασίσετε να αναλάβετε τον ρόλο του "θεού", δηλαδή του Απολύτου στην ζωή ενός ανθρώπου (όχι απαραίτητα μέσα σε ένα ερωτικό context), τότε να γνωρίζετε ότι θα εμπλακείτε σε τραγικές όσο και σε κωμικές καταστάσεις. Η εμπλοκή σας αυτή δεν θα είναι τόσο αντανάκλαση των αισθημάτων εξάρτησης και λατρείας του πιστού προς σε εσάς,  όσο των δικών σας προς τον εαυτό σας, δηλαδή του αθεράπευτου ναρκισσισμού σας.
Οι καταστάσεις αυτές μπορεί να λάβουν διάφορες  μορφές: από το να αποφασίζετε εσείς αντί γι αυτόν,  να του κρατάτε νυχθημερόν το χέρι,  να τον πληροφορείτε αν είναι μέρα ή νύχτα, να τον απαλλάσσετε από το δίλημμα να ξαπλώσει στο κρεβάτι ή να κάτσει στην καρέκλα, να κοιμάστε και να ξυπνάτε την ίδια ώρα, να τρώτε από το ίδιο πιάτο, να κάνετε τις ιδιες μέρες και φορές μπάνιο, να τον ταίζετε, να τον χτενίζτε, να τον καθαρίζετε, να τον φροντίζετε, έως...το άπειρον!

Κι όλα αυτά όχι γιατί ο ίδιος δεν μπορεί ή γιατί πιστεύει ότι εσεις ως "θεός" που είστε, μπορείτε να τα κάνετε όλα καλύτερα.... όχι! στην πραγματικότητα δεν εμπιστεύεται κανέναν... παρά μόνο τον εαυτό του.
Η δυναστευτική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ σας, σημαίνει την μεγάλη και κύρια δυνάστευση....
Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλει από εσάς, παίρνοντας την θέση του σε όλα και η κύρίως επιθυμία του είναι να πεθάνετε.... να πεθάνετε,  εσείς αντί γι'αυτόν, πληρώνοντας έτσι το τίμημα του ναρκισσισμού σας.

Υπάρχει, βέβαια,  και η περίπτωση, να δεχθείτε τον ρόλο χωρίς να καταβαλετε το θανάσιμο τίμημα.
Τότε , όμως, θα πρέπει να σας πληρώνουν, δηλαδή να το κάνετε επάγγελμα, όπως εγώ.
Ο οικιακός θεός βοηθός...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός