Πάνω απ'το κεφάλι μου, εκεί που κοιμάμαι χάσκει μια παλιά καμινάδα.
Κάποτε εκεί υπήρχε ένα τζάκι που το γκρεμισαν, η καμινάδα όμως έμεινε.
Στην κορφή της πρέπει να έχουν τοποθετήσει κάποιο χοντρό νάιλον γιατί όταν βρέχει ακούγεται ένας ήχος σαν ποδοβολητά πολύ μικρών αλόγων.
Τα αλογάκια της βροχής.
Μ'αρέσει να σκέφτομαι την καμινάδα σαν μια προέκταση του κεφαλιού μου προς τον ουρανό ή το κεφάλι μου σαν το άλλο άκρο της καμινάδας.
Το ναιλον φράζει την έξοδο και εμποδίζει την φυγή προς τα πάνω ή την ορμητική είσοδο της βροχής προς τα κάτω όταν βρέχει... εμποδίζει να εισχωρήσουν τα νερά, να βρέξουν το μαξιλάρι που κοιμάμαι, να βραχούν τα μαλλιά μου και το μυαλό μου να πνιγεί ή να παρασυρθεί επιτέλους να καθαρίσει.... τις μέρες που βρέχει, όπως τώρα.
Ακούγεται μόνο το βουητό από το ποδοβολητό
Μικρών μικρών αλόγων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου