Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_ΝΑΙ, θα ψήφιζα αυτή τη κυβέρνηση




έργο : ο μικρός βιοπαλαιστής του Γ. Ιακωβίδη





Αν ήμουν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χθες βράδυ θα ψήφιζα ΝΑΙ...

Θα ψήφιζα ΝΑΙ, παρότι δεν συμφωνώ με τα μέτρα...όπως εξάλλου όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ...
Παρότι δεν συμφωνώ με τίποτα από όλα αυτά που έγιναν επί πέντε μήνες ή επί δύο βδομάδες τώρα, στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Λουξεμβούργο, στην Κοπεγχάγη, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στη Ρώμη, στην Ιερουσαλήμ, ή γίνονται επί αιώνες , παντού όπου οι ισχυροί της γης διαπραγματεύονται και αποφασίζουν και επιβάλλουν τη θέλησή τους στους ανίσχυρους αυτού του κόσμου...

Θα ψήφιζα ΝΑΙ, για τους εξής ιλιγγιώδεις λόγους και για κανέναν απ' αυτούς που προβλήθηκαν: 

Θα ψήφιζα ΝΑΙ, επειδή μέτρησα για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινοβούλιο, ένας Υπουργός των Οικονομικών, σε μια τόσο "σοβαρή" και  "κρίσιμη" και "εθνικά υπεύθυνη" συζήτηση  και στιγμή  για το Έθνος όπως την είπανε,  να λέει  πάνω από 10 φορές "δεν ξέρω"....
Όταν ένας Υπουργός Οικονομικών στέκεται απέναντι σε 300 βουλευτές και απέναντι στην αναπτυγμένη και πλήρως εξορθολογισμένη  δυτική κοινωνια και κοινή γνώμη, λέει  "Δεν ξέρω".... αυτό συνιστά μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!
"Δεν ξέρω πού θα οδηγήσει η συμφωνία που υπέγραψα"....
Τι ομολογία.... τι τρομερή παραίτηση από την απαίτηση για έλεχγο της ζωής ... τι καταστροφή για την οικονομία των βεβαιοτήτων ... Τι πανικός στους επενδυτές! Τι ζάλη για τα χρημαστιστήρια!!
Με τρελαίνει αυτή η αβεβαιότητα του Τσακαλώτου... όλη η Οικονομική Σχολή, τα οικονομικά πανεπιστήμια, τα financial think tank απανταχού του πλανήτη, σχίζουν τα πτυχία τους....
και στέκονται  ανίσχυρα  μπροστά στο πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη θηριωδία...για κέρδη και επιβολή. Eκεί πραγματικά παύουν όλες οι διαφωτιστικές αρχές.... οι επιστήμες σηκώνουν ψηλά τα χέρια.
Γι' αυτό θα ψήφιζα ΝΑΙ....
Για το ανίσχυρο....και για το αβέβαιο.


Και για κάτι ακόμα, ΘΑ ΨΉΦΙΖΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ : Γιατί απέδειξε ότι αυτή η ελληνική κοινωνία μετά από 30 χρόνια εκμαυλισμού και φαυλότητας, μετά από 30 χρόνια επί χρήμασι πορνείας έξω από τα βουλευτικά και τα υπουργικά γραφεία, για τα λίγα αργύρια διορισμών και επιδοτήσεων .. μετά από 5 χρόνια Μνημονίων, ισοπέδωσης και απωλειών, με διαλυμένα σχολεία,  μέσα  από άπειρους τόνους σκουπιδιών και άθλιων "ενημερώσεων" .. μέσα στην αρένα και στη γιούχα της καθημερινότητας...    απέδειξε ότι ΑΚΟΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ! ΑΚΟΜΑ ΚΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΔΩ!
Ότι ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΘΑΝΕΙ!
ΚΑΠΟΙΑ ΒΛΕΦΑ ΠΑΛΛΕΤΑΙ... κι ας μην νικάμε... Ευτυχώς που ΔΕΝ ΝΙΚΑΜΕ.... Ευτυχώς που η Ζωή και η πραγματικότητα έχει κάτι ακόμα να μας πει, κάτι να μας διδάξει. 

ΘΑ ΨΗΦΙΖΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ... Για το παράδοξο : ως ΕΞΟΥΣΙΑ να  έχει ταπεινωθεί και να  έχει χάσει το παιχνίδι της ΕΞΟΥΣΙΑΣ....

.. κι ας λέγανε ό,τι θέλανε... δεξιά ή αριστερά επιχειρήματα... δεν με απασχολεί ...πλέον έχω άλλο κριτήριο, πολύ μακριά από την προδοσία, από την καθαρότητα, από την συνομωσία,  από την αποτελεσματικότητα, από τον σχεδιασμό.

ΘΑ ΨΗΦΙΖΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ γιατί ευτυχώς δεν μπορούμε να υπολογίσουμε επακριβώς την πραγματικότητα...

 .... γιατί κανείς Τσίπρας δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει το εισητήριο για τον Παράδεισο, μωρό μου...

..... γιατί στην αστοχία της βρίσκει καταφύγιο το όνειρο....

 ..... γιατί ευτυχώς είμαστε πολύ καλοί για να "νικήσουμε" ....

Γιατί η ζωή για μένα ... -δεν ξέρω,  εύχομαι και για εσάς.-.. μετράει με έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό κι ασύλληπτο απ' ότι για τα κανάλια, για τα κόμματα εξουσίας, για το eurogroup επιμένουν να την μετράνε ...
........ γιατί η ζωή για μένα  προχωράει μέσα από ήττες. 

ΘΑ ΨΗΦΙΖΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ... για την αυτογνωσία που πρόσφερε στον ελληνικό λαό...

Αν μοίρα κακή και αντίδικη με είχε ρίξει στην βουλή.... κι ....αν έπρέπε, μέσα σ' αυτήν την εμπορευματοποιημένη αθλιότητα,  να είμαι κάπου, θα ήμουν  μαζί με τους μοιραίους και ιδανικούς αυτόχειρες. 

Σχόλια

  1. Ανώνυμος17/7/15, 9:59 π.μ.

    Η αλήθεια παραμένει μία
    σε όλους τους αιώνες και τις εποχές, αγαπητή.

    Όταν συμπαθούμε κάποιον (για οποιοδήποτε λόγο)
    του βρίσκουμε δικαιολογίες και ελαφρυντικά,
    ότ,ι γκάφες ασυγχώρητες και να κάνει.

    Αν αντιπαθούμε (για οποιοδήποτε λόγο), ω τότεεε...
    θα του πετάξουμε τα μάτια έξω
    με την ακαταμάχητη επιχειρηματολογία μας.

    Είμαστε αξιοδάκρυτοι οι άνθρωπο, πράγματι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δέχομαι ότι ο καθένας ξέρει καλύτερα από εμένα !! (άλλη μια αλήθεια κι αυτή)...
      Οπότε για να το λέτε κάτι θα ξέρετε κι εσείς.

      Διαγραφή
  2. Γράφετε στην κατάληξη, "Αν μοίρα κακή και αντίδικη με είχε ρίξει στην βουλή.... κι....αν έπρέπε, μέσα σ' αυτήν την εμπορευματοποιημένη αθλιότητα,  να είμαι κάπου, θα ήμουν  μαζί με τους μοιραίους και ιδανικούς αυτόχειρες""!!!
    Και αναρωτιέμαι άραγε, εάν κάποιος βρεθεί σε μια αβάσταχτη αρένα θηρίων, όπως η βουλή, που έχουν τη φασιστική τάση να τον φιμώνουν να τον απειλούν και στο τέλος να θέλουν να τον εξαφανίσουν από γης, επειδή εκφράζει το λογικό, το αυτονόητο, και το πατριωτικό αίσθημα ευθύνης, γιατί λοιπόν αυτή η ψυχή θα πρέπει να σκέφτεται την τραγικά ανεύθυνη και κολάσιμη σε συνειδήσεις και ιστορία, αυτοχειρία;
    Καθόλου δεν συμφωνώ με την συμπερασματική κατάληξη, είναι τραγική κατάληξη και δηλώνει καρκίνωμα στην ψυχή.
    Πολύ λυπάμαι που παρουσιάζεται κατά αυτόν τον τρόπο, η έξοδος από αυτή την γήινη προσωρινή κόλαση, γιατί αδιαμφισβήτητα στέλνει με ταχύτατες διαδικασίες στην αιώνια αληθώς και πανφοβερή κόλαση.
    Συντάσσομαι ψυχή τε και σώματι, Χάριτι και Βοήθεια Αγίου Θεού, με την παρακάτω "τρέλα"!!

    https://youtu.be/g96oMFHbhZM

    https://youtu.be/iAqryBYXozY

    Έτσι είναι ο αληθινός ελεύθερος το πνεύμα και την ψυχή Έλληνας των παραδόσεων και της ιστορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Ανοίχτε τα παράθυρα να φύγουν τα ντουμάνια"..... ή
      "Όσο κι αν χτίζουν φυλακές και ο κλοιός στενεύει
      ο νους μας είναι αληταριό κι όλα θα δραπετεύει"

      ... Διαβάζετε ανοιχτά.... Μεγαλόκαρδα... Αντιϊατρικά....
      Ο αληθινός, ο πνευματικά ελεύθερος, ο ψυχικά ισορροπημένος Έλληνας της παράδοσης και της ιστορίας ήταν πάντα αυτός που άντεχε να συνδιαλαγεί με το διαφορετικό δίχως σχηματοποιήσεις.... γι' αυτό και μπόρεσε να μπολιάσει την ανθρωπότητα. Αυτό είναι το βάρος της ιστορίας και η ποιότητα του πολιτισμού μας.

      Μιλάω για την εμπορευματοποιημένη αθλιότητα που υπάρχει στα πιο απίθανα μέρη...
      Μιλάω για πολιτική "αυτοχειρία". Γιατί αυτό ήταν. ...

      Τώρα, όσον αφορά στους φυσικούς αυτόχειρες.... δεν θα είμαι εγώ αυτή που θα τους καταδικάσω.... καθώς αυτοί απλώς πραγματοποιούν σε φυσικό επίπεδο, σε επίπεδο αποτελέσματος κάτι που έχει συντελεστεί σε ψυχικό και πνευματικό πολύ προηγούμενα. Όποιος καταδικάζει με ευκολία αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους, υπερτονίζοντας και αναθεματίζοντας... στην ουσία δεν τον απασχολεί αυτό το προηγούμενο του αποτελέσματος, φρικώδες αίτιο.
      Εμένα με απασχολεί.

      Χαίρομαι να εμβαθύνουμε στη συζήτηση!!

      Διαγραφή
    2. Να πω την αλήθεια, η αυτοχειρία είτε πολιτική είτε φυσική δεν μου λέει τίποτα.Εγωιστικά ξεκινά και εγωιστικά καταλήγει.Και πολύ μου άρεσε που δεν μιλήσατε για πολιτική αυτοθυσία,που είναι πράγματι κάτι το μεγαλειώδες.Και τώρα που αυτή η κυβέρνηση οδήγησε σε...αυτοχειρία την ελπίδα που ερχόταν,μήπως να ανασκουμπωθούμε και να εργαστούμε προς μια πραγματική επανάσταση μπας κι αναπνεύσουμε λίγο αέρα;

      Διαγραφή
    3. Καταλαβαίνω ότι το θέμα της αυτοχειρίας σοκάρει... και είναι λογικό.
      Έχεις έρθει αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις π. Κώστα;
      Γενικά, μιλάω, αν σου έτυχε να γνωρίσεις κάποιους ανθρώπους.....

      Διαγραφή
    4. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες.Αυτοί που λένε ότι θέλουν να αυτοκτονήσουν αλλά μόνο το λένε,αυτοί που λένε ότι θέλουν να αυτοκτονήσουν και έτσι ζητάνε βοήθεια από τον οποιοδήποτε και τέλος αυτοί που απλά αυτοκτονούν.
      Δεν μου έχει τύχει να συναντήσω κάποιον από τις δυο τελευταίες κατηγορίες.Στην πρώτη ανήκα κι εγώ.Ίσως και στη δεύτερη να μπορούσες να με κατατάξεις.Υπάρχουν βέβαια και αυτοί με τα ψυχολογικά προβλήματα που είναι άλλη κατηγορία τελείως.

      Διαγραφή
    5. Μυστήριο πλάσμα ο άνθρωπος π. Κώστα...
      Ευτυχώς, έτσι;
      Ευτυχώς που δεν είμαστε απλοί οργανισμοί όπως τα μαλάκια ή οι νυχτερίδες... αλλά κάτι παραπάνω...
      Αυτό το κάτι παραπάνω είναι η πηγή των προβλημάτων μας (ψυχολογικών, κοινωνικών κλπ.) αλλά και η μεγάλη μας δυνατότητα.
      Το πρόβλημα της αυτοχειρίας δεν είναι ηθικολογικό, κατά τη γνώμη μου... δεν είναι δηλαδή αναίσθητοι ή κακοί ή εγωιστές ή μιας κάποιας συγκεκριμένης ηθικής ποιότητας οι άνθρωποι αυτοί.
      Το πρόβλημα της αυτοχειρίας προέρχεται από την εκ του μηδενός κλήση του ανθρώπου στην ύπαρξη. Ερχόμαστε από το μηδέν στην ύπαρξη και το χειρότερο; Αυτό που για τα άλλα πλάσματα δεν ισχύει είναι ότι το γνωρίζουμε... πρωταρχικά, ασυνείδητα...
      Το παλεύουμε... το διαπραγματευόμαστε... το εξαγοράσουμε... φοβερίζουμε... παίζουμε... μετράμε τα όρια....
      Μυστήριο ο άνθρωπος... και λυπάμαι που πολλές φορές βιαζόμαστε να τον κλείσουμε σε βολικά κουτάκια.... κι έτσι να χωρίσουμε τους "τρελούς" από τους "γνωστικούς".. τα "χαμένα κορμιά" από τους "νοικοκύρηδες" αυτού του κόσμου.... κι έτσι γινόμαστε σκληροί...
      και ξεχνάμε ότι άκρη δεν έχει ο ουρανός τέλος δε έχει η θλίψη...

      Αχ! ας ήμασταν λίγο πιο ανθρώπινοι... λίγο πιο ανοικτοί και δεκτικοί γι' αυτούς που αστοχούν και πέφτουν...

      Διαγραφή
    6. Δεν είναι κακοί αυτοί που αυτοκτονούν.Δεν πιστεύω κάτι τέτοιο.Αλλά κοίτα τι έγραψες.Ερχόμαστε από το μηδέν και το ξέρουμε.Αυτό και μόνο δεν αρκεί για να μην εκβιάσουμε τη γρήγορη αποχώρησή μας;Εκτός και αν θεωρούμε ότι κάποιος.κάτι ή δεν ξέρω κι εγώ τι πρέπει να ασχοληθεί μαζί μας.Και αφού κανείς δεν ασχολείται μαζί μας ε,τότε "φεύγουμε".Ασχοληθήκαμε όμως εμείς με κάποιον άλλο;Και γιατί αυτό δε μας γέμισε ώστε να μην "φύγουμε";Δεν είναι κακοί οι αυτόχειρες.Όχι.Η αυτοχειρία όμως είναι.

      Διαγραφή
  3. Ωραία! χαίρομαι που συμφωνούμε...
    Ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση : Η δυνατότητα της αυτοχειρίας προέρχεται από την εκ του μηδενός κλήση του ανθρώπου στην ύπαρξη, σε συνδυασμό με την γνώση της, (όπου γνώση εδώ εννούμε ελευθερία να αποδεχθεί να αποδεχθεί ή όχι την κλήση) .. έως εδώ μιλάμε για την ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ που είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους.
    Τι είναι αυτό που ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ σε κάποιους αυτή τη δυνατότητα και σε άλλους όχι;

    Είναι , κατά τη γνώμη μου, το δεύτερο σκέλος της ανθρώπινης ιδιότητας μας... ότι παράλληλα με την κλήση μας από το μηδέν, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΝΟΥ του Θεού, μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ εικόνα στο Θεικό Νου.
    Και επειδή η δυνατότητα της αυτοχειρίας ενεργοποείται σε πολύ βαθιες ψυχικές δομές, θα πρέπει να δεχθούμε ότι η ενεργοποίηση αυτή γίνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου... όταν αντί να μας αντιμετωπίσουν ως ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που έλαβε σάρκα και οστά, μας μεταχειρίζονται ως προεκτάσεις του ατομικού ή κοινωνικού Εγώ.
    Με τον ίδιο τρόπο μαθαίνουμε ν' αντιμετωπίζουμε κι εμείς τους εαυτούς μας και τους άλλους.

    Με τον τρόπο αυτό απεκδυόμαστε την εικόνα μας που είναι ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ (νοητική)
    Και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα (ή το κακό) με την αυτοκτονία και έτσι γίνεται και ψυχολογικό και κοινωνικό.
    Και είναι λάθος και αποφυγή της ευθύνης μας να θεωρούμε άρρωστους (ή οποιον χαρακτηρισμό δίδουμε με ευκολία) αυτούς τους ανθρώπους, όταν αυτό που πραγματικά ισχύει είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια παραχάραξη του ανθρώπινου προσώπου....

    Τώρα γιατί λέμε πρόσωπο; Γιατί κάποιος άλλος το βλέπει... γιατί μέσα από το βλέμμα του άλλου βλέπουμε τον εαυτό μας. Γιατί το άδειο βλέμμα του άλλου μας αδειάζει...

    Πριν συμβεί μια αυτοκτονία έχουν συμβεί πολλά εγκλήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_αν αυτή είναι η πολιτική

 Δεν θα το επιδιώξω, αλλά θα εκμεταλλευτώ αυτή τη καταπληκτική συγκυρία : ώρα απογευματινή, μάθημα σε σπίτι, σε κεντρική πλατεία, σε κεντρικό χωριό, από κάτω τα καφενεία και είχα εντοπίσει καθώς πήγαινα ασυνήθιστες κινήσεις, μια αναταραχή και μια κυρία, άγνωστη σε μένα,  με χρώμα μαλλιών σε ώριμη μελιτζάνα να περιφέρεται μαζί με μια φίλη της που δεν είχε τίποτε το αξιοσημείωτο. Εγώ πρόσεξα την μελιτζανί.  Το μάθημα κυλούσε ανάμεσα σε απογοητεύσεις και προσπάθειες, οι ήχοι  της πλατείας γνωστοί και γι αυτό ανήκουστοι  έφταναν αλλά και δεν έφταναν σ'αυτιά μου, ίσως αν πρόσεχα έξω να έφταναν, αλλά εγώ πρόσεχα μέσα.  Οι ήχοι αλλάζουν. Ξέρω την αλλαγή των μικροφωνικών στις μικρές πλατείες των χωριών.  Τέλος μαθήματος. Η προεκλογική συγκέντρωση στα μισά. Έμεινα να ακούσω κι εγώ. Παράγγειλα όπως κάνω πάντα μια τσικουδιά και τι ανανέωση προσώπων, κινήσεων, χρωμάτων. Ίδιες ιδέες ή καλύτερα καμία ιδέα... χωρίς ιδέες. Το απόγευμα όμως δεν έχασε σε τίποτα την ομορφιά του Απρίλη του.  Το κόμμα,