Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_10 ερωτήσεις για την 6η Ιουλίου








γράφει ο Τεύκρος Χατζηλίας

 
Για μένα, ως πολίτης που ζω την ελληνική πραγματικότητα, που έλαβα μέρος στο δημοψήφισμα και προβληματίζομαι για το αύριο του τόπου,  τα πράγματα σχετικά με την Κυβέρνηση και το μέλλον της θα κριθούν - επιγραμματικά -  στα εξής σημεία:   

1. Θα επιτευχθεί επωφελής για τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις συμφωνία με τους καπιταλιστές δανειστές δεδομένου ότι η Χώρα ως την δεκαετία του 2050 θα πρέπει να ξεπληρώνει τα δάνεια που αναγκαστικά της επέβαλλαν οι πειραματιστές των Χρηματαγορών;

2. Θα κατορθώσει η Κυβέρνηση να κάνει τομή στη Δημόσια Διοίκηση προς όφελος της πλειονότητας των πολιτών ή το Κράτος θα εξακολουθήσει να είναι ένα ακραίο όργανο επιβολής των ταξικών συμφερόντων του καρκινώματος που λέγεται ελληνική άρχουσα τάξη;

3. Σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί το Δημόσιο Σύστημα Εκπαίδευσης; Θα εξακολουθήσει να παράγει αμόρφωτους, ηλίθιους, μικρονοικούς τεχνοκράτες, που τους εκπαιδεύουν αντίστοιχα κνώδαλα ή θα στοχεύσει στην παραγωγή μορφωμένων ανθρώπων (τεχνικών κλπ)  σε όλη τη σφαίρα των επαγγελμάτων και των επιστημών; 

4. Η Εκκλησία θα εξακολουθήσει να παρεπιδημεί σε περιθωριακές συνάξεις, κλίκες κλπ κακορίζικων ή υποκριτών ή αρπακτικών συμπολιτών μας ή θα μιλήσει τον Σωτήριο Λόγο Της στη βάση του Ευαγγελίου, της Παράδοσης και της ατέρμονης, ευφυούς μελέτης της εκκοσμικευμένης Κοινωνίας, προσκαλώντας, τους καλής προαιρέσεως ανθρώπους, να βοηθήσουν; Θα δεχτεί την πλήρη ανεξαρτησία Της από την κρατική σφαίρα;

5. Θα γίνουν ραγδαίες παρεμβάσεις για ν' αποκατασταθεί η τραυματισμένη ωραιότητα της Ελληνικής Γης; Θα αρχίσουν εκτεταμένες, μαζικές κατεδαφίσεις και αναδομήσεις όλων εκείνων των κτισμάτων και έργων κάθε λογής, τα οποία μετατρέπουν το τοπίο και τη ζωή πάνω σ' αυτό σε ένα ατέρμονο σκουπιδότοπο, σε μια αβίωτη πραγματικότητα;  

6. Θα αρχίσει ένα συνεχές, διαρκώς ανανεούμενο, πολύχρονο πρόγραμμα εκπαίδευσης στην οδική ασφάλεια, στο σεβασμό των δημόσιων χώρων, στο σεβασμό του περιβάλλοντος, το οποίο αρχίζει μέσα από το σπίτι μας; Και κυρίως θα επιχειρηθούν παρεμβάσεις παιδείας για να γίνεται σεβαστός ο κάθε συμπολίτης μας ή θα εξακολουθήσουν τα πράγματα να βαίνουν ως έχουν σε μια αχρεία καθημερινότητα, όπου εξευτελίζονται ακόμα και τα υψηλότερα προσόντα ή ιδανικά;

7. Το Κράτος θα αναλάβει το μακροχρόνιο κόστος από τους ίδιους πόρους του να επενδύσει στην Ψυχική Υγεία των πολιτών του ή θα εξακολουθήσει να ψωμοζητά από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία για να διατηρηθεί ένα πρόγραμμα τύπου ''Ψυχαργώς'' πλήρως αποτυχημένο και, σε ακραίο βαθμό, πεδίο διαφθοράς και παρασιτισμού; 

8. Θα μπουν κανόνες στο παιγνίδι των ΜΜΕ ή θα εξακολουθήσουν να δηλητηριάζουν τον πολίτη με τα τοξικά τους παράγωγα; Έχει την τόλμη η Κυβέρνηση να ισοπεδώσει αυτόν τον υπόκοσμο; 

9. Η οικονομία στοχεύει στη διατήρηση της ζωής ή στην καταστροφή της; Το ερώτημά δεν είναι θεωρητικό αλλά συντριπτικά πρακτικό. Οι δανειστές και οι εθελόδουλοι υπηρέτες τους ξέρουμε τι απαντούν. Η Κυβέρνηση όμως, της λεγόμενης Αριστεράς, τι απαντά; Έχει μια δική της απάντηση που θα τη θέσει σε εφαρμογή ή θα σπαταλήσει, με συμβιβασμούς και μπουρδολογίες, την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών σε μια από τα ίδια;

10. Θα τολμήσει η Κυβέρνηση με τις πολυειδείς παρεμβάσεις της να προτείνει στους πολίτες το μοντέλο του λιτού βίου, αλλά της πλούσιας ψυχικής και πνευματικής ζωής; Εδώ θα κριθούν τα μείζονα των προθέσεων και των πράξεων της. 
  

Σχόλιο : 
Με χαρά  o paracosmos φιλοξενεί και δίνει στη δημοσιότητα του διαδικτύου, επιστολή που λάβαμε από φίλο αναγνώστη της σελίδας. 

Μας εξέπληξε ευχάριστα ο πολιτικός χαρακτήρας του κειμένου, το οποίο με τρόπο λιτό και σαφή, θέτει  τα καίρια προβλήματα που ζούμε όλοι οι πολίτες,ανεξάρτητα από ιδεολογικές ή άλλες τοποθετήσεις, και τα οποία έχουν παραγκωνιστεί, έχουν βγει εκτός ενδιαφέροντος, μιά και την μερίδα του λέοντος, εδώ και χρόνια, διεκδικεί και επιτυγχάνει η  οικονομία και τα συναφή (τράπεζες, νόμισμα, μέτρα κλπ.)...

Αν το ποσοστό του δημοψηφίσματος θεωρηθεί μόνο ως  διαπραγματευτικό "όπλο" στα χέρια της κυβέρνησης τότε θα έχει σπαταληθεί άλλη μια ευκαιρία για την Αριστερά και τον τόπο....

Κι αν αμέσως μετά το δημοψήφισμα όλοι μίλησαν για ενότητα και ομοψυχία του ελληνικού λαού, τότε αυτή, για να μην είναι λόγια του αέρα και ευχολόγια,  οφείλει να δημιουργηθεί πάνω στις επείγουσες θεματικές της ζωής των ανθρώπων, όπως αυτές που εκθέτει ο κ. Χατζηλίας, τον οποίο θερμά ευχαριστούμε. 



Σχόλια

  1. Λοιπόν,σχετικά με το κείμενο.Μερικές πιθανές απαντήσεις
    1-Όχι
    2-Όχι
    3-Όχι
    4-ΟΧΙ
    5-Όχι
    6-Χαχαχα όχι
    7-Όχι
    8-Α παπαπαπα
    9-Όχι
    10-Δεν γνωρίζουμε για τι πράγμα μιλάτε

    Όλα αυτά προϋποθέτουν επανάσταση(εσωτερική και εξωτερική) και όχι δημοψήφισμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποτέ δεν έγινε σοβαρή συζήτηση σ' αυτόν τον τόπο... και δεν μας φταίνε μόνο οι ξένοι.
    Ανθρωπάκια της δεκάρας, κομπλεξικοί επαρχιώτες, φοβισμένοι τυφλοπόντικες, ημιμαθείς και αναιδείς που περνούσαν για σπουδαίοι εθνοσωτήρες...και φωστήρες και ψυχαγωγοί και παιδαγωγοί ισοπέδωσαν ότι υγιές και ζωντανό διέθετε αυτός ο τόπος....
    Και συνεχίζουν.. βλέπε άθλια και τεράστια μπλοκ των μμε και αλλού (βλ. δηλώσεις προκαθήμενου Ελλαδικής Εκκλησίας)...

    Λίγος φρέσκος αέρας.. επιτέλους... βαρεθήκαμε να αναπνέουμε με τα χνώτα τους!!
    Είναι αυτό επανάσταση;
    Ας είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα;Ότι όλοι αυτοί που περιγράφεις δεν βρίσκονται μόνο σε υψηλά κλιμάκια.Βρίσκονται ανάλογοι,στα χωριά,στις γειτονιές,στις πολυκατοικίες,στα γραφεία.Και όλοι αυτοί πατούν στην αδιαφορία και στο βόλεμα μας(μη τσακωθώ με το γείτονα,το χωριανό και χαλάσω τις κοινωνικές μου σχέσεις-τα ζω αυτά εδώ και δυο χρόνια από κοντά)και διαλύουν και το παραμικρό καλό που μπορεί να γίνει.
      Δεν είναι οι δεσποτάδες το πρόβλημα αλλά και η πλειοψηφία των παπάδων για να χρησιμοποιήσω και το παράδειγμά σου.
      Αφήνουμε αυτά τα γλοιώδη πλάσματα,που αναφέρεις,να κάνουν ό,τι θέλουν ακόμα και στο πιο μικρό τοπικό επίπεδο.Δεν είναι φρέσκος αέρας αυτό που αναπνέουμε από την Κυριακή.Απλός ανεμιστήρας είναι.Δεν άνοιξε κανένα παράθυρο ακόμα.Αλλά ναι,από τη στιγμή που ανοίξαμε ανεμιστήρα μπορούμε να ελπίζουμε ότι σύντομα θα ανοίξουμε και το παράθυρο.

      Διαγραφή
    2. Εδώ είμαστε π.Κώστα... Αυτά είναι τα "Ανώτερα μαθηματικά" του Χριστιανισμού, τα οποία δεν έχουμε καταλάβει.... γι' αυτό και δεν μπορούμε να λύσουμε τις εξισώσεις της επίγειας ζωής μας.... αντιγραφή στην αντιγραφή, σκονάκι στο σκονάκι... να μπαίνει ο βαθμός του "καλού μαθητή"... Εύγε τέκνον μου ! έσωσες την ψυχή σου! προάγεσαι στην αιωνιότητα...

      Το κακό βέβαια δεν είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει τίποτα, το κακό είναι ότι νομίζουμε ότι τα παίζουμε στα δάκτυλα....

      Όχι, η ευθύνη δεν είναι το ίδιο για όλους. Όχι, γιατί δεν είμαστε όλοι βγαλμένοι από το ίδιο καλούπι, σαν μισθοφορικός στρατός....
      Η ευθύνη είναι για τον καθένα... ανάλογη με αυτό που είναι.... Κανείς δεν μπορεί να ζήσει την ζωή του άλλου. Ακόμα κι αν όλοι γύρω σου κλέβουν... το ερώτημα εάν θα κλέψεις και συ παραμένει για σένα αναπάντητο και ακέραιο δικό σου!!

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος7/7/15, 5:16 μ.μ.

    “Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!”

    “Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η γνώμη μου για το δημοσίευμα είναι ότι ο Κος Τ. Χατζηλίας με τα ερωτήματα που καταθέτει και τον τρόπο που τα διαχειρίζεται ανά ερώτημα, απαντάει από μόνος του ΟΧΙ!!!!
    Όμως δεν νομίζω ότι αυτές τις ιστορικές στιγμές, αυτά τα ερωτήματα έχουν ουσία.
    Άλλη είναι η ουσία της Ελλάδας, μετά τη νέα τροπή των γεγονότων, που δεν είναι άλλη από την εφαρμογή της νέας τάξης πραγμάτων.
    Είναι γεγονός ότι μπαίνουμε σε πολύ βαθύτερη κρίση, στον ορίζοντα βλέπουμε καθεστώς πείνας της εποχής 1940-41.
    Η Εκκλησία με το συσσίτιο, και οι τράπεζες με το σταγονόμετρο στο μετρητό, εξολοθρεύουν την μικρομεσαία τάξη των επιχειρήσεων. Περαιτέρω ανεργία, περαιτέρω παθητική εσωστρέφεια, απελπισία, κατάθλιψη, και φυσικά αυτοκτονίες. Αυτός είναι ο στόχος της νέας εποχής.
    Στο σημείο αυτό πρέπει να ανασυνταχτούμε, να σταματήσουμε την δαιμονική μέσω ΜΜΕ πληροφόρηση/επιρροή που φέρνει απελπισία, ταραχή, κατάθλιψη, και να αρχίσουμε να μελετάμε τη ζωή των Ηρώων για να πάρουμε κουράγιο, θάρρος, ελπίδα, ζωντάνια.
    Μέσα από τα Συναξάρια των Αγίων υπάρχει ζωντανή πνοή Αγίου Πνεύματος που μας ανακαινίζει, μας ξεκουράζει, μας οξυγονώνει, μας γιγαντώνει, μας θωρακίζει από το ρημαγδό των προπαγαδιστών τύπου Γκεμπελικής Προπαγάνδας.
    Πρέπει να θεωρήσουμε ότι η Χώρα βρίσκεται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, και θα πρέπει να θέσουμε εαυτούς μας σε κατάσταση Γενικής Επιφυλακής. Και όπως οι φρουροί στα σύνορα στη Γενική Επιφυλακή μένουν άγρυπνοι και σε εγρήγορση, έτσι και εμείς να παραμένουμε άγρυπνοι τη νύχτα και στην εγρήγορση της προσευχής, μέσα σε τρύπες της Γής, σε δωμάτια κλειστά, σε χώρους απομόνωσης και να κράζουμε και να παρακαλάμε να κάμει ο Θεός έλεος και να μας στηρίζει στην ελπίδα, στην αισιοδοξία, στην αξιοπρέπεια, στην ελευθερία, εν τέλει στη Ζωή.
    Με αυτόν τον τρόπο θα δυναμώσουμε στην Αγία Πίστη και θα καταλάβουμε στο πετσί μας πόσο κοντά θα βρίσκεται ο Άγιος Θεός και θα μας φωτίζει, θα μας σκεπάζει, θα μας φροντίζει, θα μας ζωντανεύει.
    Μόνο μέσα από αυτό το δρόμο θα καταφέρουμε να βρεθούμε όχι μόνο δυνατότεροι, αλλά και φωτεινότεροι.
    Όι παλαιοί λέγανε ότι, όταν έχουμε δυσκολίες, τότε σημαίνει επίσκεψη Θεού στη ζωή μας. Αν δούμε λοιπόν τούτη την κρίση ως μέσω σωτηρίας και αναθεώρησης των απόψεων των ζωτικών στοιχείων της Ζωής, τότε μόνο κερδισμένοι και νικητές θα βγούμε από αυτή την ιστορική περίοδο, έστω και αν μας πάρουν τα λεφτά, και αν ακόμη μας βγάλουν από το Ευρώ.
    Ψυχή και Χριστός μας χρειάζονται, κατά τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, όλα τα άλλα ας μας τα πάρουν, ουδέν κερδίσανε οι άρπαγες.
    Ούτε θα ζήσουμε επειδή είμαστε άξιοι, ούτε θα πεθάνουμε επειδή οι νεοταξίτες θέλουν να μας πεθάνουν.
    Θα ζήσουμε επειδή θέλει από αγάπη ο Χριστός να ζήσουμε, και θα παραμείνουμε ζωντανοί στην Αιώνια Ζωή, έστω και αν μας πετσοκόψουν όλο το Σώμα.
    Θάνατος δεν υπάρχει, για αυτόν που θα ζητήσει Χριστόν στη Ζωή του, τελεία και παύλα!!!
    Εν Κατακλείδι και εν συντομία, με μεγάλα γράμματα, είναι η μεγάλη μας ευκαιρία. Είναι η ευκαιρία για τον Χριστόν να μας σώσει!
    Και θα μας σώσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σ' ευχαριστώ φίλε Μαρίνο.
    Με χαρά μετα-δίδω, από το ελάχιστο αυτό βήμα, τις πολιτικές και θεολογικές σου απόψεις, τις οποίες βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έπρεπε να γράψω "Ότι η Εκκλησία με το συσσίτιο και οι τράπεζες με το σταγονόμετρο, δείχνουν την τροπή των γεγονότων και που δεν είναι άλλα από κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ανεργία, κ.α. και όχι όπως το έγραψα. Ας με συγχωρέσουν οι αναγνώστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος9/7/15, 9:08 π.μ.

    Ποιος μπορεί νσ μου πει γιατί ψηφίσαμε το ΟΧΙ αφού σιγουλια σιγούλια γίνεται το ΝΑΙ. Αίσχος στους τσαρλατάνους και προδότες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιατί ψηφίσαμε ΟΧΙ;
    Να σας πω όπως το καταλαβαίνω, από τα μέχρι τώρα δεδομένα, για ν' ακούσουμε : ΕΥΡΙΠΙΔΗ, ΣΟΦΟΚΛΗ, ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ, ΘΩΜΑ ΑΚΙΝΑΤΗ... (και ίσως κι άλλους αρχαίους στις επόμενες μέρες)... από επίσημα χείλη, αγαπητέ!
    Γιατί άλλο;
    Λίγο είναι αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος9/7/15, 2:24 μ.μ.

      Εχετε απόλυτο δίκαιο!
      Μάθαμε κάτι τουλάχιστον στη συμφορά μας.

      Διαγραφή
    2. Κι απ' ότι φαίνεται θα μπορούμε σε τμήμα εντατικών μαθημάτων... Εξάλλου πάντα το καλοκαίρι ξεκινάνε τα φροντιστήρια για τις ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ εξετάσεις....

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός