Μέσα στην ανοησία των εορταστικών ημερών, από τα πιο ανόητα είναι αυτές οι εκδηλώσεις - projects που γίνονται για "καλό σκοπό". Γίνονται και στην πόλη μας, από διάφορους ελεήμονες, ειδήμονες, κομπορρήμονες, χορηγούς.... Γίνονται μίγδην μαζί με τα ψώνια, τις εορταστικές προσφορές της κινητής τηλεφωνίας και τις διάφορες ευκαιρίες για τους έξυπνους καταναλωτές...
Τι πλάκα που έχει να αναγνωρίζουν οι άνθρωποι καλούς σκοπούς στις πράξεις τους και κανένα σκοπό στην ύπαρξή τους!
Κατ' επέκταση σκέφτομαι ότι θα πρέπει να αναγνωρίζουν, βάσει της ίδιας δυνατότητάς τους, και τους κακούς σκοπούς, επίσης.
Ας πούμε λοιπόν ότι ο "καλός" σκοπός είναι αυτός που με κάποιον τρόπο είναι στραμμένος στις ανάγκες του άλλου...ήτοι η ανιδιοτελής πράξη. Μια πράξη ελεημοσύνης.
Και "κακός" σκοπός είναι αυτός που είναι στραμμένος στις ανάγκες του εαυτού μας, ήτοι η ιδιοτελής πράξη. Μια πράξη εγωιστική.
Έτσι χωρισμένος ο κόσμος σε καλούς και κακούς σκοπούς μπορεί να πορεύεται στους αιώνες....και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες να εξελίσσονται φιλάνθρωπα projects, τα οποία μάλιστα σημειώνουν ρεκόρ συμμετοχής και τυγχάνουν δημοσιογραφικής και τηλεοπτικής κάλυψης.
Εγώ όμως έχω να πω: Μην ελεήσετε κανέναν εάν δεν έχετε νιώσει ο ίδιος την ανάγκη να λάβετε ελεημοσύνη από κάποιον. Εάν δεν έχετε ζητιανέψει μέσα στο κρύο για κάτι.
Εάν δεν έχετε νιώσει αναγκασμένος και συντριμμένος από την ανθρώπινη φύση σας.
Η συμμετοχή σε παρόμοια εορταστικά happenings δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, πέραν του διάκοσμου που ταιριάζει με την εποχή, όπως η ζάχαρη άχνη στους κουραμπιέδες.
Στην ουσία είναι μια πράξη που κρατά την ύπαρξή σας στο σκοτάδι του διχασμού, χωρίς καν αυτό -το σκοτάδι- να γίνεται έστω αντιληπτό.
Είναι μια πράξη ηθικόλογης α-νοησίας.
με 15 ευρω αγοράζεις τη συνείδησή σου και φιλανθρωπεις με αντάλλαγμα την καλοπέραση.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Aνώνυμε φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσωστά και αποφθεγματικά το διατύπωσες.
Το ερώτημα που γεννιέται είναι: γιατί ενώ πληθαίνουν οι φιλάνθρωπες οργανώσεις, πρωτοβουλίες κλπ., ο κόσμος μας βαίνει συνεχώς πιο απάνθρωπος και βίαιος; Πού πάει όλη αυτή η φιλάνθρωπη δραστηριότητα;
Γιατί γίνεται;
Μια απάντηση με βλέμμα στραμμένο σ' εμάς τους ίδιους και όχι σε εξωτερικούς παράγοντες (συμφέροντα, οικονομικές πολιτικές κλπ) προσπαθεί η παρούσα ανάρτηση.
Αν μου επιτρεπετε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια συνομιλια του αββα Κασσιανου με τον αββα Μωυση,μου ειχε κανει εντυπωση μια φραση του αββα Μωυση και την ειχα σημειωσει ,πως αγαπη ειναι τοσα πραγματα που θελει Ο Θεος,που ειναι ανεκτιμητη η αξια της οταν ξερεις να την χειριζεσαι. Εχει τοσο βαθος ,πλατος και υψος και προφερεται σε ολους ,φθανει και οι ανθρωποι να ειναι ανοιχτοι στις δωρεες. Δεν ειναι μονον η τροφη και τα χρηματα που θα δωσεις σε καποιον πτωχο και πεινασμενο,δεν ειναι μονον ο λογος ο καλος ο απρο-καταλυπτος και αδολος ουτε μονον η δοτικοτητα που εχει αγνα κινητρα και πολλα αλλα ακομη που εχουν τετοιο βαθος ,οπως επι παραδειγματι ,οταν βλεπεις τον αλλον να πασχει για την πιστη ,που πρεπει να τον συμπονας που κινδυνευει,δοκιμαζεται να πεσει σε μυριους πειρασμους,πασχει για τη Δοξα Του Θεου και αντι αυτου,τον ριχνεις στο βαραθρο της απελπισιας και της απογνωσης,γιατι συμπονοια δεν βρισκει απο πουθενα.
Αυτος που πασχει για την πιστη ,ειναι σε ενα μονοπατι που δεξια και αριστερα εχει γκρεμο και καλειται να μην πεσει....
Αυτο εχω μαθει και το προφερω με αγαπη .
Ευχομαι καλα Χριστουγεννα σε ολους !
Τα δωρα που εχει χαρισει Ο Θεος στον καθενα ας γινουν αξιοποιησιμα για το συμφερον του αλλου.Ετσι παμε μπροστα και προοδος θα υπαρχει και ζωη και χαρα και αγαπη ,την οποια εχουμε πληγωσει.
Τελειοι αποκλειεται να ειμαστε,αλλα γιατι να μη συμβαλλουμε και στην τελειοτητα του διπλανου μας ,εαν αποδεχθει την προσφορα ;
Τα κειμενα σας ειναι αρτιως γραμμενα,ας εχουν ομως και λιγη στοργη.
Ελπιζω και εγω καποτε να σας συναντησω!πην.* δεν ειμαστε Ρομποτ
Αγαπητή Πην.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για το σχόλιο.
Αυτό που ήθελα να επισημάνω ότι η προτεσταντική λογική των συγχωροχαρτιών ζει και βασιλεύει!
Μάλιστα στον σύγχρονο και πλήρως εμπορευματοποιημένο κόσμο μας δεν εκπορεύεται από κάποια θρησκευτικά ιερατεία αλλά από το ΜΟΝΟ ισχυρό ιερατείο αυτό των Αγορών.
Έτσι το έλεος προς τον συνάνθρωπο που πάσχει -όχι μόνον για την πίστη, αλλά επειδή είναι άνθρωπος, που σημαίνει ένα πλάσμα της πλάνης, της ασθένειας, της φθοράς και του θανάτου, ένα πλάσμα άξιο ελέους αλλά και θαυμασμού- έχει μετατραπεί σε μια ακόμα τακτική μάρκετινγκ στην οποία επενδύουν το κοινωνικό τους προφίλ διάφοροι...
Ήθελα να επισημάνω, λοιπόν, αυτό που και εσείς επισημαίνετε στο σχόλιό σας μέσω των λόγων του Αββά Μωυσή, ότι η προσφορά προς τον συνάνθρωπο είναι Η ΠΡΑΞΗ με την οποία ο Θεός συνδέεται υπαρκτικά με τον Άνθρωπο και έτσι υπαρκτικά -μέσα από το προσωπικό μας βίωμα της οδύνης- καλούμαστε και εμείς να το μεταφέρουμε στις μεταξύ μας σχέσεις, στο μέτρο του δυνατού.
Ελεούμε τον άλλον γιατί έχουμε ελεηθεί.
Ελεούμε τον άλλον από την θέση της αδυναμίας και της υπαρκτικής και υλικής μας φτώχειας και όχι από την θέση της αφθονίας και της πληρότητας.
Ελεούμε γιατί είμαστε ζητιάνοι του Ελέους.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σας και υπογραμμίζω με κάθε έμφαση: όταν βλέπουμε κάποιον άνθρωπο να πάσχει δεν τον ρίχνουμε στα βάραθρα της απελπισίας και της απόγνωσης...
Η κριτική που μου κάνετε για υστέρηση στοργής στα γραπτά μου, είναι ωφέλιμη και δεκτή. Μου την κάνουν και άλλοι αγαπημένοι άνθρωποι.
Άλλοι πάλι μου λένε ότι γράφω πολύ συναισθηματικά.
Ας είναι.
Η ζωή μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Ίσως κάποτε να συναντηθούμε.
Υ.Γ. Το "δεν είμαστε ρομπότ" να υποθέσω ότι αναφέρεται σε ένα μήνυμα που μου βγάζει και μένα ο υπολογιστής μου όταν θέλω να αναρτήσω ένα σχόλιο;
Αποδείξτε ότι ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΡΟΜΠΟΤ....
Κάθε φορά που βλέπω αυτή τη φράση θέλω να απαντήσω : Και βέβαια ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΟΜΠΟΤ. Είμαστε, όπως έγραφε πριν 100 χρόνια ο Κ. Καρυωτάκης, κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες.
Ιδού το ποίημα:
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Αγαπητή Πην, σας εύχομαι κι εγώ καλά Χριστούγεννα!!