Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_το Ποτέ και το Πάντα



-"Το Ποτέ και το Πάντα είναι λόγια του Θεού, φράτε Λεόνε..."*

-Ναι, έτσι είναι, καλή μου φίλη....
Θα πρόσθετα:
Και ο άνθρωπος το μόνο πλάσμα που μπορεί να τα καταλάβει. 

Κι επειδή μπορεί να τα καταλάβει  γι' αυτό και μπορεί να συντριβεί ή να θεωθεί. 

Σα να λέμε ότι είναι το μόνο πλάσμα για το οποίο τα λόγια του Θεού, ως μεγέθη, μπαίνουν στην χρονικότητά του, στο από... έως, μέσα στο οποίο ανοίγει και κλείνει τα μάτια του.
Φεύ και Δόξα! όταν  αυτά τα δύο συναντιούνται σε μια και μόνη ζωή. 
Όταν το Ποτέ και το Πάντα, η συντριβή και η θέωση, πάνε μαζί. 
Πιασμένα... Αγκαλιασμένα.


*Από τον Φτωχούλη του Θεού, του Νίκου Καζαντζάκη

Σχόλια

  1. Ανώνυμος26/12/14, 8:30 μ.μ.

    "το Ποτέ και το Πάντα, η συντριβή και η θέωση, πάνε μαζί.
    Πιασμένα... Αγκαλιασμένα"

    !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος26/12/14, 11:18 μ.μ.

    26/12
    Σηκω κ φυγε απο δω'μεσα!
    Το ιδιο θα κανω και εγω.
    Οι χριστιανοι ειναι ελευθεροι.
    Ανθρωπους που δεν εχουν ΕΛΕΟΣ .............για τον αδελφο, αλλα κοιταζουν πως θα τον διαπομπευσουν εργαζονται την ανομια,αυτοι δεν ειναι δυνατον να γινουν ποτε φιλοι .
    Χιλιες φορες ερημιτης!
    ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!
    Φυγε μεσα απο αυτη τη φωλια που εκπορνευει συνειδησεις,οποιος και εαν εισαι.
    ---------
    Δεν θα καταστρεψει τις ριζες της πιστης και της ευσεβειας και δεν θα της κανει φλεγμωνη ο φθονερος.
    Γυρνα του την πλατη!
    Ο καθενας να ζητα το συμφερον του αλλου.
    Η αληθινη φιλια βρισκεται εκει οπου πορευονται με κοινους στοχους προς τον ουρανο και οχι εκει που υπαρχει μια ευγενης αναισχυντη περιφρονηση.
    Δεν υπαρχει περιπτωση να ξαναμπω εδω μεσα μακαρι και να δω τον αγγελο μου ,φυσικα το ιδιο λεγει κ ο πνευματικος μου.
    Φυγε απο εδω μεσα.πην

    Καλη επιτυχια αγαπητες στις δολοπλοκιες ερημην ημων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Αγαπητή Πην,

    Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι προκάλεσε την οργή σου!
    Σκέφτομαι μόνο ότι σε απασχολούν πολλά πράγματα, μικρά και μεγάλα.
    Εάν με κάποιο τρόπο χωρίς να το θέλω, τάραξα την πνευματική σου ισορροπία, ζητώ να με συγχωρέσεις.
    Ένας δικτυακός τόπος είναι, όπου νομίζω ότι η συζήτηση κρατιέται σε ένα κόσμιο επίπεδο, χωρίς να προσβάλλεται το φρόνημα ή να λοιδωρείται κανένας.
    Να ακους τις συμβουλές του πνευματικού σου, εάν αυτό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.
    Καλή συνέχεια στις αναζητήσεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός