_λεμόνι γλυκό του κουταλιού : η συνταγή

Φάση 1η : Ψάχνουμε και φιλοσοφούμε

Χρειαζόμαστε λεμόνια χοντρόφλουδα.

Προτιμάμε λεμόνια από μια γνωστή μας, αψέκαστη και συμπαθητική λεμονιά ... 

Μια λεμονιά παραμελημένη.

Υπάρχουν τέτοιες λεμονιές σε αυλές, σε ακατοίκητα σπίτια ακόμα και στα πεζοδρόμια και συνήθως τα λεμόνια τους πέφτουν στο χώμα. 

Ακόμα προτιμότερο είναι εάν κάποιος γείτονας ή συγγενής μάς χαρίσει με την καρδιά του τα λεμόνια της λεμονιάς του...

Ακόμα κι αν δεν φιλοτιμηθεί κανείς να μας χαρίσει μερικά λεμόνια, μπορούμε να ζητήσουμε : Γείτονα, να κόψω μερικά λεμόνια από τη λεμονιά σου που τα θέλω για ένα γλυκό;

Πιθανόν να μας κοιτάξει παραξενεμένος, ιδίως εάν δεν έχουμε ούτε καλημέρα μαζί του, αλλά δεν πειράζει. Μπορούμε να μελετήσουμε (κοινωνιολογικά) τις εκφράσεις και την απορία του προσώπου του. Κι όταν με το καλό φτιάξουμε το γλυκό του πάμε ένα βαζάκι με την καρδιά μας.... Πολύ θα του αρέσει και ίσως  να το καθιερώσετε, ως το μεταξύ σας κοινωνικό έθιμο.

Εντελώς ακατάλληλα είναι τα λεμόνια που πουλάνε στις λαϊκές και στα super market που είναι κερωμένα, ομοιόμορφα και αψεγάδιαστα σαν το πρόσωπο της Δανδουλάκη στο τελευταίο τηλεοπτικό σόου. Αυτά τα λεμόνια (πορτοκάλια, μαρούλια κλπ. εσπεριδοειδή και ζαρζαβατικά) είναι τόσο προκλητικά καθαρά και ψεύτικα, κατάλληλα μόνο για τα αδαή, πλανεμένα και άπληστα μάτια των κατοίκων της πρωτευούσης, της συμπρωτευούσης και των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας, που μπερδεύουν τη ζωή με τις διαφημίσεις, την μητέρα Φύση με το Mall, τον Άγιο Βασίλειο με την Coca Cola, την εμπιστοσύνη με την τράπεζα Πειραιώς και πάντων των μπερδεμάτων ουκ έσται τέλος...

Τα δικά μας λεμόνια θα έχουν διάφορα μεγέθη, μικρά μεγάλα, θα έχουν στίγματα και μικρά χτυπηματάκια εδώ κι εκεί, από την βροχή ή από κάποιο μαμούνι,  το χρώμα τους θα ποικίλει από κατακίτρινο έως πράσινο σε μερικά σημεία ..και όλα αυτά θα τα θεωρήσουμε και είναι απολύτως φυσιολογικά.

Φάση 2η : Τρίβουμε αλλά όχι τελείως

Αυτά λοιπόν τα λεμόνια, τα πλένουμε καλά και αρχίζουμε να  τρίβουμε την επιφάνειά τους, στον τρίφτη από την ψιλή μεριά. Εγώ αφήνω πού και πού λίγο άτριφτο... όταν αργότερα γίνει το γλυκό, τα μικρά κομματάκια που έχουν μείνει άτριφτα, δίνουν ένα χρώμα πορτοκαλί στο βαζάκι σα να έχουν ψηθεί (εμένα έτσι μου φαίνεται).

Τα τρίμματα εκτός του ότι μοσχομυρίζουν την κουζίνα είναι πολύ χρήσιμα. Τα βάζουμε σε σακουλάκια και τα φυλάμε στην κατάψυξη. Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σε κάθε φαγητό που απαιτεί λεμόνι (π.χ. σπανακόρυζο, ψητό φούρνου με πατάτες) ή σε γλυκά (π.χ. κέικ, κρέμα γαλακτομπούρεκου) ή και σε σαλάτες (π.χ. μαρούλι ή λάχανο).

Φάση 3η : Κόβουμε σε φέτες...

Τα λεμόνια μας είναι έτοιμα για να βγάλουμε τις πολύτιμες φλούδες τους. Εάν είναι πολύ χοντρά τα μεταχειρίζομαστε όπως τα πορτοκάλια : χαράζουμε γύρω γύρω το κέντρο και αφαιρούμε κομμάτι κομμάτι τις φλούδες. Εσείς θα κρίνετε. Το ζήτημα είναι να αποχωριστεί η σάρκα που έχει τον χυμό από τις φλούδες, τις οποίες θα κόψουμε σε ραβδάκια φάρδους ενός μικρού δακτύλου.

Ασφαλώς κρατάμε τις χυμώδεις σάρκες που είναι καθαρός χυμός λεμονιού, για κάθε χρήση. Μπορούμε να τις λιώσουμε στο "διαβολάκι" (χρήσιμο εδώ και αλλού) και να αποθηκεύσουμε τον χυμό τους σε σακουλάκια για παγάκια... και στην κατάψυξη.

Ζυγίζουμε τις φλούδες μας. 

Φάση 4η : Βράζουμε να φύγει η πίκρα...

Βάζουμε άφθονο νερό σε κατσαρόλα και ρίχνουμε μέσα τις φλούδες. Το αφήνουμε να βράσει.

Όλοι οι χρόνοι είναι από το σημείο που αρχίζει ο βρασμός....

Βράζουμε για 5 λεπτά και σουρώνουμε. Το νερό αυτό δεν το πετάμε, είναι χρήσιμο σαν απολυμαντικό για επιφάνειες. Μπορούμε να το φυλάξουμε σε πλαστικά μπουκάλια νερού και να περνάμε μ' αυτό τις επιφάνειες της κουζίνας, αν διαλύσουμε μέσα του ένα κουταλάκι μαγειρική σόδα, μπορούμε να αφαιρούμε τα άλατα από βρύσες κλπ.

Ξαναβράζουμε πάλι για 5 λεπτά. Το δεύτερο νερό δεν το κρατάμε γιατί δεν κάνει για τίποτα.

Η διαδικασία αυτή έχει ως στόχο να ξεπικρίσουν οι φλούδες. Δοκιμάζουμε μια ακρούλα για  να δούμε εάν τα καταφέραμε τελικά να κάνουμε το πικρό να μην είναι πικρό.

Είναι σημαντικό να ξεπικρίσουν γιατί όση ζάχαρη και αν βάλουμε στη συνέχεια, κάτι που έχει κρατήσει  μέσα του την πίκρα δεν γλυκαίνει με τίποτα. Έχει τη σημασία του αυτό....

Εάν δεν σας ξεπικρίσουν με τα 2 βρασίματα μην επιχειρήσετε και τρίτο γιατί οι φλούδες σας θα μαλακώσουν πολύ και θα χάσουν την τραγανότητά (!!!) τους...

Μπορείτε να τα αφήσετε ένα βράδυ σε κρύο νερό και θα ξεπικρίσουν με το πάσο τους.

Φάση 5η :Αρχίζει να γλυκαίνει το πράγμα...

Για κάθε κιλό ζυγισμένης φλούδας προ βρασίματος, βάζουμε σε μια κατσαρόλα 1 κιλό ζάχαρη και 2 ποτήρια νερό. Βράζουμε για 5 λεπτά τη ζάχαρη με το νερό. Ρίχνουμε τις φλούδες, ανακατεύουμε και βράζουμε για 10 -15 λεπτά. Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε το γλυκό στη κατσαρόλα για 24 ώρες. 

Φάση 6η : Τελική και ευχαριστιακή.

Βάζουμε ένα άδειο πιατάκι του καφέ στο ψυγείο (θα δείτε γιατί). 

Βράζουμε ξανά το γλυκό μας, έως να δέσει το σιρόπι.  Στα τελευταία 3-4 λεπτά ρίχνουμε τη σκόνη βανίλιας από δύο κυλινδράκια (αυτά με το κόκκινο καπάκι) και 2 κουταλιές χυμό λεμόνι. Ανακατεύουμε και είναι έτοιμο. Φυλάμε το γλυκό μας ζεστό σε ζεστά βαζάκια (αποστειρωμένα με βράσιμο). 

Τι γίνεται με το πιατάκι που βάλαμε στο ψυγείο; 

Λοιπόν για να ξέρουμε εάν το σιρόπι μας είναι έτοιμο ρίχνουμε μερικές σταγόνες καθώς βράζει το γλυκό μας πάνω στο παγωμένο πιατάκι. Ζεστό με κρύο = ανατριχίλα, ήτοι το σιρόπι εάν είναι έτοιμο σφίγγει και παίρνει την υφή και την πυκνότητα το μελιού. 

Καμαρώνουμε τα βαζάκια, φυλάμε το ένα, μοιράζουμε τα υπόλοιπα. Δεν ξεχνάμε τον γείτονα και τις ευχαριστίες μας, όπου νομίζουμε ότι οφείλουμε ένα γλυκό ευχαριστώ...

Το λεμόνι γλυκό του κουταλιού ταιριάζει με την παράδοση της φιλοξενίας στον τόπο μας, που δεν ξέρει από γκουρμέ γλυκά με φύλλα χρυσού(!!), ταιριάζει με το γιαούρτι, με το παγωτό ή σαν γαρνίρισμα πάνω από κέικ, κυρίως όμως ταιριάζει με την διάθεσή μας να φιλοσοφούμε και να κάνουμε κοινωνιολογικές παρατηρήσεις....