Το Δελτίο Τύπου, η υποδοχή, οι δηλώσεις των δύο πλευρών, το σκηνικό, οι ανταλλαχθέντες ασπασμοί, ένα κόκκινο κασκόλ του Ολυμπιακού, οι χειραψίες, οι κάμερες, το περιεχόμενο και η μορφή (που λένε οι άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού) όλα, θύμισαν το ευτυχές τέλος που έχουν συχνά πυκνά οι διαπραγματεύσεις για την απόκτηση - μεταγραφή κάποιου ποδοσφαιρικού αστέρα. Δηλαδή μια οικονομική συναλλαγή διανθισμένη με λόγους περί της δόξας και της ιστορίας της ομάδας, περί του μέλλοντος, των ελπίδων και των στόχων της ομάδας, περί της μεγάλης προσφοράς και της ευθύνης των παραγόντων και δη του ιδιοκτήτη της ομάδας.
Όλοι έκαναν αυτό που διδάχθηκαν και πολύ καλά γνωρίζουν να κάνουν:
Οι υπεύθυνοι του Μουσείου, αφού "κτύπησαν πόρτες" (δηλαδή;), όπως είπε ο κ. διευθυντής, μπόρεσαν να λύσουν, επιτέλους, τα πρακτικά προβλήματα λειτουργίας, προκειμένου, το Μουσείο (και ο ίδιος φυσικά) να συνεχίσει να παράγει έργο ...
Ο κ. Μαρινάκης να ενισχύσει την θέση του στην τοπική, ελληνική και διεθνή αγορά, το μέγεθός του στον κόσμο των επιχειρήσεων, αφού να αναγορευθεί σε προστάτη - εκτιμητή (όπως ο ίδιος πολλές φορές ανέφερε στο λόγο του) του έργου του Ν.Καζαντζάκη.
Οι τοπικοί παράγοντες (βουλευτές, επιχειρηματίες, διασημοι αοιδοί, η τοπική κοινωνία που λέμε) να προβληθούν στα μμε, εμπλουτίζοντας το αρχείο των φωτογραφιών τους που θα τους χρειαστεί σε επόμενη ευκαιρία διεκδίκησης δημόσιου αξιώματος, και να τονίσουν την θέση τους στο τοπικό ασυνείδητο.
Έτσι, φτάσαμε ως εδώ.
Έτσι, ό,τι δεν θα μπορεί πλέον να λειτουργεί, λόγω χρεών, θα αποκτά "προστάτη", θα πουλιέται. Ο δρόμος είναι στρωμένος από όλους αυτούς που χαρωπά έλαβαν
μέρος στην έξοχη αυτή δημοσιοσχετίστικη και επιχειρηματική διοργάνωση.
Ο κόσμος μπορεί να κοιμάται ήσυχα στον καναπέ του.
Το
Μουσείο Καζαντζάκη θα συνεχίσει το "έργο" του. Το ποιό είναι αυτό το έργο; είναι ένα
άλλο τεράστιο θέμα, για το οποίο όμως σε κανέναν από εμάς δεν πέφτει
λόγος, εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε οι καταναλωτές του έργου του και
των επιλογών του Δ.Σ. του κάθε Μουσείου και των φιλανθρωπιών του κάθε επιχειρηματία.
Έτσι, και το Πανεπιστήμιο θα συνεχίσει το έργο του.
Το Σχολείο θα συνεχίσει το έργο του.
Το Νοσοκομείο θα συνεχίσει το έργο του.
Όλα θα συνεχίσουν να πορεύονται ίδια και απαράλλακτα κι όμως τόσο ξερά και ξένα, τόσο ψεύτικα, τόσο εμπορικά, τόσο πουλημένα, μουσειακά και ανίκανα να εμπνεύσουν τον οποιοδήποτε με την ουσία της ύπαρξής τους, δεσμευμένα με συμβόλαια και παραγωγικότητες, τόσο συμβατά με το πνεύμα της εποχής μας.
Έτσι φτάσαμε ως τον πάτο.
Κάποιοι όμως θα λείπουν:
Θα λείπουν αυτοί που έλειπαν και από την συγκεκριμένη εκδήλωση, αυτοί που δεν παράγουν τίποτα "χρήσιμο" :
Οι άνθρωποι του πνεύματος, οι απλοί δάσκαλοι και οι καθηγητές του Σχολείου και του Πανεπιστημίου, θα λείπουν οι καλλιτέχνες όπως ο Ross Daly (δες χθεσινή δήλωση) θα λείπουμε όλοι εμείς οι φτωχοί άνθρωποι, οι μη αναγνωρίσιμοι που όμως μέσα στα κοιτάσματα της ελληνικής ψυχής μας ο λόγος του Καζαντζάκη, είναι θεμέλιο ανήσυχο και περήφανο.
Δύο Υστερόγραφα και Ενας Επίλογος :
1. Ας μην σπεύσουν να πουν ότι οι "χορηγίες" ήταν μια αρχαιοελληνική παράδοση, την οποία διάφοροι επιχειρηματίες, σούπερ μάρκετ, σουβλατζίδικα, μάντρες οικοδομικών υλικών κλπ.απλώς συνεχίζουν, πιστοί στο αρχαιοελληνικό πνεύμα!!!.... Είναι τουλάχιστον άστοχο και ανιστορικό το επιχείρημα. Ουδεμία σχέση έχουν οι χορηγίες των πλούσιων Αθηναίων προς την πόλη και τους συμπολίτες μέσα στο πλαίσιο της λειτουργίας της Εκκλησίας του Δήμου και των αρχόντων που άλλαζαν ανά 30 ημέρες με κλήρωση, με τις χορηγίες στον μετα-καπιταλιστικό κόσμο της χρηματιστηριακής και τραπεζικής ζούγκλας όπου κανείς δεν γνωρίζει κανέναν και όλα είναι άυλες και αδιαφανείς συναλλαγές. Είναι διαφορετικό πράγμα οι χορηγίες σε μια πόλη που την ίδια ιστορική περίοδο άνθισαν τα γράμματα (φιλοσοφία, ρητορική, ιστορία, ποίηση, θέατρο, γλυπτική, αρχιτεκτονική) και οι καθημερινές συζητήσεις και οι προβληματισμοί στην Αγορά μεταξύ και των απλών ανθρώπων ήταν "τι είναι το Αγαθό;", "πώς πρέπει να ζει ο άνθρωπος;" και διαφορετικό πράγμα οι χορηγίες σε μια χώρα της δουλικότητας, της καταστροφής της γλώσσας, της βόλεψης, της ανεργίας, της μιζέριας, της κατάθλιψης, της αποσάθρωσης της σκέψης, της αναξιοκρατίας, της κλεψιάς, της παραπληροφόρησης, των μμε.
 |
| Ο εφοπλιστής και ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού κ. Βαγγέλης Μαρινάκης. |
2. Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου, μια αίθουσα του Μουσείου θα ονομαστεί
"Μιλτιάδης Μαρινάκης", προς τιμήν τον πατέρα του Β.Μαρινάκη που ξεκίνησε
από το Ηράκλειο ως ένας μικρός επιχειρηματίας. Κι εγώ ρωτάω : Από
πότε οι μικροί επιχειρηματίες που ξεκινούν από κάπου.... δικαιούνται να
μνημονεύονται (ως τέτοιοι, μικροί επιχειρηματίες) δίνοντας το όνομά
τους σε ένα μουσείο Τέχνης, Λογοτεχνίας ή Ποίησης; Εάν το δικαιούνται, θα
πρέπει η ονοματοθεσία αυτή και οι λόγοι
της να γίνονται αντικείμενο ξενάγησης και ενημέρωσης των μαθητών που θα
επισκεφθούν το μουσείο, αύριο μεθαύριο και οι δάσκαλοι - καθηγητές να
ενημερώνουν σχετικά....
Τι ιλιγγιώδης πτώση!!
Επίλογος
Θα ήταν προτιμότερο το Μουσείο Καζαντζάκη, να κλείσει παταγωδώς λόγω χρεοκοπίας. Η είδηση να παίξει παντού, εν μέσω καλοκαιριού, στη λεβεντογέννα Κρήτη και την μέρα του κλεισίματος να γίνει μια μεγάλη συναυλία κρητικής μουσικής.
Θα ήταν προτιμότερο, τιμιώτερο και ηρωικότερο, θα ήταν ένα παράδειγμα αναμέτρησης με ό,τι κυβερνάει αυτόν τον τόπο, παρά το όποιο πνευματικό έργο του Μουσείου να προσδεθεί στο εξής (συμβόλαιο 10 ετών) με τα ναυτιλιακά, ποδοσφαιριστικά και λοιπά συμφέροντα....
Θα ήταν προτιμότερο, τιμιώτερο και ηρωικότερο, θα ήταν ένα παράδειγμα αναμέτρησης με ό,τι κυβερνάει αυτόν τον τόπο, παρά το όποιο πνευματικό έργο του Μουσείου να προσδεθεί στο εξής (συμβόλαιο 10 ετών) με τα ναυτιλιακά, ποδοσφαιριστικά και λοιπά συμφέροντα....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου