Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_για τα φιλοσοφικά xanax ή prozac


Nεόκοπα  Κέντρα Φιλοσοφικής Ψυχοθεραπείας  (ο Θεός να τα κάνει) που ξεφύτρωσαν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού εδώ και μερικές δεκαετίες, εν μέσω κρίσης,  ενδημούν και στην χώρα μας.

Δεν μιλάμε για σχολές φιλοσοφίας, (ιδιωτικές ασφαλώς, αφού εξ Αμερικής η ιδέα), όπου κάποιος άνθρωπος, με ανησυχίες, με ερωτηματικά κλπ. θα απευθυνόταν για να φοιτήσει και να διδαχθεί την φιλοσοφική σκέψη.

Δεν μιλάμε ούτε για την ψυχοθεραπεία, όπως αυτή ασκείται και κατακυρώνεται μέσα από την επιστήμη της ψυχολογίας.
Μιλάμε για ένα πότ πουρί. Ήτοι, για την  επιχειρηματική δημιουργικότητα, η οποία ξέρει να προσαρμόζει το προϊόν στις ανάγκες της εκάστοτε αγοράς.
Ανάλογα με τον πελάτη, έχουμε μπόλικα αποθέματα φιλοσοφικών σκευασμάτων, να σας παρέχουμε. Ο καθένας θα έχει αυτό που του ταιριάζει. Βεβαίως, για να είμαστε σίγουροι, θα συνεχιστεί και η φαρμακευτική αγωγή.  
Όλα κι όλα. Η αγωγή (του πολίτη) αγωγή, και τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών, κέρδη. Μάλιστα, όπως διατείνονται πολλοί από τους «θεραπευτές» αυτούς, η θεραπεία είναι σύντομη, αρκούν ακόμα και 2-3 συνεδρίες και φτηνή…(περάστε κόσμε!!)

Τι γελοιότητες!! Φιλοσοφία και ψυχοθεραπεία σε συσκευασία χαπακίου. Δύο σε ένα, όπως τα σαμπουάν με τη μαλακτική κρέμα μαλλιών.
Θου Κύριε...

Μα, αυτό είναι στερέωμα, είναι θεμελίωση της ασθένειας του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου. 
Δεν είναι θεραπεία. Διότι ο "αποθεραπευμένος" θα έχει πάρει δια χειρός Πλάτωνος ή Αριστοτέλους ή Σοπενχάουερ την λύση του προβλήματός του και ο,τιδήποτε βρεθεί στον δρόμο του, ας πούμε ένας άλλος επίσης "αποθεραπευμένος" με άλλη συνταγή π.χ. δια χειρός Κίρκεγκωρ αυτομάτως μιλάει άλλη φιλοσοφική γλώσσα, ανήκει σε άλλο σύμπαν, υπακούει σε άλλη αλήθεια.
Δηλαδή ο σολιψισμός στην υπηρεσία της καθημερινότητάς σας!!! 

Μα το πρόβλημα δεν είναι να παρασχεθεί στον σύγχρονο άνθρωπο μια κατάλληλη θεωρία, ένα βολικό δικό του κουτάκι μέσα στο οποίο θα εναποθέσει το ναρκωμένο εαυτό του. Ένα κουτάκι έστω λίγο πιο πνευματώδες και περίπλοκο, αλλά να συνδεθεί ο  σύγχρονος άνθρωπος με την ζωή του και τον κόσμο.  
Αυτό όμως προϋποθέτει μια γόνιμη υπέρβαση της υποκειμενικότητάς του που στηρίζει όλη την σύγχρονη κοσμοθεώρηση. 
Σημαίνει διάλογο, γιατί εάν κάτι συνδέει όλες τις φιλοσοφικές θεωρίες, είναι ότι αυτές δεν αποτελούν νησίδες που ανήκουν στους φιλοσόφους ή στις φιλοσοφικές σχολές που τις διατύπωσαν αλλά είναι κρίκοι στην αλυσίδα του ανθρώπινου πνεύματος που ξετυλίγεται μέσα στους αιώνες στην προσπάθειά του να βρει και να διατυπώσει την Αλήθεια
Είναι διαδικασία ατελεύτητη, είναι καταπόνηση και όχι νάρκωση, όπως και η ζωή στον πραγματικό κόσμο…

Με τα φιλοσοφικά 
xanax ή prozak όμως, η Αλήθεια δεν είναι πουθενά.
Αυτό που με βολεύει το βαφτίζω Φιλοσοφική Αλήθεια και να πάτε να πνιγείτε...


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός