_συνέχεια αυτουνού του εαυτού

Σκέφτομαι...

έτσι ξεκινάω πάντα,  πώς αλλιώς θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα μ' ένα κόσμο που δεν καταλάβαινα... Κι αυτό γίνεται συνέχεια. 

Σχεδόν δεν μπορούσε να μιλάει πιά.

Είχε γίνει ο ειδικός των παραμορφώσεων. Διαλυμένη καθώς ήταν στην παραμόρφωση των δύο της χρόνων, των πέντε της χρόνων, των είκοσι χρόνων, των πενήντα   α!! των πενήντα της χρόνων,  σκεφτόταν ότι τώρα πιά θα μπορούσε να ζήσει έτσι φυσιολογικά παραμορφωμένη και ... ειρηνικά διακείμενη για... πόσα ακόμα; πέντε; δέκα; είκοσι χρόνια; Το πολύ έφυγε ήδη..

Ναι! ήταν ο ειδικός των παραμορφώσεων. Αντιλαμβανόταν κάθε τι παραμορφωμένο, κατέβηκε στην κόλαση των ψεμάτων  που πλέον έλεγε : "δικαιούμαι να συλλάβω την Αλήθεια σε μια ψυχή και ένα σώμα".
Να ένα απλό παράδειγμα.
Αλλάζει μια μικρή αντωνυμία : Αυτοί είπαν, τώρα  θα δεις τι θα σου κάνουμε. Το ψέμα.
Εσύ είπες, τώρα θα δεις τι θα σου κάνω.  Η αλήθεια.

Μόνο που αυτή η αλήθεια δεν ανταποκρίνεται στην Αλήθεια.

Έτσι και υπ'  αυτές τις συνθήκες , κανείς δεν πρόκειται να 'ρθει.

Λαμβάνονται μέτρα.

Κανείς. Δεν μπορεί να μιλάει. Μόνο να σκέφτεται. 
Είναι το μόνο που μπορεί να κάνει, αφού γεννήθηκε για να μην καταλαβαίνει τίποτα 
και κυρίως αφού δεν μπορεί να ΠΙΣΤΕΨΕΙ κάπου.

Δεν είναι κόσμος αυτός.
Δεν με νοιάζει. 

Δεν είναι εαυτός αυτός για να ζει κανείς μαζί του.

Θα συνέχισω. Θα συνεχίσω....