Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

σκέψεις για την κακοποίηση των ζώων*








Είναι μια μεγάλη συζήτηση αυτό που θέλω να πω, σχετικά με την κακοποίηση των ζώων.  Το θέμα έχει άπειρες προεκτάσεις. Όπως όλα τα θέματα. Τίποτε δεν είναι "ένα" θέμα. Κάθε τι είναι "ένα" θέμα που περιέχει μέσα του όλα τα άλλα θέματα. Ίσως δεν είναι του παρόντος....

Με λίγα λόγια όμως : Όσο ο άνθρωπος δεν νιώθει απανθρωποιημένος μέσα στο μοντέρνο κόσμο, όσο ο κόσμος που έχουμε φτιάξει δεν βιώνεται ως ανυπόφορος, αλλά αυτή η αίσθηση διασκεδάζεται με διάφορους αντιπερισπασμούς (καταναλωτικούς, πολιτικούς κλπ.) ή δικαιολογείται ως αναγκαίος, τόσο θα ακούγεται παράλογο να του ζητάμε να νιώσει πόσο ανυπόφορος είναι ο κόσμος που έχουμε φτιάξει για τους βιολογικούς εταίρους μας. 

Κι όταν μιλάμε για "απανθρωποίηση" του ανθρώπου στον 21ο αιώνα, ας μην περιοριστούμε μόνο στις απτές, μερτήσιμες πλευρές (πχ. εξάπλωση της φτώχειας στον πλανήτη κλπ) της υλικότητας. Κυρίως ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι απανθρωποίηση με όρους σύγχρονης μεταμοντέρνας κοινωνίας θα πρέπει να εννοήσουμε την αποπνευματοποίηση του ανθρώπου. 
Όσο δηλαδή, ο άνθρωπος δεν νιώθει ότι ζώντας αποπνευματοποιημένος, ακρωτηριάζεται κάτι από την ανθρώπινη υπόστασή του, χάνει κάτι - κατά την γνώμη μου την βασική- διάσταση της ανθρωπιάς του, τόσο τα ζητήματα που άπτονται του βιολογικού (αναπαραγωγής, θανάτωσης, εγκλεισμού, κακοποίησης κλπ) των ζώων θα είναι γι' αυτόν κάτι ακατάληπτο. 
Με λίγα λόγια τόσο οι φιλόζωοι που διαμαρτύρονται για τα περιστατικά κακοποίησης  όσο και  πολλοί άλλοι άνθρωποι σε άλλους τομείς της καθημερινής ζωής, θα αντιμετωπίζονται ως φαιδρότητες. 
Για να γίνει πιο σαφές αλλά και σε πιο βάθος πρέπει να φτάσει η κριτική μας, σε επιστημονικό επίπεδο,   εννοώ:   
Ότι, η επιστήμη όπως εγώ την ονειρεύομαι δεν έχει χώρο για την Greenpeace. Διότι δεν εννοείται επιστήμονας που να μην μπορεί να τοποθετήσει το επιστημονικό του ενδιαφέρον μέσα στον σύνολο κόσμο. 
Τι σόι επιστήμη είναι αυτή που δέχεται την ύπαρξη ωκεανολόγων που δουλεύουν για την Greenpease -το όνομα είναι ενδεικτικό για να συννεννοηθούμε- και άλλων που δουλεύουν για την Petrola; Γιατί αυτό μας φαίνεται λογικό και όχι σχιζοφρενικό; Γιατί αυτό το εντάσσουμε στην λογική της οικονομίας της ανταγωνιστικότητας και το αφήνουμε να υφίσταται σαν φυσικός νόμος; Δεν καταλαβαίνουμε ότι έτσι συγκαλυπτουμε την σαθρότητα και το αδιέξοδο της νεωτερικής σκέψης; Εδώ βρίσκεται το αδιέξοδο της νεωτερικότητας και αυτό πρέπει να το πούμε αναλυτικά, φωναχτά, επί παντός, τίποτα να μην μείνει απέξω. Αυτόν τον κόσμο φτιάξατε κύριοι!!! Να τον χαίρεστε! Εμάς δεν μας κάνει, γιατί έχει πολύ πόνο, πολύ καταστροφή, πολύ θάνατο...
Άνθρωποι νεκροί, πολλαπλασιάζουν τον θάνατο γύρω τους. Τα άλλα είδη είναι απλώς τα θύματα αυτής της κατάστασης...

Κατά τη γνώμη μου όλα τα άλλα, που λέγονται και γίνονται, κινούνται σε επίπεδο ΔΗΜΑΡ  - Κουβέλη. 


*με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά μαζικής θανάτωσης ζώων στην ύπαιθρο των Χανίων.
Αρχικά στο άρθρο είχα συμπεριλάβει εικόνες από κακοποιημένα ζώα. Τις αφαίρεσα.  



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός