Είναι μια μεγάλη συζήτηση αυτό που θέλω να πω, σχετικά με την κακοποίηση των ζώων. Το θέμα έχει άπειρες προεκτάσεις. Όπως όλα τα θέματα. Τίποτε δεν είναι "ένα" θέμα. Κάθε τι είναι "ένα" θέμα που περιέχει μέσα του όλα τα άλλα θέματα. Ίσως δεν είναι του παρόντος....
Με λίγα λόγια όμως : Όσο ο άνθρωπος δεν νιώθει απανθρωποιημένος μέσα στο μοντέρνο κόσμο, όσο ο κόσμος που έχουμε φτιάξει δεν βιώνεται ως ανυπόφορος, αλλά αυτή η αίσθηση διασκεδάζεται με διάφορους αντιπερισπασμούς (καταναλωτικούς, πολιτικούς κλπ.) ή δικαιολογείται ως αναγκαίος, τόσο θα ακούγεται παράλογο να του ζητάμε να νιώσει πόσο ανυπόφορος είναι ο κόσμος που έχουμε φτιάξει για τους βιολογικούς εταίρους μας.
Κι όταν μιλάμε για "απανθρωποίηση" του ανθρώπου στον 21ο αιώνα, ας μην περιοριστούμε μόνο στις απτές, μερτήσιμες πλευρές (πχ. εξάπλωση της φτώχειας στον πλανήτη κλπ) της υλικότητας. Κυρίως ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι απανθρωποίηση με όρους σύγχρονης μεταμοντέρνας κοινωνίας θα πρέπει να εννοήσουμε την αποπνευματοποίηση του ανθρώπου.
Όσο δηλαδή, ο άνθρωπος δεν νιώθει ότι ζώντας αποπνευματοποιημένος, ακρωτηριάζεται κάτι από την ανθρώπινη υπόστασή του, χάνει κάτι - κατά την γνώμη μου την βασική- διάσταση της ανθρωπιάς του, τόσο τα ζητήματα που άπτονται του βιολογικού (αναπαραγωγής, θανάτωσης, εγκλεισμού, κακοποίησης κλπ) των ζώων θα είναι γι' αυτόν κάτι ακατάληπτο.
Με λίγα λόγια τόσο οι φιλόζωοι που διαμαρτύρονται για τα περιστατικά κακοποίησης όσο και πολλοί άλλοι άνθρωποι σε άλλους τομείς της καθημερινής ζωής, θα αντιμετωπίζονται ως φαιδρότητες.
Για να γίνει πιο σαφές αλλά και σε πιο βάθος πρέπει να φτάσει η κριτική μας, σε επιστημονικό επίπεδο, εννοώ:
Όσο δηλαδή, ο άνθρωπος δεν νιώθει ότι ζώντας αποπνευματοποιημένος, ακρωτηριάζεται κάτι από την ανθρώπινη υπόστασή του, χάνει κάτι - κατά την γνώμη μου την βασική- διάσταση της ανθρωπιάς του, τόσο τα ζητήματα που άπτονται του βιολογικού (αναπαραγωγής, θανάτωσης, εγκλεισμού, κακοποίησης κλπ) των ζώων θα είναι γι' αυτόν κάτι ακατάληπτο.
Με λίγα λόγια τόσο οι φιλόζωοι που διαμαρτύρονται για τα περιστατικά κακοποίησης όσο και πολλοί άλλοι άνθρωποι σε άλλους τομείς της καθημερινής ζωής, θα αντιμετωπίζονται ως φαιδρότητες.
Για να γίνει πιο σαφές αλλά και σε πιο βάθος πρέπει να φτάσει η κριτική μας, σε επιστημονικό επίπεδο, εννοώ:
Ότι, η επιστήμη όπως εγώ την ονειρεύομαι δεν έχει χώρο για την Greenpeace. Διότι δεν εννοείται επιστήμονας που να μην μπορεί να τοποθετήσει το επιστημονικό του ενδιαφέρον μέσα στον σύνολο κόσμο.
Τι σόι επιστήμη είναι αυτή που δέχεται την ύπαρξη ωκεανολόγων που δουλεύουν για την Greenpease -το όνομα είναι ενδεικτικό για να συννεννοηθούμε- και άλλων που δουλεύουν για την Petrola; Γιατί αυτό μας φαίνεται λογικό και όχι σχιζοφρενικό; Γιατί αυτό το εντάσσουμε στην λογική της οικονομίας της ανταγωνιστικότητας και το αφήνουμε να υφίσταται σαν φυσικός νόμος; Δεν καταλαβαίνουμε ότι έτσι συγκαλυπτουμε την σαθρότητα και το αδιέξοδο της νεωτερικής σκέψης; Εδώ βρίσκεται το αδιέξοδο της νεωτερικότητας και αυτό πρέπει να το πούμε αναλυτικά, φωναχτά, επί παντός, τίποτα να μην μείνει απέξω. Αυτόν τον κόσμο φτιάξατε κύριοι!!! Να τον χαίρεστε! Εμάς δεν μας κάνει, γιατί έχει πολύ πόνο, πολύ καταστροφή, πολύ θάνατο...
Άνθρωποι νεκροί, πολλαπλασιάζουν τον θάνατο γύρω τους. Τα άλλα είδη είναι απλώς τα θύματα αυτής της κατάστασης...
Κατά τη γνώμη μου όλα τα άλλα, που λέγονται και γίνονται, κινούνται σε επίπεδο ΔΗΜΑΡ - Κουβέλη.
*με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά μαζικής θανάτωσης ζώων στην ύπαιθρο των Χανίων.
Αρχικά στο άρθρο είχα συμπεριλάβει εικόνες από κακοποιημένα ζώα. Τις αφαίρεσα.
Αρχικά στο άρθρο είχα συμπεριλάβει εικόνες από κακοποιημένα ζώα. Τις αφαίρεσα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου