Κάποτε θα σου πω μη μιλάς άλλο.
Κάποτε θα σου πω δεν χρειάζεται να μιλάς πλέον.Στο Αιγάλεω, στις γειτονιές μου, στις καμινάδες, στο Πέραμα.
Θα γεννηθώ στο χρόνο και στη διάβρωση του τόπου και των ανθρώπων, στις αλάνες, στο μεγάλο ποτάμι που χώριζε τον κόσμο σαν τάφρος, το παρελθόν απ' αυτό που έμελλε να'ρθει και δεν το βλέπαμε, αλλά εκείνο ερχόταν, κι ήταν σα να το αναπνέαμε κάθε χρόνο πιο βαριά, πιο κοντά μας... βημάτιζε κι ερχόταν.
Ήρθε και μας προσπέρασε, σάρωσε τους ανθρώπους, τα χέρια τους, τα μαντήλια της οικοδομής που τύλιγαν στο λαιμό τους, κάτι άθλια τρίκυκλα έξω από τα άθλια ταβερνεία, τα σχοινιά των γυναικών που άπλωναν τα ρούχα, τις ξύλινες στραβοκαρέκλες που έπιαναν μόνο μια ελάχιστη γωνιά στο πεζοδρόμιο και κοιτούσαν αυτό που ερχόταν.
Κοιτούσαν...
Κάποτε θα γεννηθώ στη σιωπή σου .
Κάποτε, Αγάπη μου, που θα στα έχω πει όλα.Κάποτε θα γεννηθώ στη σιωπή σου .
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου