τριχών, κοκάλων και δοντιών
Μια μάζα σε διάταξη σκύλου.
Ο Forest ήταν χρήσιμος
Σ'έναν βοσκό
Δεμένος ο καημένος
στο βουνό,
Να βρέχεται μονάχος, σιωπηλός
Ενόσω ο βοσκός στο καφενείο του χωριού
Κερνούσε τσικουδιά, κρατούσε τ'αχαμνά του κι έβλεπε μπάλα.
Ο Forest ήταν ολόκληρος μια απορία.
Κι όταν ο Forest ελευθερώθηκε
Και αγαπήθηκε πολύ,
Όπως μια μάνα αγαπάει το παιδί της
Κι όταν ο Forest γαύγισε την αγάπη του ξανά και ξανά και κάθε φορά
Όπως λέει "σ'αγαπώ", ένας που αγαπάει κοιτάζοντας στα μάτια την αγαπημένη του μορφή
Ο Forest θα μπορούσε να ήταν
-εαν μιλούσε με ευγλωττία, όπως εμείς-
ανάμεσά μας ενας σοφός
Της ιστορίας μας,
Της πτώσης μας,
Της θλίψης, της λαχτάρας μας
Της σύγκρουσης και της ταχύτητάς μας.
Ο Forest ήταν ολόκληρος μια εκδοχή.
Ένας που ελευθερώθηκε,
Ενόσω παρέμεινε μια μάζα σε διάταξη σκύλου.
Ο Forest ήταν ο σκύλος του Θεού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου