_Κυριακή του Θωμά

                                  

Πίνακας , Νίκος Κεσσανλής

Συναντώ καμιά φορά, καθώς περπατώ στα λερά πεζοδρόμια της πόλης,
Αποθεμένα με φροντίδα πάνω σε ένα κομμάτι εφημερίδας ή και καταγής,
συναγμένα σε μικρές φούχτες, αυτά τα καφέ σποράκια ξηρής τροφής
για σκύλους και για γάτες που κάποιος άφησε εκεί.
Ανώφελος συναισθηματισμός θα πείτε....
Ναι....βέβαια!
Σκεφτείτε όμως
να υπάρχει εκεί γύρω,  σ'αυτή την γειτονιά που είναι όμοια με όλες τις άλλες,
κι όπου όλα φαίνεται να προχωρούν αδιάφορα....
Να υπάρχει ένας άνθρωπος που φορώντας τις παντόφλες του κατεβαίνει τις σκάλες της πολυκατοικίας όπου μένει, να  κοιτάζει για λίγο ένα γύρω, ψιψι....ψιτ...., να σκύβει για να αφήσει στην γωνιά τα λιγοστά σποράκια και μετά να γυρίζει πίσω στο διαμέρισμά του, όπου η τηλεόραση αναμμένη συνεχίζει να παίζει και κάποιοι σκληρόκαρδοι, σπουδαίοι  άνθρωποι, συζητούν για την σωτηρία της χώρας ή του κόσμου ολόκληρου...

Θα πείτε και πάλι ότι η γειτονιά, το πεζοδρόμιο ή και ο κόσμος ολόκληρος, με βεβαιότητα παραμένουν το ίδιο, λεροί και αδιάφοροι...
Ναι...και πάλι έχετε δίκιο!

Σκεφτείτε όμως
Την βεβαιότητα των αδέσποτων  ότι υπάρχουν πράγματι μες την ερημία της πόλης αυτοί οι άνθρωποι με τις παντόφλες...που εγώ δεν θα συναντήσω κι ούτε θα γνωρίσω ποτέ.