Θεέ μου τι βομβαρδισμός!
.
Ναι, παρακολουθώντας στην tv το καινούργιο διαφημιστικό σποτάκι που επιγράφεται "η καρδιά των Ολυμπιακών αγώνων χτυπάει στην ΕΡΤ" , ένιωσα να με βομβαρδίζουν....
Ένιωσα να θέλω να φύγω, να αποστρέψω το βλέμμα μου, κάπως να προφυλάξω τον εαυτό μου.
Θα μπορούσα να το πω "το σποτάκι της ψύχωσης".... αφού μέσα σε δευτερόλεπτα, δίχως κανένα ειρμό, με ταχύτητα πολυβολείου, επιταχυνόμενα στην οθόνη πέφτανε εκατοντάδες σκηνές από αγώνες, πισίνες, εξέδρες, ανθρώπους κάθε ηλικίας και χρώματος, πανηγυρισμοί, ενάρξεις, λήξεις, τερματισμοί, βουτιές και μακροβούτια, στροβλισμοί, ιδρώτες, δόντια που σφίγγονται, χρώματα, σώματα, σημαίες ... τα πάντα όλα ανάκατα σωριασμένα μπροστά στα μάτια μου, μια στοίβα πάνω στο μυαλό μου...
Ένιωθα να με υπερβαίνει σαν διοργάνωση.... να μη με υπολογίζει σαν θέαμα...
Κανένας λόγος... ούτε μισή κουβέντα... όλα να δείχνονται... να εδώ.. να εκεί... να παραπέρα.. να ξανά... και ξανά... μια ανακύκλωση και η ταυτόχρονη εξάπλωση και μεγέθυνση της τρέλας να συνεπαίρνει όλη τη ναρκισσευομένη οικουμένη...
Κι ενώ, στο σποτάκι, η μουσική από τύμπανα συνεχώς δυναμώνει... όπου νάναι θα γίνει και η μεγάλη έκρηξη... κι όποιον πάρει ο Χάρος.
Μια "γιορτή" του ψεύδους, της δύναμης, του χρήματος και του αίσχους της δυστυχίας εκατομμυρίων ανθρώπων ...
Τι τρελός κόσμος!
Τι ασυναρτησία!
Αν έτσι "χτυπάει η καρδιά των Ολυμπιακών αγώνων"... εγώ θα ήθελα να σταματήσει.
.
Ναι, παρακολουθώντας στην tv το καινούργιο διαφημιστικό σποτάκι που επιγράφεται "η καρδιά των Ολυμπιακών αγώνων χτυπάει στην ΕΡΤ" , ένιωσα να με βομβαρδίζουν....
Ένιωσα να θέλω να φύγω, να αποστρέψω το βλέμμα μου, κάπως να προφυλάξω τον εαυτό μου.
Θα μπορούσα να το πω "το σποτάκι της ψύχωσης".... αφού μέσα σε δευτερόλεπτα, δίχως κανένα ειρμό, με ταχύτητα πολυβολείου, επιταχυνόμενα στην οθόνη πέφτανε εκατοντάδες σκηνές από αγώνες, πισίνες, εξέδρες, ανθρώπους κάθε ηλικίας και χρώματος, πανηγυρισμοί, ενάρξεις, λήξεις, τερματισμοί, βουτιές και μακροβούτια, στροβλισμοί, ιδρώτες, δόντια που σφίγγονται, χρώματα, σώματα, σημαίες ... τα πάντα όλα ανάκατα σωριασμένα μπροστά στα μάτια μου, μια στοίβα πάνω στο μυαλό μου...
Ένιωθα να με υπερβαίνει σαν διοργάνωση.... να μη με υπολογίζει σαν θέαμα...
Κανένας λόγος... ούτε μισή κουβέντα... όλα να δείχνονται... να εδώ.. να εκεί... να παραπέρα.. να ξανά... και ξανά... μια ανακύκλωση και η ταυτόχρονη εξάπλωση και μεγέθυνση της τρέλας να συνεπαίρνει όλη τη ναρκισσευομένη οικουμένη...
Κι ενώ, στο σποτάκι, η μουσική από τύμπανα συνεχώς δυναμώνει... όπου νάναι θα γίνει και η μεγάλη έκρηξη... κι όποιον πάρει ο Χάρος.
Μια "γιορτή" του ψεύδους, της δύναμης, του χρήματος και του αίσχους της δυστυχίας εκατομμυρίων ανθρώπων ...
Τι τρελός κόσμος!
Τι ασυναρτησία!
Αν έτσι "χτυπάει η καρδιά των Ολυμπιακών αγώνων"... εγώ θα ήθελα να σταματήσει.
Θα σταματήσει!
ΑπάντησηΔιαγραφή