_το ανάπηρο πνεύμα των Ολυμπιακών

Yπάρχει κάτι στους Ολυμπιακούς Αγώνες για το οποίο όλοι -μα όλοι- είναι πρόθυμοι να παραβλέψουν την φαυλότητα που τους συνοδεύει. Και όταν λέω φαυλότητα, εννοώ όλα εκείνα τα φαινόμενα τα οποία είναι γνωστά τοις πάσι : μεγάλα συμφέροντα, πολιτικά παιχνίδια, καταστροφή οικονομιών χωρών, καταστροφή πόλεων και περιβάλλοντος, άθλιες συναλλαγές, βιομηχανία εθνικισμών, φενακισμών, κατανάλωση πόρων, ανθρώπων, προϊόντων, σκάνδαλα και ντοπαρίσματα κλπ. , εννοώ την ερήμωση που τους συνοδεύει.
Υπάρχει λοιπόν κάτι, σαν το τελευταίο οχυρό, να πούμε, χάριν του οποίου όλοι είναι πρόθυμοι να δώσουν άφεση αμαρτιών στους Ολυμπιακούς και να παραδοθούν στην χαύνα γοητεία τους.
Τι είναι αυτό;
Δεν είναι δύσκολο να το διαπιστώσουμε, διότι υπάρχει παντού στις αναμεταδόσεις, στις περιγραφές των σπίκερς ,στα δελτία ειδήσεων, στα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα της "πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας", στα ιντερνετικά σχόλια των απλών ανθρώπων και φιλάθλων (απλών, που λέει ο λόγος... τίποτα δεν είναι απλό, εάν δεν αυτο- υποβληθεί στην βάσανο της απλοποίησής του, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) .
Για να μην σας κρατάω σε αγωνία... αυτό δεν είναι άλλο από το γνωστό πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων. 
Το εν λόγω πνεύμα, είναι ασφαλώς το πνεύμα της εποχής.
Το πνεύμα της εποχής είναι η ψύχωση της επιτυχίας. 
Πηγή, εκφραστής και μεταδότης της ψύχωσης της επιτυχίας είναι ασφαλώς η κυρίαρχη αμερικάνικη ιδεολογία,  γνωστή και ως "αμερικάνικο όνειρο". Όχι ότι και στην Ευρώπη δεν έχει μεγάλη πέραση επίσης, αλλά αποδίδει καλύτερα και αποδίδεται, όπως ένας Κέρουακ και ένας Μπουκόφσκι έδειξαν, στους αχανείς αυτοκινητόδρομους και στις κλειστοφοβικές μητροπόλεις του Νέου Κόσμου.

Τι λέει το όνειρο αυτό;
Αυτό το όνειρο λέει ότι εάν θέτεις έναν στόχο και είσαι αρκετά προσηλωμένος σ΄αυτό, επίμονος, εργατικός, αρκετά σκληρός με την ζωή, με τον εαυτό σου και τους άλλους, αν είσαι αρκετά αναίσθητος στον πόνο που προκαλείς σε σένα και στους γύρω σου, εάν μπορείς να παραβιάσεις τα φυσικά, ηθικά και συναισθηματικά σου όρια, εάν έχεις την δύναμη, μόνος εσύ να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια (που τί είναι αυτά; οι άλλοι και ο κόσμος) .... τότε όλοι οι δρόμοι ανοίγονται για σένα.... τότε ο κόσμος σου παραδίδεται, υποτάσσεται σε σένα και συ ανεβαίνεις στο ψηλότερο βάθρο,  ανάβουν όλα τα φλας, οι προβολείς πέφτουν πάνω σου, χειροκροτήματα ακούγονται στις εξέδρες ("μπράβο σου και εύγε σου, μας έκανες υπερήφανους....")  το χρήμα ως φυσική συνέπεια όλων αυτών σε συνοδεύει.... όλα και όλοι σε αποθεώνουν!!
Εν ολίγοις, εάν είσαι αρκετά αναίσθητος και όσο χρειάζεται εγωκεντρικός, μπορεί και να γίνεις ένας μικρός θεός, ένας αθάνατος εσύ ανάμεσα σε τόσους άλλους θνητούς και γι' αυτό από χέρι χαμένους...
Το όνειρο αυτό, ερμηνευόμενο είναι ο πόθος της αθανασίας, τόσο κοινός για το ανθρώπινο είδος, που όμως έχει ένα "μικρό" εγγενές πρόβλημα : για να αναμειχθεί με τα υλικά του κόσμου τούτου και για να υλοποιηθεί εντός της εγκοσμιότητας, δεν μπορεί παρά να μεταβληθεί σε εφιάλτη, όπως έχει γίνει πάρα πολλές φορές στην μικρή, χαριτωμένη ιστορία της ανθρωπότητας.
Γιατί; Διότι ο κόσμος αντιστέκεται.
Διότι η  ζωή εντός του κόσμου τούτου, για να είναι ανθρώπινη και για να βιωθεί ως τέτοια, απαιτεί ένα πλάσμα πολυδιάστατο, πολύπλευρο, πολυπαραγοντικό... ένα πλάσμα ουσιαστικά ευαίσθητο.
Ένα μονοδιάστατο πλάσμα, όπως επιβάλλεται να είναι ο κάθε σύγχρονος αθλητής (πρωταθλητής), ο κάθε σύγχρονος επιχειρηματίας, ένα αδιάφορο πλάσμα, στραμμένο στον εαυτό του, στα θέλω του, στις ατομικές του επιδόσεις,  όπως επιβάλλεται να είναι ο κάθε σύγχρονος άνθρωπος, μπορεί (ίσως, είναι πιθανόν, λέμε τώρα...) να νιώσει ότι κερδίζει κάτι από την "αιωνιότητα" αλλά αυτό που κερδίζει είναι εξ ορισμού βαθιά ανήθικο διότι προϋποθέτει την απαλοιφή της συνθήκης του κόσμου, είναι ερήμωση και μοναξιά... είναι κουφότητα και τυφλότητα.

Ο κουφός και τυφλός δυτικός πολιτισμός, αποτελείται από κουφά και τυφλά άτομα, τα οποία στα ενδιάμεσα του κατασπαραγμού τους από την ψύχωση της επιτυχίας,  στήνουν κάθε τέσσερα χρόνια Ολυμπιακούς αγώνες, ακριβώς για να μετρήσουν, να αξιολογήσουν και να πανηγυρίζουν αυτήν την αναπηρία τους, την οποία φέρουν μέσα τους και την οποία βαφτίζουν "πνεύμα".
Τούτης δοθείσης όλα τα άλλα έπονται.... και οι ντόπες και τα υπερκέρδη και οι καταστροφές και η συθέμελη κατεδάφιση....