_αποθήκη ψυχών

Λοιπόν εμένα θα μ' άρεσε να είμαι το κλισέ των ημερών, δεν θα με πείραζε καθόλου, να' μαι, λέει "μια αποθήκη ψυχών"....
Να έρχονται διάφοροι άνθρωποι με την ψυχή στα χέρια ή στα δόντια και να ρώταγαν:
-Εδώ είναι η "αποθήκη ψυχών";  ήρθα στο σωστό μέρος;
Τότε κι εγώ θα τους απαντούσα κάπως έτσι:
-Δεν ξέρω αν είναι το σωστό μέρος για σας και την ψυχή σας.... πάντως, ναι,...να εδώ μπορείτε να ακουμπήσετε την ψυχή σας....
Ίσως τότε, να ξαφνιάζονταν γιατί ούτε ράφια θα έβλεπαν ούτε ράμπες ούτε κλάρκ ούτε τίποτα απ' αυτά που έχουν οι αποθήκες, δεν θα έβλεπαν ούτε μια επιγραφή που να τους βεβαιώνει ότι ήρθανε στο σωστό μέρος...και γω δεν θα τους έμοιαζα και πολύ με αποθηκάριο....
Θα στριφογύριζαν και θα κοιτούσαν μ' ένα αίσθημα ανάμικτο, αμηχανίας και ενόχλησης που νιώθουμε όταν κάποιος μάς καθυστερεί ενώ  βιαζόμαστε...
-Μα, έχετε χώρο διαθέσιμο;... πού φυλάτε τις ψυχές;... θέλω να πω, έχετε τις κατάλληλες υποδομές;...
-Ασφαλώς θα αστειεύεστε, κύριε!  Και βέβαια τις έχουμε, μάλιστα διαθέτουμε και εξειδίκευση! 
-Εξειδίκευση; 
-Ναι, ναι,.. καλά ακούσατε αγαπητέ και μην σας φαίνεται καθόλου παράξενο... Σήμερα το παν είναι η εξειδίκευση....
Να, ας πούμε κοιτάξτε τι γίνεται με τους μετανάστες... άλλα κέντρα υποδοχής για τους πρόσφυγες,  άλλα διαμονής, άλλα πιστοποίησης, άλλα γι'αυτους που καταστράφηκαν τα σπίτια τους, αλλού πάνε όσοι  προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές, αλλού οι Σύριοι, αλλού οι Ιρακινοί, αλλού οι Αφγανοί....
Υπάρχει εξειδίκευση; υπάρχει οργάνωση... δεν υπάρχει εξειδίκευση; επικρατεί το χάος ,... και μη σας φανεί καθόλου παράξενο να προχωρήσει κι άλλο η εξειδίκευση....να σκεφτούνε κι άλλους ειδικούς διαχωρισμούς...
- Κι άλλους διαχωρισμούς; τι μου λέτε;
-Βεβαίως καλέ μου κύριε, άπειρους  άλλους!
-Σαν τι δηλαδή ; σας βρίσκω κάπως υπερβολικό...
-Γιατί υπερβολικός; Ο διαχωρισμός γίνεται πάντα με βάση ένα κριτήριο... βρίσκεις εκεί ένα κριτήριο, πράγμα καθόλου δύσκολο,  κι αρχίζεις... εσείς από κει, εσείς απο δω,  εσεις μέσα, εσείς πίσω... και ούτω καθεξής.... όπως στα άλογα και τα δόντια τους... βέβαια! 
Πολύ παλιά μέθοδος !  Πρώτος την εφάρμοσε ο Προκρούστης... θα τον έχετε ακουστά...
Τι ήταν λοιπόν η περίφημη "κλίνη του Προκρούστη"; Ένα κριτήριο, αγαπητέ! Ένα αυθαίρετο, βολικό και αιματηρό κριτήριο....ότι περισσεύει, ότι δεν ταιριάζει.. χραπ! κόβεται...αχ! παλιό το κόλπο και πιάνει. Τώρα, γιατί πιάνει, είναι μια άλλη ιστορία που θα'χουμε ίσως την ευκαιρία να διερευνήσουμε μαζί σας...
Λοιπόν θα αφήσετε την ψυχή σας;
-Μα, δεν μου είπατε, εσείς σε ποιά κατηγορία εξειδικεύεστε;
-Α! ναι...βεβαίως... Εμείς,  δηλαδή εγώ..., παίρνουμε για φύλαξη όλες τις ψυχές... δεν κάνουμε διακρίσεις....αλλά σας ομολογώ ότι έχουμε μια προτίμηση, περισσότερο συμπάθεια θα το έλεγα...  στις μουγκές ψυχές!
-Μουγκές ψυχές; πρώτη φορά το ακούω! Καλό πάλι κι αυτό...
-Μάλιστα, μάλιστα μουγκές! Σας φαίνεται παράξενο... κι όμως αγαπητέ, μελέτες κι έρευνες αποδεικνύουν ότι πάνω απο το 50% των ψυχών είναι μερικώς ή ολικώς μουγκές... δεν έχουν λόγο, φωνή, ντε.. πώς να το πούμε; 
-Μπα! Ώστε, μελέτες κι έρευνες!,.. και το υπόλοιπο 50% τι είναι; μήπως είναι οι κουφές ψυχές;
-Ακριβώς! Κουφές, θεόκουφες είναι περίπου το 20%, μετά έρχονται οι τυφλές -πολύ δύσκολες περιπτώσεις οι ψυχές που έχουν χάσει τα μάτια τους- μετά οι χοντρές και δυσκίνητες ψυχές... και διάφορες άλλες κατηγορίες... Ένα μικρό ποσοστό, λίγο κάτω απ' το 1% είναι οι σκατόψυχες ψυχές... αυτές τις αποφεύγουμε, όπως ο διάολος το λιβάνι.... καταλάβατε;
-Εεε... προσπαθώ... Και καλά δεν υπάρχουν, πως να το πω; ..."υγιείς ψυχές"; ψυχές που να μην έχουν κάποιο κουσούρι; Δεν μπορεί .... εσείς εδώ με τις "μελέτες και τις έρευνες" πάτε  να βγάλετε όλες τις ψυχές σκάρτες....
-Υγιείς ψυχές.... πως..πως υπάρχουν ... τινί τρόπω  υπάρχουν ....Αχ!  και τι είναι μια υγιής ψυχή, αγαπητέ μου κύριε; ... Αν ρωτούσατε την γνώμη μου, υγιής είναι μια ψυχή που πονάει....ή μάλλον γίνεται υγιής μόλις καταλάβει  και παραδεχτεί ότι είναι άρρωστη.... μέχρι να γίνει αυτό -κι αυτό δεν είναι κάτι εύκολο ή αυτονόητο- πιστεύει, η δυστυχής, ότι αυτή είναι μια χαρά και πως όλες οι άλλες ψυχές είναι άρρωστες, ανάπηρες, μαυριδερές, ενοχλητικές.... πώς να το πω; ... βλέπει τις άλλες ψυχές όπως τους μετανάστες! ....Με εννοείτε;
-....Πως..πως.. συνεχίστε, γούστο έχετε!
- Γούστο...ναι.. όπως το λέτε... γούστο!  Κι επειδή μου φαίνεστε έντιμος και φιλαλήθης άνθρωπος...θα σας πω και τούτο: Δεν υπάρχουν υγιείς ψυχές, μόνο τραυματισμένες... η κατάσταση της ανθρώπινης ψυχής είναι το τραύμα! 
Δείτε γύρω σας...ακούστε τι λένε οι άνθρωποι...τι κάνουν!
Ας είναι... Λοιπόν... τι αποφασίσατε; θα μας... θα μου αφήσετε την ψυχή σας;
- Τι να σας πω; δεν ξέρω... δεν μου παρέχετε καμία εξασφάλιση.... δηλαδή, θα πρέπει να βασιστώ μόνο στα λόγια σας... καταλαβαίνετε...
- Ασφαλώς, σας καταλαβαίνω...θα πρέπει να βασιστείτε μόνο στα λόγια μου!

Αυτά θα του έλεγα, αν ήμουν μια "αποθήκη ψυχών"...
Ο άνθρωπος θα έφευγε και κρατώντας την ψυχή του θα κατευθυνόταν στο πλησιέστερο hot spot...όπου κάποιοι θα μοίραζαν τρόφιμα μακράς διάρκειας.

Κι εγώ θα έμενα μόνη μου, στην άδεια μου αποθήκη, χωρίς καμία ψυχή ή με όλες τις ψυχές τριγύρω μου ... Μόνη με τις έρευνες και τις μελέτες μου....
Θα άκουγα με ευκρίνεια τα βήματά του να απομακρύνονται.
Ο ήχος τους θα ήταν ολοκάθαρος, όπως ολοκάθαρος θα ήταν και ο ήχος της φωνής κάποιου ρεπόρτερ από την Ειδομένη που θα μετέδιδε το ρεπορτάζ του στο BBC και ο ήχος της φωνής ενός Αυστριακού αξιωματούχου και ο ήχος αυτών που φώναζαν "βοήθεια" στο Φαρμακονήσι και ο ήχος των κυμάτων που τους έπνιξαν και o ήχος των παζαριών κι ο ήχος ενός αεροπλάνου καθώς πετούσε χαμηλά στοχεύοντας την επόμενη πόλη και τα λόγια της προσευχής  ενός μοναχού: "Κύριε ελέησον".....