_δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα

Εχθές είδα για κάμποση ώρα -για όση ώρα χρειάζεται ένα σπίτι να φάει,  να μαζευτεί και να το βάλω για ύπνο- την συζήτηση στην Βουλή.
Δεν θυμάμαι ακριβώς το θέμα που απασχολούσε τους ηγήτορες του έθνους , αλλά ήταν κάτι σοβαρό.... θαρρώ η Δικαιοσύνη plus κάτι ακόμα!

Ενόσω τους άκουγα, σκεφτηκα ότι εάν ήταν διαγωνιζόμενοι στις Πανελλήνιες, θα είχαν συγκεντρώσει τόση βαθμολογία όση χρειάζεται για να περάσει κανείς σε κάποια Σχολή Ονυχοπλαστικής, Βλεφαροπλαστικής και Χορού Οριενταλ : δηλαδή, Τίποτα!

Έπλενα τα πιάτα όταν ήρθε στο μυαλό μου το ποίημα του Σεφέρη, Αφήγηση.....
Ή μάλλον, όχι...  ήρθε στον μελωδικο-αισθητικό εαυτό μου το τραγούδι του Πασχαλίδη:

Τον συνηθίσαμε, είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος

.........................

Τον συνηθίσαμε, δεν αντιπροσωπεύει τίποτα  

σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει

και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δεν βρίσκω τίποτα

που να μην το συνηθίσατε.

Μάζευα τα ψίχουλα απ' το τραπέζι και σιγοτραγουδούσα τα λόγια...

Από τα λόγια τους, που αφορούσαν κάποιες παρεμβάσεις στο σώμα των δικαστών, κάποια τηλεφωνήματα, μυστικές και παράτυπες συναντήσεις αξιωματούχων, παράγοταν ένα θορυβώδες τσαλαβούτημα που κάποιες φορές ξέσπαγε σε υψίφωνες κορώνες περί του αισθήματος Δικαίου και υπέρ του κυρίαρχου ελληνικού λαού.... ακολουθούσαν θερμά παρατεταμένα χειροκροτήματα... διασπαρμένα δώθε - κείθε.

Κοίταξα ένα γύρω το σπίτι, ήταν καλοβαλμένο και ήσυχο... Το γέρικο σώμα έτοιμο για ύπνο...

Τότε, ένα αίσθημα κατανόησης και συμπόνιας με κυρίευσε....

Θα το έλεγα μια λυπημένη σιγουριά, ότι τα λόγια που άκουγα στην τηλεόραση, ήταν τα σωστά....

Αυτά που έχουμε συνηθίσει!

.....μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης

μηχανή μιας απέραντης οδύνης 

που κατάντησε να μην έχει σημασία

.....................

σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες

που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς

Σε λίγο θα κοιμότανε....

Εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου/τα πρόσωπα ανυπόφορα από την στοργή....

.........

Γύρω απ' τα γέρικα σώματα, λίγο πριν πέσουν για ύπνο, δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα ικανό  να τα ταράξει, τίποτα που να μην έχουνε συνηθίσει..... όχι γιατί γέρασαν, αλλά γιατί δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα.

Έκλεισα την τηλεόραση και εις  απάντησιν του επερχόμενου  βύθιου ύπνου, άναψα ένα μικρό φωτάκι στον διάδρομο.